علت تیره شدن پوست در مجاورت آفتاب
- ارسال ها
- 201
- لایک ها
- 63
- امتیاز
- 0
پاسخ : علت تیره شدن پوست در مجاورت آفتاب
سلام دوست عزیز
به نقل از یک متخصص پوست پاسخ زیر را مطالعه کنید
[h=2]رنگ طبیعی پوست[/h]رنگ طبیعی پوست به سه عامل هموگلوبین ،كاروتنوئید و پیگمان ملانین بستگی دارد.
ملانین (melanin)ماده ای است که توسط سلول هایی به نام ملانوسیت (melanocytes)در پوست تولید می شود (تصویر بالا).
عامل اصلی تعیین كننده ی رنگ پوست ملانین است و اختلافات نژادی و جغرافیایی در رنگ پوست، مربوط به این رنگدانه است. سیاه پوستان دارای ملانین بیشتری نسبت به سفید پوستان هستند.
همچنین ملانین به عنوان یک ضد آفتاب در بدن عمل کرده و در برابر اشعه ی ماورای بنفش خورشید از پوست حفاظت می کند.
مناطقی که تابش نور خورشید شدیدتر است، ملانوسیت ها، ملانین بیشتری تولید می کنند تا از آسیب های پوستی ناشی از آفتاب جلوگیری کند.
لک های تیره ی پوست، در اثر تجمع و ته نشین شدن مقدار زیادی ملانین در قسمتی از پوست به وجود می آیند.
تغییرات رنگ پوست در افراد به دو صورت است:
1- رنگ پوست ذاتی كه عبارتست از میزانی از پیگمانتاسیون ملانین كه به صورت ژنتیكی تعیین شده و در غیاب هرگونه تماس با نور خورشید یا تاثیرات دیگر وجود دارد.
2- رنگ پوست اكتسابی که به علت تماس با نور آفتاب یا هورمونال (همانند حاملگی ) به وجود می آید. در بعضی بیماری ها نیز مثل ملاسما (لک صورت) و آدیسون در اثر هر دو عامل، یعنی تداخل بین عوامل هورمونال و نور آفتاب به وجود می آید.
سلول های حاوی رنگدانه های پوست در نقاط مختلف بدن تراكم متفاوتی دارند، ولی بیشتر در صورت و ناحیه ی ژنیتال ( قسمت تناسلی) دیده شده و تعداد آنها در نقاط در معرض نور دو برابر نقاط پوشیده شده است.
عمل اصلی ملانین در انسان حفاظت از لایه های تحتانی پوست علیه نور خورشید و جذب سلول های تخریب شده است.
از طرف دیگر پررنگی یا سیاه بودن پوست ممكن است در مواردی مفید نباشد. مثلا سیاه پوستان 30 درصد بیشتر از سفید پوستان، گرما از آفتاب دریافت كرده و این گرما با تعریق بیشتر خنثی می شود، در حالی كه در آب و هوای سرد ،پوست های روشن گرمای كمتری از طریق تابش از دست می دهند.
عیب دیگر پیگمانتاسیون یا پُر رنگی پوست ممانعت از ساخت ویتامین d در بدن است. به طوری كه در نواحی فقیرنشین، اطفال سیاه پوست بیشتر از سفید ها مستعد به راشی تیسم یا كمبود ویتامین d هستند، البته با توجه به این واقعیت كه در سیاه پوستان مقاومت بیشتری نسبت به مالاریا، بیماری های پارازیتی و بیماری های عفونی، علی رغم اشعه ی آفتاب شدید و سوء تغذیه وجود دارد، به نظر می رسد تیرگی پوست یك پدیده ی ثانوی در ازدیاد ذاتی ایمنی طبیعی در آنهاست .
فاكتورهای ژنتیكی، نقش اولیه و اصلی را در تعیین درجه ی رنگ طبیعی پوست و پاسخ به اشعه ی آفتاب بازی می كنند. اختلافات نژادی بیشتر در شكل رنگدانه ای پوست است .
