- ارسال ها
- 30
- لایک ها
- 55
- امتیاز
- 0
صنعت مدرن به دستکاری و تغییر در شکل فلزات و آلیاژ ها وابسته است.ما برای ساختن وسایلی که در طول روز با آنها سر و کار داریم به فلزات نیازمندیم . به عنوان مثال در ساختن پل ها ، ماشین ها، آسمان خراش ها، جرثقیل ها، روبات ها و بسیاری از وسایلی که اکنون در پیرامون خود می بینیم و حتی وسایلی که در آینده به زندگی ما وارد خواهند شد به فلزات نیازمندیم. دلیل این امر بسیار ساده است : فلزات به شدت محکم و با دوام اند ، پس انتخابی منطقی برای ساختن سازه های بسیار بزرگ یا بسیار محکم برای تحمل بارهای سنگین هستند.
نکته ی جالب در مورد سختی فلزات این است که این استحکام در برابر انسان و وسایلی که می خواهند فلز را شکل بدهند نیز وجود دارد. پس با وجود این مشکل چگونه صنعتگران ، فلزات را به اشکال خاص مثلا به شکل بال برای هواپیما در می آورند؟در بسیاری از موارد پاسخ شما برش دهنده پلاسمایی است. شاید این حرف به نظر شما قسمتی از یک رمان<< علمی _تخیلی >> باشد، اما واقعا این دستگاه وجود دارد و از اواخر جنگ جهانی دوّم (World War ||) در بسیاری از کشور ها مورد استفاده قرار گرفته است.
بر خلاف تصور برش دهنده ی پلاسمایی دارای ساختمان ساده ای دارد. در ادامه ی این مقاله به راز کار کردن این وسیله و اشکالی از فلزات که در دنیای اطراف ما به وجود آورده می پردازیم.
در جنگ جهانی دوّم ،کارخانه های امریکایی اقدام به ساختن توپ خانه ،هواپیما و ماشین های زرهی کردند که البته با توجه به نیاز های بالای کشور های در حال جنگ به این سلاح ها این کارخانه ها قادر به پاسخ گویی به تمام این نیاز ها نبودند. یک قسمت از این نیاز ها در بخش ساخت تجهیزات هوایی(aircraft parts) بود. چند کارخانه ارتشی که کارشان ساخت تجهیزات هوایی بود روشی جدید برای برش دادن یا جوش دادن قطعات ابداع کردند . در این روش پیچیده یک نوع گاز نجیب (inert gas) به مجاورت یک قوس الکتریکی رانده می شود، به طوری که در این نقطه گاز توسط الکتریسیته شارژ شده و اطراف نقطه ی جوش حصاری به وجود می آید . در این روش جدید نقاط جوش یا برش خیلی تمیز و دقیق ترند و در اتصالات بسیار محکم تر عمل می کنند .
1:
در 1960 ، طراحان موفق به اختراع تازه تری شدند . آنها فهمیدند که می توان دمای نقطه ی جوش یا برش را به وسیله ی سرعت دادن به گازی که خارج می شود بالا برد به این ترتیب کار با ظرافت بیشتری انجام می شد. این سیستم جدید باعث بالا رفتن کیفیت و به طبع آن قیمت محصولات می شد . در حقیقت ، در این دمای بالا دستگاه مجبور نیست مدت زیادی روی قطعه کار کند مانند کره ای که با کارد داغ بریده می شود .
نکته ی جالب در مورد سختی فلزات این است که این استحکام در برابر انسان و وسایلی که می خواهند فلز را شکل بدهند نیز وجود دارد. پس با وجود این مشکل چگونه صنعتگران ، فلزات را به اشکال خاص مثلا به شکل بال برای هواپیما در می آورند؟در بسیاری از موارد پاسخ شما برش دهنده پلاسمایی است. شاید این حرف به نظر شما قسمتی از یک رمان<< علمی _تخیلی >> باشد، اما واقعا این دستگاه وجود دارد و از اواخر جنگ جهانی دوّم (World War ||) در بسیاری از کشور ها مورد استفاده قرار گرفته است.
بر خلاف تصور برش دهنده ی پلاسمایی دارای ساختمان ساده ای دارد. در ادامه ی این مقاله به راز کار کردن این وسیله و اشکالی از فلزات که در دنیای اطراف ما به وجود آورده می پردازیم.
در جنگ جهانی دوّم ،کارخانه های امریکایی اقدام به ساختن توپ خانه ،هواپیما و ماشین های زرهی کردند که البته با توجه به نیاز های بالای کشور های در حال جنگ به این سلاح ها این کارخانه ها قادر به پاسخ گویی به تمام این نیاز ها نبودند. یک قسمت از این نیاز ها در بخش ساخت تجهیزات هوایی(aircraft parts) بود. چند کارخانه ارتشی که کارشان ساخت تجهیزات هوایی بود روشی جدید برای برش دادن یا جوش دادن قطعات ابداع کردند . در این روش پیچیده یک نوع گاز نجیب (inert gas) به مجاورت یک قوس الکتریکی رانده می شود، به طوری که در این نقطه گاز توسط الکتریسیته شارژ شده و اطراف نقطه ی جوش حصاری به وجود می آید . در این روش جدید نقاط جوش یا برش خیلی تمیز و دقیق ترند و در اتصالات بسیار محکم تر عمل می کنند .
