- ارسال ها
- 3
- لایک ها
- 3
- امتیاز
- 0
درود
متن زیر مصاحبه ای با پروفسور میرزاخانی هست که حتما خوشتون میاد فقط متنش به زبان انگلیسیه که به نظرم نیازی به ترجمه نداره .
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
? What are some of your earliest memories of mathematics
As a kid, I dreamt of becoming a writer. My most exciting pastime was reading novels; in fact, I would read anything I could find. I never thought I would pursue mathematics until my last year in high school. I grew up in a family with three siblings. My parents were always very supportive and encouraging. It was important for them that we have meaningful and satisfying professions, but they didn't care as much about success and achievement.In many ways, it was a great environment for me, though these were hard times during the Iran-Iraq war. My older brother was the person who got me interested in science in general. He used to tell me what he learned in school. My first memory of mathematics is probably the time that he told me about the problem of adding numbers from 1 to 100. I think he had read in a popular science journal how Gauss solved this problem. The solution was quite fascinating for me. That was the first time I enjoyed a beautiful solution, though I couldn't find it myself.
? What experiences and people were especially influential on your mathematical education
I was very lucky in many ways. The war ended when I finished elementary school; I couldn't have had the great opportunities that I had if I had been born 10 years earlier. I went to a great high school in Tehran – Farzanegan – and had very good teachers. I met my friend Roya Beheshti during the first week of middle school. It is invaluable to have a friend who shares your interests, and it helps you stay motivated.Our school was close to a street full of bookstores in Tehran. I remember how walking along this crowded street, and going to the bookstores, was so exciting for us. We couldn't skim through the books like people usually do here in a bookstore, so we would end up buying a lot of random books. Also, our school principal was a strong-willed woman who was willing to go a long way to provide us with the same opportunities as the boys' school.Later, I got involved in Math Olympiads that made me think about harder problems. As a teenager, I enjoyed the challenge. But most importantly, I met many inspiring mathematicians and friends at Sharif University. The more I spent time on mathematics, the more excited I became.
? Could you comment on the differences between mathematical education in Iran and in the US
It is hard for me to comment on this question since my experience here in the US is limited to a few universities, and I know very little about the high school education here. However, I should say that the education system in Iran is not the way people might imagine here. As a graduate student at Harvard, I had to explain quite a few times that I was allowed to attend a university as a woman in Iran. While it is true that boys and girls go to separate schools up to high school, this does not prevent them from participating say in the Olympiads or the summer camps.But there are many differences: In Iran you choose your major before going to college, and there is a national entrance exam for universities. Also, at least in my class in college, we were more focused on problem-solving than on taking advanced courses.
? What attracted you to the particular problems you have studied
When I entered Harvard, my background was mostly combinatorics and algebra. I had always enjoyed complex analysis, but I didn't know much about it. In retrospect, I see that I was completely clueless. I needed to learn many subjects which most undergraduate students from good universities here know.I started attending the informal seminar organized by Curt McMullen. Well, most of the time I couldn't understand a word of what the speaker was saying. But I could appreciate some of the comments by Curt. I was fascinated by how he could make things simple and elegant. So I started regularly asking him questions, and thinking about problems that came out of these illuminating discussions.His encouragement was invaluable. Working with Curt had a great influence on me, though now I wish I had learned more from him. By the time I graduated I had a long list of raw ideas that I wanted to explore.
چهارشنبه بیست و دوم مرداد مریم میرزاخانی استاد ریاضیات دانشگاه استنفورد، مدال فیلدز را از پارک‌گئون‌های رئیس‌جمهور کره جنوبی در مراسم افتتاحیه کنفرانس جهانی ریاضیات دریافت کرد.
این برای اولین بار در تاریخ هفتاد و شش ساله جایزه فیلدز بود که یک ریاضیدان زن به آن دست می‌یافت و همچنین اولین جایزه علمی در این سطح برای یک ایرانی. این دو نکته سبب شد که بسیاری از پایگاه‌های اطلاع رسانی و شبکه‌های اجتماعی در خارج و داخل ایران به این خبر بپردازند، حتی پیش از اهدای رسمی جایزه و همزمان با انتشار اسامی برندگان بوسیله اتحادیه جهانی ریاضیات.
