- ارسال ها
- 690
- لایک ها
- 2,054
- امتیاز
- 0
آیا فیلم علمی تخیلی سفر "اعجاب انگیز" ، محصول 1966 ، به کارگردانی ریچارد فلیشر را تماشا کرده اید؟ این فیلم ماجرای یک تیم پزشکی است که سوار بر یک ماشین زیردریایی مانند شده و پس از کوچک شدن به داخل بدن تزریق می‌شوند تا بتوانند عمل جراحی ویژه ای را با کمک لیزر بر روی مغز یک دانشمند به نام "جان بن" که مورد سوء قصد قرار گرفته است انجام دهند. این فیلم به استفاده از جلوه های ویژه به گونه ای ساخته شد که بیندگان به خوبی خود را در محیط بدن انسان حس می کردند و به شکلی واقع گرایانه با بدن و سیستم های آن آشنا می شدند.
اکثر داروهای خوراکی یا تزریقی به که برای درمان بیماریهای مختلف تجویز می شوند برای اثرگذاری باید در بدن پخش شوند تا در نهایت از طریق جریان خون به مقصد و مکان بیماری برسند. این روش درمان، روش چندان مناسبی نیست چرا که در مدت زمان رسیدن دارو به مقصد بافت ها و دستگاه های مختلف بدن نیز در معرض تماس با دارو قرار می گیرند و کم و بیش صدمه می بینند این وضعیت به ویژه در مورد داروهای ضدسرطان شدیدتر است به گونه ای که این داروها به علت ترکیبات شیمیایی و سمی خود سبب بروز مشکلات دیگری مانند ریزش مو برای بیماران می شوند.
شرکت های داروسازی در سراسر دنیا در تلاشند تا با کمک فناوری نانو و ساخت داروهایی که به صورت هدفمند و کنترل شده تنها در مکان مورد نظر آزاد می شوند این مشکل را مرتفع سازند. در این روش دارو در محوطه مخصوصی قرار می گیرد تا در بدن پخش نشود. سپس با استفاده از تکنیک های ویژه فرایندی شکل داده می شود که تنها دارو در مکان مورد نیاز تجمع کند و در آن مکان بر اثر یک سری از فعل و انفعالات آزاد شود.
ایده ورود به درون بدن انسان و جستجوی عامل بیماری در بدن امری است که با کمک فناوری نانو می‌تواند تحقق یابد. البته این امر بدان معنا نیست که این فناوری قادر خواهد بود تا انسان ها را کوچک کند اما می تواند به ما کمک کند تا ذرات را به گونه ای تغییر شکل دهیم که در بدن حرکت کنند و با استفاده از مکانیسم های کنترلی به سمت مقصد هدایت شوند. این درست مانند این است که خودمان به هدف نزدیک تر می شویم. اکثر داروهای خوراکی یا تزریقی به که برای درمان بیماریهای مختلف تجویز می شوند برای اثرگذاری باید در بدن پخش شوند تا در نهایت از طریق جریان خون به مقصد و مکان بیماری برسند. این روش درمان، روش چندان مناسبی نیست چرا که در مدت زمان رسیدن دارو به مقصد بافت ها و دستگاه های مختلف بدن نیز در معرض تماس با دارو قرار می گیرند و کم و بیش صدمه می بینند این وضعیت به ویژه در مورد داروهای ضدسرطان شدیدتر است به گونه ای که این داروها به علت ترکیبات شیمیایی و سمی خود سبب بروز مشکلات دیگری مانند ریزش مو برای بیماران می شوند.
شرکت های داروسازی در سراسر دنیا در تلاشند تا با کمک فناوری نانو و ساخت داروهایی که به صورت هدفمند و کنترل شده تنها در مکان مورد نظر آزاد می شوند این مشکل را مرتفع سازند. در این روش دارو در محوطه مخصوصی قرار می گیرد تا در بدن پخش نشود. سپس با استفاده از تکنیک های ویژه فرایندی شکل داده می شود که تنها دارو در مکان مورد نیاز تجمع کند و در آن مکان بر اثر یک سری از فعل و انفعالات آزاد شود.
امروزه از این تکنیک برای بیماران سرطانی و دیابتی استفاده شده است که امید می رود در چند سال آینده با تلاش شرکت های داروسازی و با طی مراحل مختلف ثبت و کسب مجوز به شکلی گسترده مورد استفاده قرار گیرد.