عاشورای حسینی تسلیت باد.

[Ebrahimi74]

السلام علیک یا اباعبدالله
و علی الارواح التی حلت بفنائک علیکم منی جمیعا
سلام الله ابدا ما بقیت و بقی اللیل و النهار
و لا جعله الله آخر العهد منی لزیارتکم
السلام علی الحسیــــــــن
و علی علی ابن الحسیـــــــــن
و علی اولاد الحسیــــــــن
و علی اصحاب الحسیــــــــــن
علیه السلام
[HR][/HR]و عین حرف اول عشق است مثلعاشورا . . .


عاشورای حسینی را در راس به آقام مهدی (عج) و بعد به تمام عاشقان حسین (ع) تسلیت میگویم.


التماس دعا . . .

​

 

[Ali Akbar Kabiri]

پاسخ : عاشورای حسینی تسلیت باد.

من هم این روز بزرگ را تسلیت می گویم.

کل یوم عاشورا ----------کل ارض کربلا



هم چنین شام غریبان آن حضرت را هم تسلیت عرض می کنم.:20:

 

[leo_messi]

پاسخ : عاشورای حسینی تسلیت باد.

باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتماست
باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین
بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظماست
این صبح تیره باز دمید از کجا کزو
کار جهان و خلق جهان جمله درهماست
گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب
کاشوب در تمامی ذرات عالم است
گرخوانمش قیامت دنیا بعید نیست
این رستخیز عام که نامش محرم است
در بارگاه قدس که جای ملال نیست
سرهای قدسیان همه بر زانو یغم است
جن و ملک بر آدمیان نوحه می کنند
گویا عزای اشرف اولاد آدماست
خورشید آسمان و زمین، نور مشرقین
پرورده ی کنار رسول خدا، حسین

 

[leo_messi]

پاسخ : عاشورای حسینی تسلیت باد.

آري شده برپا به قيامت ، يکبار دگر هيئت عبّاس​

« بسم رب العباس (عليه السلام) »​

​

اذا زلزلت الارض زمين محشر عظمي ست،​

​

چه شوري ست ، چه غوغاست ؛​

​

از اين حال زمين لرزه به دلهاست​

​

نه پستي ، نه بلندي وَ نه درياست!​

​

رسيده ست همان روز قيامت ، همان لحظه موعود؛​

​

که فرمود خدا : زود رسد زود...​

​

خلايق همه در حال فرارند وَ بي تاب و قرارند​

​

آرام ندارند ؛ که اين روز ، همان روز حساب است​

​

همان روز سوال است و جواب است ،​

​

که مردم ، همه اينگونه پريش اند​

​

نه در فکر پسر يا پدر و مادر و فرزند ، همه در پي خويشند​

​

و مردم همگي مست ، همه بي خود و مدهوش​

​

که ناگاه رسيد از سوي حق نغمه چاووش​

​

الا اهل قيامت همه ساکت و سرها همه پايين​

​

و اي جمله خلايق همه خاموش ، شده گوش​

​

سراسر همه ي عرصه ي محشر ، پر از آيه ي کوثر​

​

ملائک همه در شور ،​

​

غزل خوان ، همه سرمستِ شميم گل حيدر ،گل ياس پيمبر(صلي الله)​

​

چه حالي است ؟ خبر چيست ؟ مگر کيست ، قدم رنجه نموده ست به محشر؟​

​

يگانه گهر حضرت داور​

​

الله ُ اکبر ،‌ اللهُ اکبر !​

​

يا حضرت زهرا (سلام الله عليها) ، صديقه اطهر​

​

ملائک همگي بال گشودند​

​

و فرش قدم مادر سادات نمودند​

​

آري خبر اين است : اميد همه آمد​

​

جبريل صدا زد که : خلايق ، انگيزه خلق دو جهان فاطمه(سلام الله عليها) آمد​

​

و مبهوت جلالش همه ي ناس​

​

پيچيد به محشر ، همه جا عطر گل ياس​

​

زهراست و آن وعده شيرين شفاعت ؛​

​

بر چشم ترش اشک نشسته ست چو الماس​

​

بر دست کبودش ، اسباب شفاعت ، همان دست جدا از تن عبّاس(عليه السلام)​

​

و زهرا (سلام الله عليها) شده گريان ابالفضل(عليه السلام)​

​

همه گريه کن و نوحه سراي غمِ چشمان ابالفضل(عليه السلام)​

​

مردم همه ساکت همه مبهوت و حيران ابالفضل(عليه السلام)​

​

که اين فاطمه(سلام الله عليها) ابر کرم و رحمت و عشق است​

​

که از او شده جاري به لبِ خشک زمين بارش باران ابالفضل(عليه السلام)​

​

ناگاه همه از دهن ياس شنيدند:​

​

« الله ، قسم ميدهمت جان ابالفضل​

​

سوگند تو را حق دو دستان ابالفضل​

​

بر فاطمه ات بار اِلها تو ببخشا​

​

هرکس که زده دست به دامان ابالفضل »​

​

و ياران ابالفضل همگي مات ، از هيبت عبّاس(عليه السلام)​

​

انگار نه انگار که اين روز حساب است؛​

​

يکبار دگر روضه و گريه ،يکبار دگر سينه زني، غربت عبّاس(عليه السلام)​

​

زهراست کند نوحه سرايي،​

​

آري شده برپا به قيامت ، يکبار دگر هيئت عبّاس(عليه السلام) !!​

​

عبّاس(عليه السلام) هماني که قتيل العبرات است​

​

هر قطره ي مشکش ، آبي ز حيات است​

​

شرمنده ز شرمندگيَش ، آب فرات است​

​

با گريه ي زهرا(سلام الله عليها) ،‌ ديدند ملائک همگي اشک خدا ريخت​

​

با نام ابالفضل(عليه السلام) وَ دستان شفيعش، ترس از جگر اهل ولا ريخت​

​

ناگاه در آن حالِ پريشانِ دلِ مادر سادات​

​

آمد ز سوي حضرت موعود ندايي : که زهرا تو همه کاره ي مايي !​

​

تا باز به چشم همه ي خصم رود خار​

​

تا باز ببينند همه وعده ي دادار​

​

تا کور شود هر که به دنيا ز حسد کرد ، حق تو و فرزند تو را ضايع و انکار​

​

بخشم به تو هرکس که توئه فاطمه گويي​

​

اي شير زن حيدر کرار ،​

​

خود داني و چشمي که شده خيس ،به اندازه ي بال مگسي ، بهر علمدار !​

​

از وصف چنين قصه به محشر ، يکپارچه در شورم و شينم​

​

يکپارچه سرمست غرورم ، من گريه کن شير زن شير حنينم​

​

بي خود شدم از خود و چنين نعره کشيدم​

​

الله ، الله ، الله منِ زار ،‌​

​

مست و خراب علمدار حسينم​

​