در ایران نیز حسن روحانی رئیس جمهور نیز در پیامی که در وب سایت رسمی نهاد ریاست جمهوری منتشر شد، موفقیت مریم میرزاخانی را تبریک گفت، بالاترین مقام اجرایی و شاید تنها مقام رسمی کشور که بطور رسمی به این خبر واکنش نشان داد. در این پیام آمده که: کسب برترین جایزه ریاضیات در جهان را به شما تبریک می‌گویم. امروز ایرانیان می‌توانند به خود ببالند که اولین زن برنده جایزه "فیلدز" هموطن آنان است؛ آری باید که شایستگان بر صدر نشینند و قدر ببینند. همه ایرانیان در هر کجای جهان سرمایه های ملی این مرز و بوم هستند و من به نمایندگی از ملت ایران تلاش های علمی شما را ارج می نهم.
گروهی از منتقدان سیاست‌های آموزش‌عالی در ایران، این که "باید شایستگان بر صدر نشینند و قدر ببینند" را می‌فهمند و با آن هم موافقند ولی فاصله این جمله تا واقعیت‌های موجود در کشور را نمی‌توانند درک کنند و شاهد آن را خروج روز افزون همان شایستگان و افتخار آفرینی برای بیگانگان و صدر نشینی در جایی بغیر از خاک و بوم خود می‌دانند.
ریاضیدانِ با استعدادی که عمرش به دنیا بود
مریم میرزاخانی در سال ۱۳۵۶ در تهران متولد شد و دوره دبیرستان را در مدرسه فرزانگان تهران در حالیکه دارای دو مدال طلای کشوری و دو مدال طلای جهانی در المپیادهای ریاضی بود به پایان رساند.
عکس یادگاری دانش‌آموزان تیم‌های مختلف المپیادی در سال ۱۳۷۴ با مسئولان وقت. بسیاری از این دانش‌آموزان دیگر در کشور نیستند. خانم‌ها از سمت راست به ترتیب، رویا بهشتی زواره (تیم ریاضی)، پریسا فلاحی (تیم فیزیک) و مریم میرزاخانی(تیم ریاضی)
او دومین دختر شرکت کننده در المپیادهای جهانی از ایران بود که در دو سال پیاپی (۱۳۷۳ و ۱۳۷۴) مدال طلای المپیاد ریاضی را نصیب تیم ایران کرد. پیش از وی اولین دختری که از ایران راهی المپیادهای علمی شده بود خانم یاسمن فرزان (هم اکنون عضو هیات علمی پژوهشگاه دانش‌های بنیادی) بود که در رشته فیزیک به این مسابقات راه یافته بود.
وی سپس وارد دانشگاه صنعتی شریف شد و در آنجا به تحصیل در رشته ریاضیات مشغول شد. سال دوم تحصیل در دوره کارشناسی می‌توانست نقطه پایانی بر زندگی این دانشجوی مستعد باشد ولی تقدیر یا شانس او را از مرگی حتمی رهانید. تقدیری که با برخی از دوستانش یار نشد.
مریم میرزاخانی یکی از بازماندگان سانحه تلخ سقوط اتوبوس دانشجویان دانشگاه شریف است. بیست و ششم اسفند ۱۳۷۶ اتوبوس حامل دانشجویان نخبه ریاضی دانشگاه شریف شرکت‌کننده در بیست و دومین دوره مسابقات ریاضی دانشجویی که از اهواز به تهران بر می‌گشت حوالی شهرستان پل دختر در استان لرستان، به دره سقوط کرد. در این سانحه دو راننده اتوبوس و هفت دانشجو و استاد (آقایان لطفعلی زاده مهرآبادی، فرید کابلی، مهدی رضایی، آرمان بهرامیان، علی حیدری منفرد، علیرضاسایه بان، و رضا صادقی دارنده دو مدال طلای مسابقات جهانی المپیاد ریاضی) کشته و چند تن نیز مجروح شدند.
خانم میرزاخانی و دوستش رویا بهشتی زواره، که با هم کتاب نظریه اعداد را نوشته بودند، نیز از مجروحان این حادثه تلخ بودند و از آن جان بدر بردند. این سانحه و تصادف اتوبوس دانشجویان دختر دانشگاه الزهرا در فردای آن روز (بیست و هفتم اسفند) که در قالب کاروان راهیان نور عازم مناطق جنگی بودند، اعتراضات زیادی را در جامعه به همراه داشت. از اعتراض به سهل انگاری مسئولان دانشگاهی تا اعتراض به صدا و سیما که با اطلاع رسانی نامناسب و غیر حرفه‌ای این دو سانحه موجب عذاب مضاعف بازماندگان شده بود. ولی به هرحال این اعتراض‌ها چیزی از تلخی این تصادف‌ها کم نکرد یا موجب عدم تکرار آن نشد.
