- ارسال ها
- 389
- لایک ها
- 589
- امتیاز
- 0
سفری که داشتم در دنیا نظیر ندارد. اصلا جنسش با همه سفرها فرق میکند. هیچ کجای آن قابل توصیف نیست. نه عکس ها میتوانند یک دقیقه اش را توصیف کنند، نه فیلم ها و نه هیچ چیز دیگر.
فقط دل است که میتواند.
در این سفر عکسهای زیادی گرفتم. احساس کردم که برای شما هم لذت بخش است که تعدادی از آنها را تماشا کنید.
*** به خاطر کیفیت پایین و سایز کوچک عکسا معذرت میخام. برای اینکه حجمش بیاد پایین مجبور بودم کوچیکشون کنم.***
اولین شهری که رفتیم نجف اشرف بود. وارد حرم مولا که میشوی ابهت حرم آنقدر تو را میگیرد که زبانت گنگ میشود.
در حرم مولا حضرت نوح و آدم (ع) هم دفن اند. همچنین مقبره علامه حلی و آیت الله خویی و مقدس اردبیلی هم در حرم است.
یکی از سردرهای حرم مطهر امام علی (علیه اسلام)
قبرستان وادی السلام در شهر نجف است. بزرگترین قبرستان جهان. طول و عرضش هر کدام تقریبا 25 کیلومتر است. در حدود 30 هزار پیغمبر در آن مدفون اند. عرفای بزرگی هم در آن مدفون اند که معروفترین آنها آیت الله العظمی سید علی قاضی طباطبایی است.
مقبره حضرت هود (ع) و حضرت صالح (ع) در قبرستان وادی السلام
سر در مسجد کوفه. در دو مکان حتی اگر مسافر باشی نمازت را کامل بخوانی. یکی مسجد کوفه و دیگری زیر گنبد امام حسین (ع)
هرچند آمریکایی ها از عراق خارج شده اند. اما عراق را کاملا وابسته به خود کرده اند. بسیاری از خودروها و تجهیزات عراق آمریکایی بودند.
اینجا هم خانه امام علی (ع) در کوفه است. خانه در کنار مسجد کوفه و دارالعماره قرار دارد.
اینجا مسجد حنانه است. پس از شهادت امام علی (ع)، وقتی تابوت ایشان در این مسجد قرار داده شد، از مسجد صدای ناله بیرون آمد. یکی از ستون های مسجد هم به احترام مولا خم شد. در جنگ آمریکا مسجد تخریب شد اما مجددا آن را بازسازی کرده اند.
کارگران رستوران هتل ما هندی بودند. برای یادگاری گفتم که دستهاشان را اینطور بگیرند تا عکسی ماندگار ازشان بگیرم!
بسیاری از ساخت و ساز های عراق را پیمانکاران ایرانی عهده دار بودند.
اینجا مقبره دو طفلان مسلم است. با وجود اینکه سنشان خیلی کم بوده (در حدود 10 ساله) ماموران ابن زیاد به طور فجیعی سرشان را از گردن جدا کردند. این مقبره بین راه کربلا و نجف قرار دارد.
بعد از اقامت سه روزه در نجف به کربلا رفتیم. اینجا بین الحرمین است. در بین الحرمین که می ایستی متحیری که به حرم امام حسین (ع) بروی یا به حرم علمدارش... اما به رسم ادب هم که شده نزد علمدار میروی تا اجازه رفتن به حرم مولا را بگیری.
در انتهای این خیابان حرم عباس بن علی (ع) چشم نوازی میکند...
روبروی حرم علمدار، آب نما را که میبینی به یاد تشنگی کودکان عاشورا می افتی...
خوش بحالشون...
اینجا «تل زینبیه» است. در زمان عاشورا بلندی ای بوده که زینب کبری (س) از روی آن وقایع را نظاره میکرده... با حرم حدود 100 متر فاصله دارد
بین الحرمین... همانجا که فرمود وقتی در آن قدم میگذاری انگار که در عرش خدا قدم برمیداری...
