پاسخ : پلاسمالوژن (فسفولیپید )
درمورد سوال اول :
هميشه از ساختار مي شه به رفتار پي برد از رفتار به ساختار !
خب بايد بريم تو ساختار و تفاوت هاش رو دربياريم :
خب پلاسمالوژن فسفوگليسيريدي هست كه به جاي يك مواكول اسيد چرب ، يك الدهيد اسيد چرب قرار داره..
خب اين الدهيد داشتن يعني يه o اون وسط به عنوان هويج وجود داره ! كه (حالا ايده مي زنم !) اين o چون الكترونگاتيويته ي زيادي داره واكنش پذيري رو مي بره بالا و مي تونه پذيرنده هاي مختلفي رو داشته باشه ! كه فك مي كنم با اين بشه توجيه كرد !
راستي اين مخصوص قلب نيستا ، تو سلول هاي عضلاتي و عصبي بيشتر هست !
جمله اول که 100 درصد درسته !
بقیش را درست نفهمیدم !!! راستش ایده زدنت رو هوا بود یکم ! :4:
ما هم نگفتیم مخصوص قلبه !! اما توی قلب زیاده !! قبول نداری ؟؟
گالاکتوسربروزید گلیکواسفنگولیپیده! اسفنگو لیپیدا باعث ضخیم شدن غشا میشن (raftهای غشایی)<br>الیگودندروسیت در cns و شوان در pns (هردو نوروگلیا ان) نورونو میلینه میکنن<br>که با پیچوندن غشاشون دور سلول عصبی باعث میشن پیام زودتر برسه<br>هرچی غشاشون ضخیم تر بشه کارشونو بهتر انجام میدن<br>
پس زیاد بودن گلیکواسفنگولیپید توش منطقیه @
Ardavan
اول از همه این که صخیم شدن غشا را نمیشه با بقیه لیپید ها انجام داد ؟؟؟؟؟ حتما باید ان قدر انرژی صرف بشه تا گلیکواسفنگولیپید ساخته بشه ؟؟؟؟
دوما ضخیم شدن بیش از حد اصلا کاملا غشا را عایق می کنه که برای سلول های عصبی خوب نیست !
اصلا تفاوت ضخیم شدن نسبت به بقیه لیپیدها مگه چه قدره ؟؟؟ به نظرم اصلا ربطی نداره !!
[MENTION=13373]Masoud-s[/MENTION]