سرنوشت خانم میرزاخانی، از این پس کمابیش شبیه سرنوشت بسیاری دیگر از نخبگان و مدال آوران المپیادهای علمی در ایران است. او پس از اتمام تحصیلات در ایران بلافاصله با بورس تحصیلی دانشگاه هاروارد به آمریکا مهاجرت کرد و در سال ۱۳۸۳ از این دانشگاه فارغ التحصیل و پس از آن از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۷ در پژوهشگاه ریاضی کلِی به عنوان پژوهشگر و بطور همزمان استادیار و پس از چندی استاد تمام دانشگاه پرینستون به کار و تحقیق مشغول شد.
وی از سال ۱۳۸۷ (سی و یک سالگی) تا کنون با سمت استاد تمام در دانشگاه استنفورد کار می‌کند، مقامی که رسیدن به آن در چنین سنی نشان از استعداد و لیاقت صاحب آن دارد و آخرین موفقیت ایشان نیز دریافت جایزه فیلدز و بجا گذاشتن نام خود در تاریخ بعنوان اولین ریاضیدان زن برنده این جایزه ارزشمند است.
حسرت حضور نخبگان در ایران
این که ادعا می‌شود سرنوشت میرزاخانی شبیه دیگر نخبگان است به این دلیل است که هر روز از منابع مختلف آمارهای نگران کننده‌ای از خروج نخبگان در کشور به گوش می‌رسد. برای مثال بر اساس تحقیقی که در سال ۱۳۹۱ منتشر شد و شامل پی‌گیری سرنوشت مدال آوران المپیادهای علمی در یک بازه ۱۴ ساله بود (از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۵)، نشان داد که بطور متوسط در همه رشته‌ها نزدیک به شصت و سه درصد از المپیادی‌ها به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند. این نسبت در رشته ریاضی نزدیک به هفتاد و هفت درصد و در فیزیک هفتاد درصد بوده است. به بیان دیگر ۸۸ نفر از ۱۲۱ مدال آور رشته‌های ریاضی و فیزیک در آن سال‌ها بطور کلی از کشور کوچ کرده‌اند و جای دیگری را برای زندگی و کار انتخاب کرده‌اند.
یا مثال دیگری که بی ارتباط با خبر موفقیت خانم میرزاخانی نیست اینکه، از بین بازماندگان سانحه اتوبوس دانشگاه شریف حداقل سه نفر به خارج از کشور کوچ کرده‌اند (مریم میرزاخانی، رویا بهشتی زواره، و هادی جرئتی) و هم اکنون در دانشگاه‌های مهم و مشهور جهان مشغول بکارند
مهاجرت نخبگان به تنهایی نگران کننده نیست بلکه این کوچ دائم و بدون برگشت آنهاست که علاوه بر تبعات سنگین مالی برای کشور، ایرانیان و ایران را از سهم بردن از افتخارآفرینی آنها محروم می‌کند. اگرچه خسارت مالی که به کشور وارد می‌شود نیز غیر قابل چشم پوشی است. برای مثال بر اساس برآورد صندوق بین المللی پول، ایران، به دلیل مهاجرت نخبگان، سالانه حدود ۱۵۰ هزار میلیارد تومان متضرر می‌شود.
برای درک بزرگی این رقم بهتر است بدانیم که رقم کل بودجه کشور در سال ۱۳۹۳ برابر با ۷۸۳ هزار میلیارد تومان بوده است. یعنی خسارت خروج نخبگان برابراست با یک پنجم بودجه کل کشور. یکی از مسئولان دانشگاهی کشور در این باره به طنز گفته است که شاید این رقم خمس دارایی ماست که باید هر سال پرداخت کنیم.
از دیدن پیام آقای روحانی باید شادمان بود ولی شاید شیرینی این خبر و شادی از واکنش بجای رئیس جمهور را سوال‌های کوچکی تلخ کنند، سوالاتی مانند این که چه عواملی سبب شده است که میرزاخانی و دیگر نخبگانی مانند او کمتر تمایلی به بودن و کار کردن در کشور خود داشته باشند و چه می‌شد به جای نام دانشگاه پرینستون بعنوان محل اشتغال میرزاخانی، شریف، تهران یا هر دانشگاه ایرانی دیگر می‌نشست؟ این گونه سوال‌ها تلخ‌تر می‌شوند وقتی که بدانیم افرادی همانند خانم میرزا خانی برای کار کردن نیازمند آزمایشگاه‌های بزرگ و تجهیزات گران قیمت نیستند و فقط به محیطی امن و آرام و مجموعه‌ای که کار آنها را قدر بدانند احتیاج دارند.
