دستگاه کمپلمان یا سیستم کمپلمان مجموعهای از عوامل (کمپلمانها) است که به سلولهای ایمنی در از بین بردن سلولهای بیگانه و تولید پادتن کمک مینماید. پروتئینهای این سیستم طی واکنش آبشاری و پی در پی بر روی یکدیگر عمل نموده و محصول هر واکنش بر ایجاد واکنش بعدی اثر میگذارد. به طور کلی سامانه کمپلمان جزئی از دستگاه ایمنی ذاتی بدن است لذا پاسخ آن غیراختصاصی و فوری است ولی در ایمنی تطبیقی (بخصوص پاسخ هومورال) نیز نقش حائز اهمیتی دارد. سیستم کمپلمان مجموعه متنوعی از پروتئینهاست که از نظر ساختار شیمیایی و عملکرد بیولوژیکی با یکدیگر متفاوتند. این پروتئینها از دو یا سه زنجیره پلی پپتیدی تشکیل یافتهاند که به وسیله پیوندهای دی سولفیدی به یکدیگر متصل شدهاند. زنجیره بزرگتر آلفا، زنجیره کوچکتر بتا و اگر در مولکول پروتئینی زنجیره سومی هم وجود داشته باشد گاما نامگذاری میشود. حداقل ۳۰ نوع پروتئین مختلف در سیستم کمپلمان تاکنون شناخته شده که حدود ۵٪ وزن گلوبولینهای پلاسما را تشکیل میدهند. این پروتئینها عمدتاً توسط کبد و بصورت غیر فعال ساخته و وارد خون میشوند و در اثر آنزیمهای پروتئاز بخشی از مولکول آنها جداشده و فعال میشوند. سیستم کمپلمان در دفاع بدن چهار کار مهم انجام میدهد: اپسونیزاسیون (اتصال به آنتی ژنها و تسهیل فاگوسیتوز آنها)، کیموتاکسی (جذب ماکروفاژها و نوتروفیلها به محل آنتی ژن)، تخریب سلول مهاجم (با پاره کردن غشای آنها) و تجمع عوامل تحمل آنتی ژن سیستم کمپلمان از سه روش راه کلاسیک، راه آلترناتیو و راه لستین فعال میشود. فعال شدن آبشاری این پروتئینها موجب کمک به از بین بردن عوامل بیماریزا، انقباض ماهیچههای صاف، افزایش نفوذپذیری مویرگها، تحریک سلولهای ماست سل و بازوفیل به ترشح آمینهای وازواکتیو مانند هیستامین و لوکوترین و وادار کردن سلولهای گرانولوسیت به ترشح آنزیم لیزوزومی است.