سلام دوست عزیز
به نقل از یک متخصص پوست پاسخ زیر را مطالعه کنید
[h=2]رنگ طبیعی پوست[/h]رنگ طبیعی پوست به سه عامل هموگلوبین ،كاروتنوئید و پیگمان ملانین بستگی دارد.
ملانین (melanin)ماده ای است که توسط سلول هایی به نام ملانوسیت (melanocytes)در پوست تولید می شود (تصویر بالا).
عامل اصلی تعیین كننده ی رنگ پوست ملانین است و اختلافات نژادی و جغرافیایی در رنگ پوست، مربوط به این رنگدانه است. سیاه پوستان دارای ملانین بیشتری نسبت به سفید پوستان هستند.
همچنین ملانین به عنوان یک ضد آفتاب در بدن عمل کرده و در برابر اشعه ی ماورای بنفش خورشید از پوست حفاظت می کند.
مناطقی که تابش نور خورشید شدیدتر است، ملانوسیت ها، ملانین بیشتری تولید می کنند تا از آسیب های پوستی ناشی از آفتاب جلوگیری کند.
لک های تیره ی پوست، در اثر تجمع و ته نشین شدن مقدار زیادی ملانین در قسمتی از پوست به وجود می آیند.
تغییرات رنگ پوست در افراد به دو صورت است:
1- رنگ پوست ذاتی كه عبارتست از میزانی از پیگمانتاسیون ملانین كه به صورت ژنتیكی تعیین شده و در غیاب هرگونه تماس با نور خورشید یا تاثیرات دیگر وجود دارد.
2- رنگ پوست اكتسابی که به علت تماس با نور آفتاب یا هورمونال (همانند حاملگی ) به وجود می آید. در بعضی بیماری ها نیز مثل ملاسما (لک صورت) و آدیسون در اثر هر دو عامل، یعنی تداخل بین عوامل هورمونال و نور آفتاب به وجود می آید.
سلول های حاوی رنگدانه های پوست در نقاط مختلف بدن تراكم متفاوتی دارند، ولی بیشتر در صورت و ناحیه ی ژنیتال ( قسمت تناسلی) دیده شده و تعداد آنها در نقاط در معرض نور دو برابر نقاط پوشیده شده است.
عمل اصلی ملانین در انسان حفاظت از لایه های تحتانی پوست علیه نور خورشید و جذب سلول های تخریب شده است.
از طرف دیگر پررنگی یا سیاه بودن پوست ممكن است در مواردی مفید نباشد. مثلا سیاه پوستان 30 درصد بیشتر از سفید پوستان، گرما از آفتاب دریافت كرده و این گرما با تعریق بیشتر خنثی می شود، در حالی كه در آب و هوای سرد ،پوست های روشن گرمای كمتری از طریق تابش از دست می دهند.
عیب دیگر پیگمانتاسیون یا پُر رنگی پوست ممانعت از ساخت ویتامین d در بدن است. به طوری كه در نواحی فقیرنشین، اطفال سیاه پوست بیشتر از سفید ها مستعد به راشی تیسم یا كمبود ویتامین d هستند، البته با توجه به این واقعیت كه در سیاه پوستان مقاومت بیشتری نسبت به مالاریا، بیماری های پارازیتی و بیماری های عفونی، علی رغم اشعه ی آفتاب شدید و سوء تغذیه وجود دارد، به نظر می رسد تیرگی پوست یك پدیده ی ثانوی در ازدیاد ذاتی ایمنی طبیعی در آنهاست .
فاكتورهای ژنتیكی، نقش اولیه و اصلی را در تعیین درجه ی رنگ طبیعی پوست و پاسخ به اشعه ی آفتاب بازی می كنند. اختلافات نژادی بیشتر در شكل رنگدانه ای پوست است .