محققان دانشگاه کالیفرنیا موفق به ساخت کپسول کوچکی شده‌اند که میتواند مسیری طولانی درمان سرطان را بهبود بخشد. این محققان با ابداع روش درمانی دقیق‌تر و کمتر تهاجمی برای تومورهای سرطانی، پوسته‌ی نانومقیاس قابل تجزیه‌ای ساخته‌اند که میتواند پروتئین را به سلول‌های سرطانی رسانده و بدون آسیب به سلول‌های سالم، از رشد تومورها جلوگیری کند. محققان دانشگاه کالیفرنیا موفق به ساخت کپسول کوچکی شده‌اند که میتواند مسیری طولانی درمان سرطان را بهبود بخشد. این محققان با ابداع روش درمانی دقیق‌تر و کمتر تهاجمی برای تومورهای سرطانی، پوسته‌ی نانومقیاس قابل تجزیه‌ای ساخته‌اند که میتواند پروتئین را به سلول‌های سرطانی رسانده و بدون آسیب به سلول‌های سالم، از رشد تومورها جلوگیری کند. در این یافته جدید، پوسته‌های کوچکی متشکل از پلیمرهای قابل حل در آب به صورت قابل اطمینانی کمپلکس‌های پروتئینی را به هسته سلول‌های سرطانی رسانده تا باعث مرگ آنها شود. این پوسته‌ها، با قطری حدود 100 نانومتر، اندازه‌ای تقریبا نصف کوچکترین باکتری موجود در بدن را دارد و در اثر برخورد با سلول‌های غیرسرطانی بدون آسیبی به آنها پس زده می‌شوند. filereader.php?p1=main_fdae0fa4139e4aa5f دیاگرام مراحل سنتز نانوکپسول‌های قابل‌تجزیه در هسته سلول برای القای آپوپتوز (مرگ برنامه‌ریزی شده) در سلول‌های سرطانی. این نانوکپسول‌ها بدون آسیب به سلول‌های عادی، پس زده می‌شوند. این فرآیند درمان سرطان، خطر جهش ژنتیکی به علت ژن‌درمانی و یا آسیب سلول‌های سالم به علت شیمی‌درمانی (که بین سلول‌های سالم و سرطانی به خوبی تمایز قائل نمی‌شود) را ندارد. این یافته، روش بالقوه جدیدی برای درمان سرطان است. بدون استفاده از این وسیله، رساندن پروتئین به سلول‌های سرطانی بسیار مشکل است. این شیوه، روش منحصر به فردی برای درمان سلول‌های سرطانی و دست‌نخورده ماندن سلول‌های سالم است. آپوپتین یا همان ماده تخریب‌کننده سلول، کمپلکس پروتئینی مشتق شده از یک ویروس کم‌خونی در پرندگان است. این محموله پروتئین در هسته سلول‌های سرطانی تجمع یافته و با ارسال سیگنال‌هایی به سلول باعث مرگ برنامه‌ریزی شده آن می‌شود. این پوسته‌های پلیمری تحت شرایط ملایم فیزیولوژیکی، بدون تغییر ساختار شیمیایی پروتئین‌ها و یا تشکیل خوشه، پیشرفت کرده و کارایی آنها را بر روی سلول‌های سرطانی حفظ می‌کنند. آزمایش‌های انجام شده بر روی سلول‌های سرطان سینه در موش‌های آزمایشگاهی کاهش قابل توجه رشد تومور را نشان داد. رساند کملکس بزرگ پروتئنی مانند آپوپتین به داخلی‌ترین قسمت سلول‌های سرطانی چالش بزرگی بود، اما راهبرد کپسوله کردن پلیمری برگشت‌پذیر، راه‌حلی موثر برای محافظت و اسکورت این محموله در شکل عملکردی خود ارائه داد. این گروه به رهبری آقای تانگ، تحقیقات خود را برای یافتن راه‌های دقیق‌تر هدف‌گیری تومورها، طولانی‌تر کردن زمان گردش این کپسول‌ها و رساندن سایر پروتئین‌های جستجوی شده اخیر به سلول‌های سرطانی ادامه می‌دهد. این محققان جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی Nano Today منتشر کرده‌اند.
