چون انرژی یونش برای سومین الکترون بور اینقدر زیاد هست که حتی انرژی شبکه ( اگه فرض کنیم ترکیب یونی هم تشکیل بشه ) نمی تونه اونو تامین کنه ! بنابرین ما هیچ ترکیب یونی از بور نداریم ! شبه فلزات دیگه هم احتمالا به همین دلیل نتونن تبدیل به یون بشن !!
در راستای تأیید حرف arezu بگم که وقتی پیوند یونی تشکیل میشه که ما کاتیون و آنیون پایدار داشته باشیم، حالا اگه بر فرض هم بتونیم کاتیون 3 بار مثبت بور رو تهیه کنیم، اینقدر ناپیار میشه و چگالی بار روش زیاد میشه که به راحتی آنیون رو دچار قطبش شدید میکنه و ابر الکترونی آنیون رو تو خودش فرو میبره به طوری که در آخر پیوند کووالانسی بوجود میاد. اگر هم دقت کنی شبه قلزات بین فلزات و نافلزات هستن ، طوری که اگه کاتیون بشن این مشکل واسشون پیش میاد اگر هم آنیون بشن به راحتی الکترون از دست میدن چون بار موثر هستشونم به اندازه ای نیست که بتونه الکترون های جدیدو نگه داره. (البته این مطلب کلی بود و در شیمی استثنا زیاد داریم)
درتایید دیگر دلایل، یک دلیلی را هم خودم خواندم بگم،
اون هم اینه که از آنجا که بور شعاع اتمی کوچکی داری لذا جاذبه ی پروتون های هسته اش روی ابر الکترونی اتم عنصر دیگری که میخواهد با بور پیوند تشکیل بدهد زیاد است چون تعداد P های بور نسبت به تعداد لایه هایش بیشتر از عناصر تناوب دوم است(که البته نافلز نباشند) و درنتیجه ابر الکترونی اتم هایی که میخواهند با آن پیوند دهند را به سمت خود کشیده و از آنجایی که شعاع اتمی بیشتره عتاصر دیگر بیشتر از بوراست پس ابر الکترونی اتم عنصر دیگر به اشتراک با بور درآمده و درنتیجه پیوند کووالانسی تشکیل میشود.