[HIGHLIGHT=#ffffff]کوروش خواهد آمد و مرا نجات خواهد داد
دانیال نبی [/HIGHLIGHT]
بخشی از منشور پارسوماش
این منم کوروش پسر ماندانا و کمبوجیه
پادشاه جهان پادشاه پهناورترین سرزمین های آدمی
از بلندی های پارسوماش تا بابل بزرگ
برای من که جهان را به جانب علا قه فرا خوانده ام
چوپان به کوه و پیر به خانه و پیشور به شهر... یکی است
همه برادران من اند.
برای من
که برادر بینایان و غمخوار خستگانم
زنان به جالیز و دبیران به دیر و سواران به صحره....یکیست
همه خان و مان منند
من کوروش ام و تنها نجات جهان به آرامشم باز خواهد آورد
من برگزیده ی زمین و اولاد آسمان
آزادی شما را رقم خواهم زد
زیرا من نگهبان بی مرگ محبتم
رهاورد من رهاورد مردمان شماست
زنجیر از دو دست فرزندانتان خواهم گشود
وبر این صخره ی سترگ خواهم نوشت:
آزادی آدمی آخرین آواز اولین من است
زندان ها را در هم خواهم شکست
دژها را خواهم گشود
و بیدادگران را خانه نشین شکست خویش خواهم کرد
تمام شد
تسلیم شدگان را خواهم بخشید
خشم آوران خاموش را خواهم بخشید
خستگان را شفا خواهم داد
وعدالت را خواهم آورد
پس شما شکست خوردگان به خانه های خویش بازگردید
دانایی و محبت را به یاد آورید
منزلت عزیز آدمی را به یاد آورید
من خشنودی بی پایان خداوندم
برای کشتن و کینه توزی نیامده ام
فرمانروایی که همدل مردمان خویش نباشد
سیه روز تر از همیشه سرنگون خواهد شد
پس از قول من بگویید به جباران این جهان بگویید
که از ظلمت خویش حتی پلاس پاره ای به گور نخواهید برد
به آن ها بگویید که از گرده ی کبود تازیانه فرو شوید
ورنه عطر هوا حتی با شما همدلی نخواهد کرد
هشدارتان می دهم:
او که به کشتن آزادی بیاید
هرگز از هوای اهورا خوشبو نخواهد شد
بخشوده نخواهد شد بزرگ نخواهد شد
این سخن من است پسر ماندانا و کمبوجیه
که جهان را به جانب عدالت و آزادی فراخوانده ام
بگذارید هرکس به آیین خویش باشد
زنان را گرامی بدارید فرودستان را دریابید
هرکسی به تکلم قبیله خود سخن بگوید
آدمی تنها در مقام خویش به منزلت خواهد رسید
شهریاران را از میان دانایان و دلیران برگزیده ام
دبیران و درباریان را از میان حکیمان
و گفتم جز به پندار نیک در سرنوشت مردم ننگرند
و گفتم جز به گفتار نیک با مردمان سخن نگویند
بدین تدبیر برتر است که بزرگی،بزرگی می آورد
و عدالت،عدالت
وای بر ظلمت افزای زبون!
هر ناله لی که از دست بیدادگری برآید
هزار خانه را به خاکستر خواهد نشاند
هزار دل دانا را به گریه خواهد شست
مرا طاقت تلخکامی فرو دستان نیست
من آرامش و اعتماد آدمی ام
چگونه تحمل کنم که تازیانه جانشین ترانه شود؟!