محل کار و فعالیت برخی مدال‌آوران المپیاد ریاضی(۱۳۷۱تا۱۳۸۵)
[TABLE="width: 1"]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]کسری رفیع[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]استاد دانشگاه تورنتو[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]رامین تکلوبیغش[/TD]
[TD="class: last, align: right"]استاد دانشگاه ایلینوی شیکاگو[/TD]
[/TR]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]محمد مهدیان[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]پژوهشگر گوگل[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]افشین عبداللهی[/TD]
[TD="class: last, align: right"]استراتژیست در شرکت سرمایه گذاری نایت کپیتال[/TD]
[/TR]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]مریم میرزاخانی[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]استاد دانشگاه استنفورد آمریکا[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]رویا بهشتی زواره[/TD]
[TD="class: last, align: right"]استاد دانشگاه واشنگتن در سنت لوییس
[/TD]
[/TR]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]محمد جواهری[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]استاد ریاضیدان دانشگاه سینا در نیویورک[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]کیوان مالحی[/TD]
[TD="class: last, align: right"]استاد ریاضی دانشگاه آمریکایی و آلمانی ژاکوب برمن[/TD]
[/TR]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]ایمان افتخاری[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]استاد آی پی ام در ایران[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]علیرضا صالحی‌گل‌سفیدی[/TD]
[TD="class: last, align: right"]استاد علوم ریاضی دانشگاه کالیفرنیا در آمریکا[/TD]
[/TR]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]هادی سلماسیان[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]استاد علوم ریاضی و آمار دانشگاه اوتاوای آمریکا[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]محسن بهرام‌گیری[/TD]
[TD="class: last, align: right"]استاد دانشگاه صنعتی شریف[/TD]
[/TR]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]محسن بیاتی[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]استاد دانشگاه استنفورد[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]امید امینی[/TD]
[TD="class: last, align: right"]پژوهشگر مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه[/TD]
[/TR]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]شاهد حاجی‌علی‌احمد[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]عضو گروه تحقیقاتی شرکت مایکروسافت[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]جواد لوایی‌یانسی[/TD]
[TD="class: last, align: right"]برنده جایزه بهترین پایان‌نامه سال دانشگاهی آمریکا[/TD]
[/TR]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]علی شوریده[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]استاد دانشگاه پنسیلوانیا[/TD]
[/TR]
[TR="class: last"]
[TD="align: right"]مازیار میررحیمی[/TD]
[TD="align: right"]دکترای ریاضی و مهندسی کنترل از دانشگاه پاریس فرانسه[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
منبع : http://www.bbc.co.uk/persian/science/2014/08/140814_maryam_mirzakhani_math.shtml
متن زیر مصاحبه ای با پروفسور میرزاخانی هست که حتما خوشتون میاد فقط متنش به زبان انگلیسیه که به نظرم نیازی به ترجمه نداره .
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Maryam Mirzakhani: 'The more I spent time on maths, the more excited I got'
The first woman to win the prestigious Fields Medal prize discusses her life as a mathematician
The first woman to win the prestigious Fields Medal prize discusses her life as a mathematician
Maryam Mirzakhani, professor of mathematics at Stanford University. She recently became the first woman to win the Fields Medal. Photograph: Stanford University
Maryam Mirzakhani has become the first woman to win the Fields Medal, the most prestigious prize in mathematics. Mirzakhani, 37, is of Iranian descent and completed her PhD at Harvard in 2004. Her thesis showed how to compute the Weil-Petersson volumes of moduli spaces of bordered Riemann surfaces. Her research interests include Teichmüller theory, hyperbolic geometry, ergodic theory, and symplectic geometry. She is currently professor of mathematics at Stanford University, and predominantly works on geometric structures on surfaces and their deformations.
? What are some of your earliest memories of mathematics
As a kid, I dreamt of becoming a writer. My most exciting pastime was reading novels; in fact, I would read anything I could find. I never thought I would pursue mathematics until my last year in high school. I grew up in a family with three siblings. My parents were always very supportive and encouraging. It was important for them that we have meaningful and satisfying professions, but they didn't care as much about success and achievement.In many ways, it was a great environment for me, though these were hard times during the Iran-Iraq war. My older brother was the person who got me interested in science in general. He used to tell me what he learned in school. My first memory of mathematics is probably the time that he told me about the problem of adding numbers from 1 to 100. I think he had read in a popular science journal how Gauss solved this problem. The solution was quite fascinating for me. That was the first time I enjoyed a beautiful solution, though I couldn't find it myself.
? What experiences and people were especially influential on your mathematical education
I was very lucky in many ways. The war ended when I finished elementary school; I couldn't have had the great opportunities that I had if I had been born 10 years earlier. I went to a great high school in Tehran – Farzanegan – and had very good teachers. I met my friend Roya Beheshti during the first week of middle school. It is invaluable to have a friend who shares your interests, and it helps you stay motivated.Our school was close to a street full of bookstores in Tehran. I remember how walking along this crowded street, and going to the bookstores, was so exciting for us. We couldn't skim through the books like people usually do here in a bookstore, so we would end up buying a lot of random books. Also, our school principal was a strong-willed woman who was willing to go a long way to provide us with the same opportunities as the boys' school.Later, I got involved in Math Olympiads that made me think about harder problems. As a teenager, I enjoyed the challenge. But most importantly, I met many inspiring mathematicians and friends at Sharif University. The more I spent time on mathematics, the more excited I became.
? Could you comment on the differences between mathematical education in Iran and in the US
It is hard for me to comment on this question since my experience here in the US is limited to a few universities, and I know very little about the high school education here. However, I should say that the education system in Iran is not the way people might imagine here. As a graduate student at Harvard, I had to explain quite a few times that I was allowed to attend a university as a woman in Iran. While it is true that boys and girls go to separate schools up to high school, this does not prevent them from participating say in the Olympiads or the summer camps.But there are many differences: In Iran you choose your major before going to college, and there is a national entrance exam for universities. Also, at least in my class in college, we were more focused on problem-solving than on taking advanced courses.
? What attracted you to the particular problems you have studied
When I entered Harvard, my background was mostly combinatorics and algebra. I had always enjoyed complex analysis, but I didn't know much about it. In retrospect, I see that I was completely clueless. I needed to learn many subjects which most undergraduate students from good universities here know.I started attending the informal seminar organized by Curt McMullen. Well, most of the time I couldn't understand a word of what the speaker was saying. But I could appreciate some of the comments by Curt. I was fascinated by how he could make things simple and elegant. So I started regularly asking him questions, and thinking about problems that came out of these illuminating discussions.His encouragement was invaluable. Working with Curt had a great influence on me, though now I wish I had learned more from him. By the time I graduated I had a long list of raw ideas that I wanted to explore.
? Can you describe your research in accessible terms? Does it have applications within other areas
Most problems I work on are related to geometric structures on surfaces and their deformations. In particular, I am interested in understanding hyperbolic surfaces. Sometimes properties of a fixed hyperbolic surface can be better understood by studying the moduli space that parameterises all hyperbolic structures on a given topological surface.These moduli spaces have rich geometries themselves, and arise in natural and important ways in differential, hyperbolic, and algebraic geometry. There are also connections with theoretical physics, topology, and combinatorics. I find it fascinating that you can look at the same problem from different perspectives and approach it using different methods.
? What do you find most rewarding or productive
Of course, the most rewarding part is the "Aha" moment, the excitement of discovery and enjoyment of understanding something new – the feeling of being on top of a hill and having a clear view. But most of the time, doing mathematics for me is like being on a long hike with no trail and no end in sight.I find discussing mathematics with colleagues of different backgrounds one of the most productive ways of making progress.
Most problems I work on are related to geometric structures on surfaces and their deformations. In particular, I am interested in understanding hyperbolic surfaces. Sometimes properties of a fixed hyperbolic surface can be better understood by studying the moduli space that parameterises all hyperbolic structures on a given topological surface.These moduli spaces have rich geometries themselves, and arise in natural and important ways in differential, hyperbolic, and algebraic geometry. There are also connections with theoretical physics, topology, and combinatorics. I find it fascinating that you can look at the same problem from different perspectives and approach it using different methods.
? What do you find most rewarding or productive
Of course, the most rewarding part is the "Aha" moment, the excitement of discovery and enjoyment of understanding something new – the feeling of being on top of a hill and having a clear view. But most of the time, doing mathematics for me is like being on a long hike with no trail and no end in sight.I find discussing mathematics with colleagues of different backgrounds one of the most productive ways of making progress.
? What advice would you give those who would like to know more about mathematics – what it is, what its role in society has been, and so on
This is a difficult question. I don't think that everyone should become a mathematician, but I do believe that many students don't give mathematics a real chance. I did poorly in math for a couple of years in middle school; I was just not interested in thinking about it. I can see that without being excited mathematics can look pointless and cold. The beauty of mathematics only shows itself to more patient followers.• This interview is republished with the kind permission of the Clay Mathematics Institute
منبع : Maryam Mirzakhani: 'The more I spent time on maths, the more excited I got' | Science | theguardian.com
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ضمیمه bbcThis is a difficult question. I don't think that everyone should become a mathematician, but I do believe that many students don't give mathematics a real chance. I did poorly in math for a couple of years in middle school; I was just not interested in thinking about it. I can see that without being excited mathematics can look pointless and cold. The beauty of mathematics only shows itself to more patient followers.• This interview is republished with the kind permission of the Clay Mathematics Institute
منبع : Maryam Mirzakhani: 'The more I spent time on maths, the more excited I got' | Science | theguardian.com
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
این برای اولین بار در تاریخ هفتاد و شش ساله جایزه فیلدز بود که یک ریاضیدان زن به آن دست می‌یافت و همچنین اولین جایزه علمی در این سطح برای یک ایرانی. این دو نکته سبب شد که بسیاری از پایگاه‌های اطلاع رسانی و شبکه‌های اجتماعی در خارج و داخل ایران به این خبر بپردازند، حتی پیش از اهدای رسمی جایزه و همزمان با انتشار اسامی برندگان بوسیله اتحادیه جهانی ریاضیات.
در ایران نیز حسن روحانی رئیس جمهور نیز در پیامی که در وب سایت رسمی نهاد ریاست جمهوری منتشر شد، موفقیت مریم میرزاخانی را تبریک گفت، بالاترین مقام اجرایی و شاید تنها مقام رسمی کشور که بطور رسمی به این خبر واکنش نشان داد. در این پیام آمده که: کسب برترین جایزه ریاضیات در جهان را به شما تبریک می‌گویم. امروز ایرانیان می‌توانند به خود ببالند که اولین زن برنده جایزه "فیلدز" هموطن آنان است؛ آری باید که شایستگان بر صدر نشینند و قدر ببینند. همه ایرانیان در هر کجای جهان سرمایه های ملی این مرز و بوم هستند و من به نمایندگی از ملت ایران تلاش های علمی شما را ارج می نهم.
گروهی از منتقدان سیاست‌های آموزش‌عالی در ایران، این که "باید شایستگان بر صدر نشینند و قدر ببینند" را می‌فهمند و با آن هم موافقند ولی فاصله این جمله تا واقعیت‌های موجود در کشور را نمی‌توانند درک کنند و شاهد آن را خروج روز افزون همان شایستگان و افتخار آفرینی برای بیگانگان و صدر نشینی در جایی بغیر از خاک و بوم خود می‌دانند.
ریاضیدانِ با استعدادی که عمرش به دنیا بود
مریم میرزاخانی در سال ۱۳۵۶ در تهران متولد شد و دوره دبیرستان را در مدرسه فرزانگان تهران در حالیکه دارای دو مدال طلای کشوری و دو مدال طلای جهانی در المپیادهای ریاضی بود به پایان رساند.
او دومین دختر شرکت کننده در المپیادهای جهانی از ایران بود که در دو سال پیاپی (۱۳۷۳ و ۱۳۷۴) مدال طلای المپیاد ریاضی را نصیب تیم ایران کرد. پیش از وی اولین دختری که از ایران راهی المپیادهای علمی شده بود خانم یاسمن فرزان (هم اکنون عضو هیات علمی پژوهشگاه دانش‌های بنیادی) بود که در رشته فیزیک به این مسابقات راه یافته بود.
وی سپس وارد دانشگاه صنعتی شریف شد و در آنجا به تحصیل در رشته ریاضیات مشغول شد. سال دوم تحصیل در دوره کارشناسی می‌توانست نقطه پایانی بر زندگی این دانشجوی مستعد باشد ولی تقدیر یا شانس او را از مرگی حتمی رهانید. تقدیری که با برخی از دوستانش یار نشد.
مریم میرزاخانی یکی از بازماندگان سانحه تلخ سقوط اتوبوس دانشجویان دانشگاه شریف است. بیست و ششم اسفند ۱۳۷۶ اتوبوس حامل دانشجویان نخبه ریاضی دانشگاه شریف شرکت‌کننده در بیست و دومین دوره مسابقات ریاضی دانشجویی که از اهواز به تهران بر می‌گشت حوالی شهرستان پل دختر در استان لرستان، به دره سقوط کرد. در این سانحه دو راننده اتوبوس و هفت دانشجو و استاد (آقایان لطفعلی زاده مهرآبادی، فرید کابلی، مهدی رضایی، آرمان بهرامیان، علی حیدری منفرد، علیرضاسایه بان، و رضا صادقی دارنده دو مدال طلای مسابقات جهانی المپیاد ریاضی) کشته و چند تن نیز مجروح شدند.
خانم میرزاخانی و دوستش رویا بهشتی زواره، که با هم کتاب نظریه اعداد را نوشته بودند، نیز از مجروحان این حادثه تلخ بودند و از آن جان بدر بردند. این سانحه و تصادف اتوبوس دانشجویان دختر دانشگاه الزهرا در فردای آن روز (بیست و هفتم اسفند) که در قالب کاروان راهیان نور عازم مناطق جنگی بودند، اعتراضات زیادی را در جامعه به همراه داشت. از اعتراض به سهل انگاری مسئولان دانشگاهی تا اعتراض به صدا و سیما که با اطلاع رسانی نامناسب و غیر حرفه‌ای این دو سانحه موجب عذاب مضاعف بازماندگان شده بود. ولی به هرحال این اعتراض‌ها چیزی از تلخی این تصادف‌ها کم نکرد یا موجب عدم تکرار آن نشد.
سرنوشت خانم میرزاخانی، از این پس کمابیش شبیه سرنوشت بسیاری دیگر از نخبگان و مدال آوران المپیادهای علمی در ایران است. او پس از اتمام تحصیلات در ایران بلافاصله با بورس تحصیلی دانشگاه هاروارد به آمریکا مهاجرت کرد و در سال ۱۳۸۳ از این دانشگاه فارغ التحصیل و پس از آن از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۷ در پژوهشگاه ریاضی کلِی به عنوان پژوهشگر و بطور همزمان استادیار و پس از چندی استاد تمام دانشگاه پرینستون به کار و تحقیق مشغول شد.
حسرت حضور نخبگان در ایران
این که ادعا می‌شود سرنوشت میرزاخانی شبیه دیگر نخبگان است به این دلیل است که هر روز از منابع مختلف آمارهای نگران کننده‌ای از خروج نخبگان در کشور به گوش می‌رسد. برای مثال بر اساس تحقیقی که در سال ۱۳۹۱ منتشر شد و شامل پی‌گیری سرنوشت مدال آوران المپیادهای علمی در یک بازه ۱۴ ساله بود (از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۵)، نشان داد که بطور متوسط در همه رشته‌ها نزدیک به شصت و سه درصد از المپیادی‌ها به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند. این نسبت در رشته ریاضی نزدیک به هفتاد و هفت درصد و در فیزیک هفتاد درصد بوده است. به بیان دیگر ۸۸ نفر از ۱۲۱ مدال آور رشته‌های ریاضی و فیزیک در آن سال‌ها بطور کلی از کشور کوچ کرده‌اند و جای دیگری را برای زندگی و کار انتخاب کرده‌اند.
یا مثال دیگری که بی ارتباط با خبر موفقیت خانم میرزاخانی نیست اینکه، از بین بازماندگان سانحه اتوبوس دانشگاه شریف حداقل سه نفر به خارج از کشور کوچ کرده‌اند (مریم میرزاخانی، رویا بهشتی زواره، و هادی جرئتی) و هم اکنون در دانشگاه‌های مهم و مشهور جهان مشغول بکارند
مهاجرت نخبگان به تنهایی نگران کننده نیست بلکه این کوچ دائم و بدون برگشت آنهاست که علاوه بر تبعات سنگین مالی برای کشور، ایرانیان و ایران را از سهم بردن از افتخارآفرینی آنها محروم می‌کند. اگرچه خسارت مالی که به کشور وارد می‌شود نیز غیر قابل چشم پوشی است. برای مثال بر اساس برآورد صندوق بین المللی پول، ایران، به دلیل مهاجرت نخبگان، سالانه حدود ۱۵۰ هزار میلیارد تومان متضرر می‌شود.
برای درک بزرگی این رقم بهتر است بدانیم که رقم کل بودجه کشور در سال ۱۳۹۳ برابر با ۷۸۳ هزار میلیارد تومان بوده است. یعنی خسارت خروج نخبگان برابراست با یک پنجم بودجه کل کشور. یکی از مسئولان دانشگاهی کشور در این باره به طنز گفته است که شاید این رقم خمس دارایی ماست که باید هر سال پرداخت کنیم.
از دیدن پیام آقای روحانی باید شادمان بود ولی شاید شیرینی این خبر و شادی از واکنش بجای رئیس جمهور را سوال‌های کوچکی تلخ کنند، سوالاتی مانند این که چه عواملی سبب شده است که میرزاخانی و دیگر نخبگانی مانند او کمتر تمایلی به بودن و کار کردن در کشور خود داشته باشند و چه می‌شد به جای نام دانشگاه پرینستون بعنوان محل اشتغال میرزاخانی، شریف، تهران یا هر دانشگاه ایرانی دیگر می‌نشست؟ این گونه سوال‌ها تلخ‌تر می‌شوند وقتی که بدانیم افرادی همانند خانم میرزا خانی برای کار کردن نیازمند آزمایشگاه‌های بزرگ و تجهیزات گران قیمت نیستند و فقط به محیطی امن و آرام و مجموعه‌ای که کار آنها را قدر بدانند احتیاج دارند.
محل کار و فعالیت برخی مدال‌آوران المپیاد ریاضی(۱۳۷۱تا۱۳۸۵)
[TABLE="width: 1"]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]کسری رفیع[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]استاد دانشگاه تورنتو[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]رامین تکلوبیغش[/TD]
[TD="class: last, align: right"]استاد دانشگاه ایلینوی شیکاگو[/TD]
[/TR]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]محمد مهدیان[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]پژوهشگر گوگل[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]افشین عبداللهی[/TD]
[TD="class: last, align: right"]استراتژیست در شرکت سرمایه گذاری نایت کپیتال[/TD]
[/TR]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]مریم میرزاخانی[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]استاد دانشگاه استنفورد آمریکا[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]رویا بهشتی زواره[/TD]
[TD="class: last, align: right"]استاد دانشگاه واشنگتن در سنت لوییس
[/TD]
[/TR]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]محمد جواهری[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]استاد ریاضیدان دانشگاه سینا در نیویورک[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]کیوان مالحی[/TD]
[TD="class: last, align: right"]استاد ریاضی دانشگاه آمریکایی و آلمانی ژاکوب برمن[/TD]
[/TR]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]ایمان افتخاری[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]استاد آی پی ام در ایران[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]علیرضا صالحی‌گل‌سفیدی[/TD]
[TD="class: last, align: right"]استاد علوم ریاضی دانشگاه کالیفرنیا در آمریکا[/TD]
[/TR]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]هادی سلماسیان[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]استاد علوم ریاضی و آمار دانشگاه اوتاوای آمریکا[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]محسن بهرام‌گیری[/TD]
[TD="class: last, align: right"]استاد دانشگاه صنعتی شریف[/TD]
[/TR]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]محسن بیاتی[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]استاد دانشگاه استنفورد[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]امید امینی[/TD]
[TD="class: last, align: right"]پژوهشگر مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه[/TD]
[/TR]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]شاهد حاجی‌علی‌احمد[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]عضو گروه تحقیقاتی شرکت مایکروسافت[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]جواد لوایی‌یانسی[/TD]
[TD="class: last, align: right"]برنده جایزه بهترین پایان‌نامه سال دانشگاهی آمریکا[/TD]
[/TR]
[TR="class: odd"]
[TD="bgcolor: #EDEDED, align: right"]علی شوریده[/TD]
[TD="class: last, bgcolor: #EDEDED, align: right"]استاد دانشگاه پنسیلوانیا[/TD]
[/TR]
[TR="class: last"]
[TD="align: right"]مازیار میررحیمی[/TD]
[TD="align: right"]دکترای ریاضی و مهندسی کنترل از دانشگاه پاریس فرانسه[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
منبع : http://www.bbc.co.uk/persian/science/2014/08/140814_maryam_mirzakhani_math.shtml
آخرین ویرایش توسط مدیر