- ارسال ها
- 690
- لایک ها
- 2,054
- امتیاز
- 0
نکته جالب اینه که تو همین نمایشگاه نانو دکتر صالحی از دانشگاه شریف همین محلول که به هیچ وجه سمی نبود وحتی ما خوردیمش رو تولید کرده والان به صورت تجاری میفروشه....
جورابها، تیشرتها و سایر البسه با کمک روشهای جدید میکروبزدایی که توسط دانشمندان در وزارت کشاورزی آمریکا (USDA) در نیو اورلئان ابداع شده، دیگر جایگاه مناسبی برای باکتریهای عامل بوی بد در لباسها نخواهد بود.
در مطالعاتی که در مرکز تحقیقات منطقهای جنوبی توسط سرویس تحقیقات کشاورزی وزارت کشاورزی آمریکا (ARS) انجام شده است، گروهی از دانشمندان به دنبال راهی برای جلوگیری از رشد میکروبها در کتان با کمک ذرات 2 تا 6 نانومتری نقره هستند.به عقیده بریان کاندن مسئول این گروه، در گذشته از نانوذرات نقره به عنوان عوامل ضدمیکروب در محصولاتی نظیر لباس، ظروف پلاستیکی مواد غذایی و منسوجات پزشکی استفاده میگردید.
با این حال روشهای سنتز این مواد بر اساس استفاده از عوامل سمی و حلالهای آلی بنا شده بود. گروه وی نشان داد که پلیاتیلن گلایکول و آب به عنوان جایگزینی مناسب و دوستدار محیط زیست، به خوبی در تولید ذرات نقره عمل میکنند. به علاوه ذرات در اندازههای مورد نظر تولید میشوند.
به گفته کاندن که واحد تحقیقات بهرهبرداری و شیمی کتان مرکز ARS را هدایت میکند، آنها روشی را برای فعالسازی نانوذرات نقره برای تشکیل مستقیم بر روی الیاف کتان ابداع کردهاند که موجب حذف مراحل حمل و نگهداری عوامل ضدمیکروبی قبل از استفاده میگردد. این امر یک مزیت برای کتان نسبت به نخهای مصنوعی خواهد بود زیرا نخهای مصنوعی قابلیت آمادهسازی با نانوذرات نقره را ندارند.از سوی دیگر وین ادوارد شیمیدان ARS بهمراه کاندن روشی را برای غوطهورسازی نخهای کتانی بافته نشده در آنزیم لیزوزیم ابداع کردهاند. این آنزیم دیواره سلول میکروارگانیسمهای مولد بوی بد یا عفونت را باز میکند و باعث مرگ آنها میشود. به گفته کاندن، آنزیمهای مشابهی نیز برای کاربردهای دفاع زیستی مانند غیرفعالسازی عوامل عصبی وجود دارند.
این پژوهشگران به دنبال شرکای تجاری هستند تا این پیشرفتها را به سمت بازار هدایت نمایند. زیرا مطمئنا با افزایش هزینههای تولید، کاهش منابع و وجود رقبای جهانی، ادامه حیات کتان در آمریکا مشکل خواهد بود. این پژوهشگران جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجلهی Agricultural Research منتشر کردهاند.
New Treatments Could Reduce Odors in Cotton Fabric / May 10, 2012 / News from the USDA Agricultural Research Service
جورابها، تیشرتها و سایر البسه با کمک روشهای جدید میکروبزدایی که توسط دانشمندان در وزارت کشاورزی آمریکا (USDA) در نیو اورلئان ابداع شده، دیگر جایگاه مناسبی برای باکتریهای عامل بوی بد در لباسها نخواهد بود.
در مطالعاتی که در مرکز تحقیقات منطقهای جنوبی توسط سرویس تحقیقات کشاورزی وزارت کشاورزی آمریکا (ARS) انجام شده است، گروهی از دانشمندان به دنبال راهی برای جلوگیری از رشد میکروبها در کتان با کمک ذرات 2 تا 6 نانومتری نقره هستند.به عقیده بریان کاندن مسئول این گروه، در گذشته از نانوذرات نقره به عنوان عوامل ضدمیکروب در محصولاتی نظیر لباس، ظروف پلاستیکی مواد غذایی و منسوجات پزشکی استفاده میگردید.
با این حال روشهای سنتز این مواد بر اساس استفاده از عوامل سمی و حلالهای آلی بنا شده بود. گروه وی نشان داد که پلیاتیلن گلایکول و آب به عنوان جایگزینی مناسب و دوستدار محیط زیست، به خوبی در تولید ذرات نقره عمل میکنند. به علاوه ذرات در اندازههای مورد نظر تولید میشوند.
به گفته کاندن که واحد تحقیقات بهرهبرداری و شیمی کتان مرکز ARS را هدایت میکند، آنها روشی را برای فعالسازی نانوذرات نقره برای تشکیل مستقیم بر روی الیاف کتان ابداع کردهاند که موجب حذف مراحل حمل و نگهداری عوامل ضدمیکروبی قبل از استفاده میگردد. این امر یک مزیت برای کتان نسبت به نخهای مصنوعی خواهد بود زیرا نخهای مصنوعی قابلیت آمادهسازی با نانوذرات نقره را ندارند.از سوی دیگر وین ادوارد شیمیدان ARS بهمراه کاندن روشی را برای غوطهورسازی نخهای کتانی بافته نشده در آنزیم لیزوزیم ابداع کردهاند. این آنزیم دیواره سلول میکروارگانیسمهای مولد بوی بد یا عفونت را باز میکند و باعث مرگ آنها میشود. به گفته کاندن، آنزیمهای مشابهی نیز برای کاربردهای دفاع زیستی مانند غیرفعالسازی عوامل عصبی وجود دارند.
این پژوهشگران به دنبال شرکای تجاری هستند تا این پیشرفتها را به سمت بازار هدایت نمایند. زیرا مطمئنا با افزایش هزینههای تولید، کاهش منابع و وجود رقبای جهانی، ادامه حیات کتان در آمریکا مشکل خواهد بود. این پژوهشگران جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجلهی Agricultural Research منتشر کردهاند.
New Treatments Could Reduce Odors in Cotton Fabric / May 10, 2012 / News from the USDA Agricultural Research Service