1:
در 1960 ، طراحان موفق به اختراع تازه تری شدند . آنها فهمیدند که می توان دمای نقطه ی جوش یا برش را به وسیله ی سرعت دادن به گازی که خارج می شود بالا برد به این ترتیب کار با ظرافت بیشتری انجام می شد. این سیستم جدید باعث بالا رفتن کیفیت و به طبع آن قیمت محصولات می شد . در حقیقت ، در این دمای بالا دستگاه مجبور نیست مدت زیادی روی قطعه کار کند مانند کره ای که با کارد داغ بریده می شود.
نکته ی جالب در مورد سختی فلزات این است که این استحکام در برابر انسان و وسایلی که می خواهند فلز را شکل بدهند نیز وجود دارد. پس با وجود این مشکل چگونه صنعتگران ، فلزات را به اشکال خاص مثلا به شکل بال برای هواپیما در می آورند؟در بسیاری از موارد پاسخ شما برش دهنده پلاسمایی است. شاید این حرف به نظر شما قسمتی از یک رمان<< علمی _تخیلی >> باشد، اما واقعا این دستگاه وجود دارد و از اواخر جنگ جهانی دوّم (World War ||) در بسیاری از کشور ها مورد استفاده قرار گرفته است.
بر خلاف تصور برش دهنده ی پلاسمایی دارای ساختمان ساده ای دارد. در ادامه ی این مقاله به راز کار کردن این وسیله و اشکالی از فلزات که در دنیای اطراف ما به وجود آورده می پردازیم.
در جنگ جهانی دوّم ،کارخانه های امریکایی اقدام به ساختن توپ خانه ،هواپیما و ماشین های زرهی کردند که البته با توجه به نیاز های بالای کشور های در حال جنگ به این سلاح ها این کارخانه ها قادر به پاسخ گویی به تمام این نیاز ها نبودند. یک قسمت از این نیاز ها در بخش ساخت تجهیزات هوایی(aircraft parts) بود. چند کارخانه ارتشی که کارشان ساخت تجهیزات هوایی بود روشی جدید برای برش دادن یا جوش دادن قطعات ابداع کردند . در این روش پیچیده یک نوع گاز نجیب (inert gas) به مجاورت یک قوس الکتریکی رانده می شود، به طوری که در این نقطه گاز توسط الکتریسیته شارژ شده و اطراف نقطه ی جوش حصاری به وجود می آید . در این روش جدید نقاط جوش یا برش خیلی تمیز و دقیق ترند و در اتصالات بسیار محکم تر عمل می کنند .
1:
در 1960 ، طراحان موفق به اختراع تازه تری شدند . آنها فهمیدند که می توان دمای نقطه ی جوش یا برش را به وسیله ی سرعت دادن به گازی که خارج می شود بالا برد به این ترتیب کار با ظرافت بیشتری انجام می شد. این سیستم جدید باعث بالا رفتن کیفیت و به طبع آن قیمت محصولات می شد . در حقیقت ، در این دمای بالا دستگاه مجبور نیست مدت زیادی روی قطعه کار کند مانند کره ای که با کارد داغ بریده می شود .
نکته ی جالب در مورد سختی فلزات این است که این استحکام در برابر انسان و وسایلی که می خواهند فلز را شکل بدهند نیز وجود دارد. پس با وجود این مشکل چگونه صنعتگران ، فلزات را به اشکال خاص مثلا به شکل بال برای هواپیما در می آورند؟در بسیاری از موارد پاسخ شما برش دهنده پلاسمایی است. شاید این حرف به نظر شما قسمتی از یک رمان<< علمی _تخیلی >> باشد، اما واقعا این دستگاه وجود دارد و از اواخر جنگ جهانی دوّم (World War ||) در بسیاری از کشور ها مورد استفاده قرار گرفته است.
بر خلاف تصور برش دهنده ی پلاسمایی دارای ساختمان ساده ای دارد. در ادامه ی این مقاله به راز کار کردن این وسیله و اشکالی از فلزات که در دنیای اطراف ما به وجود آورده می پردازیم.
در جنگ جهانی دوّم ،کارخانه های امریکایی اقدام به ساختن توپ خانه ،هواپیما و ماشین های زرهی کردند که البته با توجه به نیاز های بالای کشور های در حال جنگ به این سلاح ها این کارخانه ها قادر به پاسخ گویی به تمام این نیاز ها نبودند. یک قسمت از این نیاز ها در بخش ساخت تجهیزات هوایی(aircraft parts) بود. چند کارخانه ارتشی که کارشان ساخت تجهیزات هوایی بود روشی جدید برای برش دادن یا جوش دادن قطعات ابداع کردند . در این روش پیچیده یک نوع گاز نجیب (inert gas) به مجاورت یک قوس الکتریکی رانده می شود، به طوری که در این نقطه گاز توسط الکتریسیته شارژ شده و اطراف نقطه ی جوش حصاری به وجود می آید . در این روش جدید نقاط جوش یا برش خیلی تمیز و دقیق ترند و در اتصالات بسیار محکم تر عمل می کنند .
1:
در 1960 ، طراحان موفق به اختراع تازه تری شدند . آنها فهمیدند که می توان دمای نقطه ی جوش یا برش را به وسیله ی سرعت دادن به گازی که خارج می شود بالا برد به این ترتیب کار با ظرافت بیشتری انجام می شد. این سیستم جدید باعث بالا رفتن کیفیت و به طبع آن قیمت محصولات می شد . در حقیقت ، در این دمای بالا دستگاه مجبور نیست مدت زیادی روی قطعه کار کند مانند کره ای که با کارد داغ بریده می شود.