اینجا خیمه گاه است. در روز عاشورا خیمه ی امام حسین و یاران در اینجا بوده است. حدود 300 متر با حرم فاصله دارد. اولین خیمه متعلق به عباس است... نگهبان خیمه ها بوده است.
اینجا سردر خیمه گاه است. نقش و نگارهای دیوارش چشم هرکس را خیره میکند و معنویتش دل را...
برای ورود به حرم (هم نجف، هم کربلا، هم سامرا و هم کاظمین) باید چند باری از این پست های بازرسی عبور میکردی. بردن دوربین و موبایل به داخل حرمها ممنوع بود. بخاطر همین نتوانستم از داخل حرمها عکسی بگیرم.
سیم کشی برق عراق خیلی به هم ریخته است. علتش آن است که اگر سیم برقی قطع شود، آن را رها میکنند و سیم جدیدی از تیر برق میکشند. در همه خیابانها میشد سیم های در هم تنیده را دید.
چند سالی است که حرم اباعبدالله (ع) را گسترش میدهند. اینجا صحنه خاکبرداری قسمتی از حرم را میبینید. تقریبا همه پیمانکاران ایرانی اند.
بعد از اینکه این عکس رو گرفتم، حرکت کردم به طرف هتل. چند ثانیه ای نگذشته بود که این آقا پلیسه با ماشینش آمد کنارم و گیر داد که دوربینت رو بده. منم که کل عکسام توی دوربین بود گفتم نمیدمش. چند بار گفت بده و منم که بچه ی همدانم گفتم اصلا نمیشه. پلیسه داشت خیلی عصبانی میشد که رفیقش (این که پیاده ست) رسید و به راننده گفت این ایرانیه ولش کن بره. ولی خدا رحم کرد اگه دوربینو میگرفت کل عکسا میپرید!
اقامت سه روزه در کربلا هم تمام شد و رفتیم به طرف سامرا. سامرا و کاظمین هر دو نزدیک بغداد اند. روی دیوارهای منازل سامرا هنوز آثار تیرها و گلوله ها مشهود است.
اینجا حرم امام هادی (ع) و فرزندش امام حسن عسکری (ع) است. این دو امام در زمان حیاتشان غریب بودند، در زمان شهادت غریب بودند و الان هم خیلی غریب اند. غربتشان از گنبد و بارگاهشان مشهود است. چند سال پیش عده ای وهابی گمراه حرم این عزیزان را با بمب منفجر کردند. وسعت خرابی بسیار زیاد بود و تقریبا 80% حرم تخریب شد. هنوز هم بخش عمده ای از حرم همانگونه باقی مانده است. دیشب که داشتم توی اینترنت گشت میزدم یه کلیپی دیدم از لحظه حمله آمریکایی ها به این حرم شریف. خیلی دلم سوخت. خیلی... غربت این دو امام بی حد است. برای دیدن کلیپ اینجا کلیک کنید
نام اصلی سامرا «سُرّ من رءا» بوده است. یعنی «هرکس آن را میبیند مسرور میشود». رود دجله از میان سامرا رد میشود. شهر بسیار سرسبز بوده است. اما با حمله آمریکا ویرانی های بسیاری بار می آید.
اینجا کاظمین است. مرقد مطهر امام کاظم (ع) و امام جواد (ع). محیط حرم با حرمهای دیگر خیلی فرق میکرد. نمیدانم چرا ولی فضای حرم و معنویتش شبیه به مشهد بود. شاید بخاطر آنکه پدر و پسر امام رضا (ع) در این شهر اند...
حرم کاظمین را از نمای نزدیکتر میبینید.
عراق پلیس راهنمایی و رانندگی ندارد. بعضی از شهرهایش مثل بغداد ترافیک سنگینی دارند. خودروها در جاده ها اگر با سرعت 200 تا هم بروند کسی نیست که جلوشان را بگیرد. نکته جالب دیگر آنکه در جاده ها هیچ تابلوی راهنمایی و رانندگی دیده نمیشود.
فقط دل است که میتواند.
در این سفر عکسهای زیادی گرفتم. احساس کردم که برای شما هم لذت بخش است که تعدادی از آنها را تماشا کنید.
*** به خاطر کیفیت پایین و سایز کوچک عکسا معذرت میخام. برای اینکه حجمش بیاد پایین مجبور بودم کوچیکشون کنم.***
اولین شهری که رفتیم نجف اشرف بود. وارد حرم مولا که میشوی ابهت حرم آنقدر تو را میگیرد که زبانت گنگ میشود.
در حرم مولا حضرت نوح و آدم (ع) هم دفن اند. همچنین مقبره علامه حلی و آیت الله خویی و مقدس اردبیلی هم در حرم است.
یکی از سردرهای حرم مطهر امام علی (علیه اسلام)
قبرستان وادی السلام در شهر نجف است. بزرگترین قبرستان جهان. طول و عرضش هر کدام تقریبا 25 کیلومتر است. در حدود 30 هزار پیغمبر در آن مدفون اند. عرفای بزرگی هم در آن مدفون اند که معروفترین آنها آیت الله العظمی سید علی قاضی طباطبایی است.
مقبره حضرت هود (ع) و حضرت صالح (ع) در قبرستان وادی السلام
سر در مسجد کوفه. در دو مکان حتی اگر مسافر باشی نمازت را کامل بخوانی. یکی مسجد کوفه و دیگری زیر گنبد امام حسین (ع)
هرچند آمریکایی ها از عراق خارج شده اند. اما عراق را کاملا وابسته به خود کرده اند. بسیاری از خودروها و تجهیزات عراق آمریکایی بودند.
اینجا هم خانه امام علی (ع) در کوفه است. خانه در کنار مسجد کوفه و دارالعماره قرار دارد.
اینجا مسجد حنانه است. پس از شهادت امام علی (ع)، وقتی تابوت ایشان در این مسجد قرار داده شد، از مسجد صدای ناله بیرون آمد. یکی از ستون های مسجد هم به احترام مولا خم شد. در جنگ آمریکا مسجد تخریب شد اما مجددا آن را بازسازی کرده اند.
کارگران رستوران هتل ما هندی بودند. برای یادگاری گفتم که دستهاشان را اینطور بگیرند تا عکسی ماندگار ازشان بگیرم!
بسیاری از ساخت و ساز های عراق را پیمانکاران ایرانی عهده دار بودند.
اینجا مقبره دو طفلان مسلم است. با وجود اینکه سنشان خیلی کم بوده (در حدود 10 ساله) ماموران ابن زیاد به طور فجیعی سرشان را از گردن جدا کردند. این مقبره بین راه کربلا و نجف قرار دارد.
بعد از اقامت سه روزه در نجف به کربلا رفتیم. اینجا بین الحرمین است. در بین الحرمین که می ایستی متحیری که به حرم امام حسین (ع) بروی یا به حرم علمدارش... اما به رسم ادب هم که شده نزد علمدار میروی تا اجازه رفتن به حرم مولا را بگیری.
در انتهای این خیابان حرم عباس بن علی (ع) چشم نوازی میکند...
روبروی حرم علمدار، آب نما را که میبینی به یاد تشنگی کودکان عاشورا می افتی...
خوش بحالشون...
اینجا «تل زینبیه» است. در زمان عاشورا بلندی ای بوده که زینب کبری (س) از روی آن وقایع را نظاره میکرده... با حرم حدود 100 متر فاصله دارد
بین الحرمین... همانجا که فرمود وقتی در آن قدم میگذاری انگار که در عرش خدا قدم برمیداری...
اینجا خیمه گاه است. در روز عاشورا خیمه ی امام حسین و یاران در اینجا بوده است. حدود 300 متر با حرم فاصله دارد. اولین خیمه متعلق به عباس است... نگهبان خیمه ها بوده است.
اینجا سردر خیمه گاه است. نقش و نگارهای دیوارش چشم هرکس را خیره میکند و معنویتش دل را...
برای ورود به حرم (هم نجف، هم کربلا، هم سامرا و هم کاظمین) باید چند باری از این پست های بازرسی عبور میکردی. بردن دوربین و موبایل به داخل حرمها ممنوع بود. بخاطر همین نتوانستم از داخل حرمها عکسی بگیرم.
سیم کشی برق عراق خیلی به هم ریخته است. علتش آن است که اگر سیم برقی قطع شود، آن را رها میکنند و سیم جدیدی از تیر برق میکشند. در همه خیابانها میشد سیم های در هم تنیده را دید.
چند سالی است که حرم اباعبدالله (ع) را گسترش میدهند. اینجا صحنه خاکبرداری قسمتی از حرم را میبینید. تقریبا همه پیمانکاران ایرانی اند.
بعد از اینکه این عکس رو گرفتم، حرکت کردم به طرف هتل. چند ثانیه ای نگذشته بود که این آقا پلیسه با ماشینش آمد کنارم و گیر داد که دوربینت رو بده. منم که کل عکسام توی دوربین بود گفتم نمیدمش. چند بار گفت بده و منم که بچه ی همدانم گفتم اصلا نمیشه. پلیسه داشت خیلی عصبانی میشد که رفیقش (این که پیاده ست) رسید و به راننده گفت این ایرانیه ولش کن بره. ولی خدا رحم کرد اگه دوربینو میگرفت کل عکسا میپرید!
اقامت سه روزه در کربلا هم تمام شد و رفتیم به طرف سامرا. سامرا و کاظمین هر دو نزدیک بغداد اند. روی دیوارهای منازل سامرا هنوز آثار تیرها و گلوله ها مشهود است.
اینجا حرم امام هادی (ع) و فرزندش امام حسن عسکری (ع) است. این دو امام در زمان حیاتشان غریب بودند، در زمان شهادت غریب بودند و الان هم خیلی غریب اند. غربتشان از گنبد و بارگاهشان مشهود است. چند سال پیش عده ای وهابی گمراه حرم این عزیزان را با بمب منفجر کردند. وسعت خرابی بسیار زیاد بود و تقریبا 80% حرم تخریب شد. هنوز هم بخش عمده ای از حرم همانگونه باقی مانده است. دیشب که داشتم توی اینترنت گشت میزدم یه کلیپی دیدم از لحظه حمله آمریکایی ها به این حرم شریف. خیلی دلم سوخت. خیلی... غربت این دو امام بی حد است. برای دیدن کلیپ اینجا کلیک کنید
نام اصلی سامرا «سُرّ من رءا» بوده است. یعنی «هرکس آن را میبیند مسرور میشود». رود دجله از میان سامرا رد میشود. شهر بسیار سرسبز بوده است. اما با حمله آمریکا ویرانی های بسیاری بار می آید.
اینجا کاظمین است. مرقد مطهر امام کاظم (ع) و امام جواد (ع). محیط حرم با حرمهای دیگر خیلی فرق میکرد. نمیدانم چرا ولی فضای حرم و معنویتش شبیه به مشهد بود. شاید بخاطر آنکه پدر و پسر امام رضا (ع) در این شهر اند...
حرم کاظمین را از نمای نزدیکتر میبینید.
عراق پلیس راهنمایی و رانندگی ندارد. بعضی از شهرهایش مثل بغداد ترافیک سنگینی دارند. خودروها در جاده ها اگر با سرعت 200 تا هم بروند کسی نیست که جلوشان را بگیرد. نکته جالب دیگر آنکه در جاده ها هیچ تابلوی راهنمایی و رانندگی دیده نمیشود.
آخرین ویرایش توسط مدیر
