بعضی از پیوند های کووالانسی قطبیت دارند.دو اتمی که با پیوند کووالانسی به یکدیگر متصل می شوند، الکترون به اشتراک می گذارند؛ هسته هایشان به وسیله ی همان ابر الکترونی نگهداری می شوند. ولی در بسیاری از موارد ، دو هسته ، الکترونها را به طور یکسان بین خود تقسیم نمی کنند؛ ابر الکترونی در اطراف یک اتم متراکم از اتم دیگر است. بنابراین،یک سر پیوند نسبتا منفی و سر دیگر آن نسبتا مثبت می شود؛ یعنی یک قطب منفی و یک قطب مثبت وجود دارد. این نوع پیوند را پیوند قطبی یا دارای قطبیت می نامند.
اگر یک پیوند کووالانسی ، اتم هایی را به یکدیگر متصل کند که تمایل آنها برای جذب الکترونها متفاوت است یعنی اتمهایی که الکترونگاتیوی متفاوت دارند، می توانیم انتظار قطبی بودن آن را داشته باشیم. افزون بر این ، هر اندازه الکترونگاتیوی بیشتر باشد، پیوند مورد نظر قطبی تر خواهد بود.
الکترونگاتیوترین عناصر، آنهایی هستند که که در گوشه ی سمت راست بالای جدول تناوبی قرار دارند. از عناصری که در شیمی آلی بیشتر با انها برخورد خواهیم داشت ، الکترونگاتیوی فلوئور از همه بااتر است،بعد اکسیژن ، بعد نیتروژن و کلر ، بعد برم و سر انجام کربن قرار دارند. الکترونگاتیوی هیدروژن خیلی با الکترونگاتیوی کربن اختلاف ندارد؛ دقیقا معلوم نیست الکترونگاتیوی آن بیشتر است یا کمتر.
خواص فیزکی و شیمیایی ، با قطبیت پیوندها رابطه ای تنگاتنگ دارد.قطبیت پیوندها میتواند موجب قطبیت ملکولها شود و بنابراین ، شدیدا بر دمای ذوب، دمای جوش و انحلال پذیری تأثیر بگذارد. قطبیت یک پیوند، نوع واکنشی را که بر روی این پیوند انجام میشود،تعیین میکند و حتی بر واکنش پذیری پیوندها ی مجاور نیز تأثیر میگذارد.
اگر یک پیوند کووالانسی ، اتم هایی را به یکدیگر متصل کند که تمایل آنها برای جذب الکترونها متفاوت است یعنی اتمهایی که الکترونگاتیوی متفاوت دارند، می توانیم انتظار قطبی بودن آن را داشته باشیم. افزون بر این ، هر اندازه الکترونگاتیوی بیشتر باشد، پیوند مورد نظر قطبی تر خواهد بود.
الکترونگاتیوترین عناصر، آنهایی هستند که که در گوشه ی سمت راست بالای جدول تناوبی قرار دارند. از عناصری که در شیمی آلی بیشتر با انها برخورد خواهیم داشت ، الکترونگاتیوی فلوئور از همه بااتر است،بعد اکسیژن ، بعد نیتروژن و کلر ، بعد برم و سر انجام کربن قرار دارند. الکترونگاتیوی هیدروژن خیلی با الکترونگاتیوی کربن اختلاف ندارد؛ دقیقا معلوم نیست الکترونگاتیوی آن بیشتر است یا کمتر.
خواص فیزکی و شیمیایی ، با قطبیت پیوندها رابطه ای تنگاتنگ دارد.قطبیت پیوندها میتواند موجب قطبیت ملکولها شود و بنابراین ، شدیدا بر دمای ذوب، دمای جوش و انحلال پذیری تأثیر بگذارد. قطبیت یک پیوند، نوع واکنشی را که بر روی این پیوند انجام میشود،تعیین میکند و حتی بر واکنش پذیری پیوندها ی مجاور نیز تأثیر میگذارد.