بی عاقبت او که بر پریشانی مردم حکومت کند
بی فردا او که بر درماندگان حکومت کند
شهریاری که نداند شب مردمانس چگونه به صبح می رسد
گورکن گمنانی است که دل به دفن دانایی بسته است
مردمان من امانت آسمان اند براین خاک تلخ
مردمان من خان و مان من اند
و گفته ام ازاین پیشتر و باز می گویم:
سرانجام تن آسایی تسلیم مطلق است
پس تا هستید کرامت و کوشایی بر شما ارزانی باد ........کوروش
دانیال نبی [/HIGHLIGHT]
بخشی از منشور پارسوماش
این منم کوروش پسر ماندانا و کمبوجیه
پادشاه جهان پادشاه پهناورترین سرزمین های آدمی
از بلندی های پارسوماش تا بابل بزرگ
برای من که جهان را به جانب علا قه فرا خوانده ام
چوپان به کوه و پیر به خانه و پیشور به شهر... یکی است
همه برادران من اند.
برای من
که برادر بینایان و غمخوار خستگانم
زنان به جالیز و دبیران به دیر و سواران به صحره....یکیست
همه خان و مان منند
من کوروش ام و تنها نجات جهان به آرامشم باز خواهد آورد
من برگزیده ی زمین و اولاد آسمان
آزادی شما را رقم خواهم زد
زیرا من نگهبان بی مرگ محبتم
رهاورد من رهاورد مردمان شماست
زنجیر از دو دست فرزندانتان خواهم گشود
وبر این صخره ی سترگ خواهم نوشت:
آزادی آدمی آخرین آواز اولین من است
زندان ها را در هم خواهم شکست
دژها را خواهم گشود
و بیدادگران را خانه نشین شکست خویش خواهم کرد
تمام شد
تسلیم شدگان را خواهم بخشید
خشم آوران خاموش را خواهم بخشید
خستگان را شفا خواهم داد
وعدالت را خواهم آورد
پس شما شکست خوردگان به خانه های خویش بازگردید
دانایی و محبت را به یاد آورید
منزلت عزیز آدمی را به یاد آورید
من خشنودی بی پایان خداوندم
برای کشتن و کینه توزی نیامده ام
فرمانروایی که همدل مردمان خویش نباشد
سیه روز تر از همیشه سرنگون خواهد شد
پس از قول من بگویید به جباران این جهان بگویید
که از ظلمت خویش حتی پلاس پاره ای به گور نخواهید برد
به آن ها بگویید که از گرده ی کبود تازیانه فرو شوید
ورنه عطر هوا حتی با شما همدلی نخواهد کرد
هشدارتان می دهم:
او که به کشتن آزادی بیاید
هرگز از هوای اهورا خوشبو نخواهد شد
بخشوده نخواهد شد بزرگ نخواهد شد
این سخن من است پسر ماندانا و کمبوجیه
که جهان را به جانب عدالت و آزادی فراخوانده ام
بگذارید هرکس به آیین خویش باشد
زنان را گرامی بدارید فرودستان را دریابید
هرکسی به تکلم قبیله خود سخن بگوید
آدمی تنها در مقام خویش به منزلت خواهد رسید
شهریاران را از میان دانایان و دلیران برگزیده ام
دبیران و درباریان را از میان حکیمان
و گفتم جز به پندار نیک در سرنوشت مردم ننگرند
و گفتم جز به گفتار نیک با مردمان سخن نگویند
بدین تدبیر برتر است که بزرگی،بزرگی می آورد
و عدالت،عدالت
وای بر ظلمت افزای زبون!
هر ناله لی که از دست بیدادگری برآید
هزار خانه را به خاکستر خواهد نشاند
هزار دل دانا را به گریه خواهد شست
مرا طاقت تلخکامی فرو دستان نیست
من آرامش و اعتماد آدمی ام
چگونه تحمل کنم که تازیانه جانشین ترانه شود؟!
بی عاقبت او که بر پریشانی مردم حکومت کند
بی فردا او که بر درماندگان حکومت کند
شهریاری که نداند شب مردمانس چگونه به صبح می رسد
گورکن گمنانی است که دل به دفن دانایی بسته است
مردمان من امانت آسمان اند براین خاک تلخ
مردمان من خان و مان من اند
و گفته ام ازاین پیشتر و باز می گویم:
سرانجام تن آسایی تسلیم مطلق است
پس تا هستید کرامت و کوشایی بر شما ارزانی باد ........کوروش
