الکترون خواهی
انرژی الکترون خواهی یا الکترون خواهی:
عبارت است از مقدار انرژی آزاد شده یا مصرف شده به هنگام دادن یک الکترون به اتم گازی یک عنصر و تبدیل آن به یون منفی گازی (بر حسب کیلوژول/ مول). واکنش کلی مربوط به اندازه‌گیری انرژی الکترون خواهی عنصرها به صورت زیر است:
اگر انرژی الکترون خواهی یک عنصر منفی باشد نشان دهنده‌ی این است که واکنش گرماده بوده و یون منفی حاصل نسبت به اتم اولیه سطح انرژی پایین‌تر و پایداری بیش‌تری داشته است. پس تمایل عنصر مورد نظر برای گرفتن الکترون بیش‌تر است. اما اگر انرژی الکترون خواهی یک عنصر مثبت باشد نشان دهنده‌ی این است که واکنش گرماگیر بوده و یون منفی حاصل نسبت به اتم اولیه سطح انرژی بالاتر و پایداری کمتری داشته است. پس تمایل عنصر مورد نظر برای گرفتن الکترون کمتر است.
نتیجه:
هرچه انرژی الکترون‌خواهی عنصری منفی‌تر باشد می‌گوییم الکترون خواهی آن بیش‌تر است و هرچه انرژی الکترون خواهی عنصری مثبت‌تر باشد می‌گوییم الکترون خواهی آن عنصر کمتر است.
به عنوان مثال با توجه با اطلاعات داده شده، می‌گوییم الکترون خواهی بور از بریلیم بیش‌تر است:
انرژی الکترون خواهی یا الکترون خواهی:
عبارت است از مقدار انرژی آزاد شده یا مصرف شده به هنگام دادن یک الکترون به اتم گازی یک عنصر و تبدیل آن به یون منفی گازی (بر حسب کیلوژول/ مول). واکنش کلی مربوط به اندازه‌گیری انرژی الکترون خواهی عنصرها به صورت زیر است:
اگر انرژی الکترون خواهی یک عنصر منفی باشد نشان دهنده‌ی این است که واکنش گرماده بوده و یون منفی حاصل نسبت به اتم اولیه سطح انرژی پایین‌تر و پایداری بیش‌تری داشته است. پس تمایل عنصر مورد نظر برای گرفتن الکترون بیش‌تر است. اما اگر انرژی الکترون خواهی یک عنصر مثبت باشد نشان دهنده‌ی این است که واکنش گرماگیر بوده و یون منفی حاصل نسبت به اتم اولیه سطح انرژی بالاتر و پایداری کمتری داشته است. پس تمایل عنصر مورد نظر برای گرفتن الکترون کمتر است.
نتیجه:
هرچه انرژی الکترون‌خواهی عنصری منفی‌تر باشد می‌گوییم الکترون خواهی آن بیش‌تر است و هرچه انرژی الکترون خواهی عنصری مثبت‌تر باشد می‌گوییم الکترون خواهی آن عنصر کمتر است.
به عنوان مثال با توجه با اطلاعات داده شده، می‌گوییم الکترون خواهی بور از بریلیم بیش‌تر است: