یک سوال هوش در مورد endosymbiosis
پاسخ : یک سوال هوش در مورد endosymbiosis
سوال بسیار جالبیه !
نظر قطعی که فعلا ندارم اما ایده اولیم اینه : میتوکندری و کلروپلاست وقتی وارد سلول های میزبان شدن در حال ضرر کردن بودن پس باید یه کاری میکردن تا سود هم به دست بیارن، بهترین کاری که میتونستن بکنن این بود که رونویسی از ژنومشون رو به میزبان بسپارن اما این کار باعث میشد پروتئین های به وجود اومده نتونن وارد میتوکندری و کلروپلاست شن و اینجا بود که باید یه فکر دیگه ای هم میکردن! احتمال داره که میتوکندری قبل از فرستادن ژنومش به فکر چاره بوده باشه یعنی پیشگیری از مشکل کرده باشه چطوری؟! میدونیم که پروتئین های شناسایی کننده ی signal sequence بر خلاف اندام های دیگه درون غشاییه اینجا، این چیو میتونه نشون بده؟ اینو که ممکنه این پروتئین ها توسط خود میتوکندری تولید شده باشن و تو غشا شون جا گرفته باشن! این از شناساگر ها، اما خود s.s رو هم میتوکندری میتونسته به پروتئین هاش اضافه کنه قبل از اینکه ژن ها رو به هسته بفرسته(به این روش خیلی راحت میتونسته s.s و شناساگررو match کنه)
سوال بسیار جالبیه !
نظر قطعی که فعلا ندارم اما ایده اولیم اینه : میتوکندری و کلروپلاست وقتی وارد سلول های میزبان شدن در حال ضرر کردن بودن پس باید یه کاری میکردن تا سود هم به دست بیارن، بهترین کاری که میتونستن بکنن این بود که رونویسی از ژنومشون رو به میزبان بسپارن اما این کار باعث میشد پروتئین های به وجود اومده نتونن وارد میتوکندری و کلروپلاست شن و اینجا بود که باید یه فکر دیگه ای هم میکردن! احتمال داره که میتوکندری قبل از فرستادن ژنومش به فکر چاره بوده باشه یعنی پیشگیری از مشکل کرده باشه چطوری؟! میدونیم که پروتئین های شناسایی کننده ی signal sequence بر خلاف اندام های دیگه درون غشاییه اینجا، این چیو میتونه نشون بده؟ اینو که ممکنه این پروتئین ها توسط خود میتوکندری تولید شده باشن و تو غشا شون جا گرفته باشن! این از شناساگر ها، اما خود s.s رو هم میتوکندری میتونسته به پروتئین هاش اضافه کنه قبل از اینکه ژن ها رو به هسته بفرسته(به این روش خیلی راحت میتونسته s.s و شناساگررو match کنه)
پاسخ : یک سوال هوش در مورد endosymbiosis
بعید می دونم این روش خیلی راحت این دوتا را با هم match کرده باشه چون برای تکامل این ویژگی میلیاردها سال زمان سپری شده. بعدش این ژن ها چگونه از میتوکندری خارج و به هسته وارد شده اند . در حالی که بقیه در میتوکندری ماندند(چرا همولوگ سیتوپلاسمی ندارند)؟! یا چرا این signal sequence را فقط به برخی از پروتیئن ها اضافه کرده است؟! اما در کل ایده جالی بود.
بعید می دونم این روش خیلی راحت این دوتا را با هم match کرده باشه چون برای تکامل این ویژگی میلیاردها سال زمان سپری شده. بعدش این ژن ها چگونه از میتوکندری خارج و به هسته وارد شده اند . در حالی که بقیه در میتوکندری ماندند(چرا همولوگ سیتوپلاسمی ندارند)؟! یا چرا این signal sequence را فقط به برخی از پروتیئن ها اضافه کرده است؟! اما در کل ایده جالی بود.
پاسخ : یک سوال هوش در مورد endosymbiosis
یه چیز به ذهنم رسید نمی دونم درسته یا نه
شاید وقتی یه بخشی از ژنوم mt وارد هسته شد بعد خود سلول به طور مستقل از mt این پروتئین ها رو ساخته و وارد غشا یه وزیکول کرده و بعد اون وزیکول با غشا خارجی mt ادغام شده و دوباره به همین صورن ممکنه در طول زمان یه قسمتایی از غشا خارجی وارد غشا داخلی شده باشه
مسعود فرضیه تو هم باحاله (!) ولی یه نکته ای هست و اون هم اینه که:
mt نمی تونه به خودش بگه که الان تو این موقعیتی که هستم دارم ضرر می کنم پس باید یه خورده از ژنومم رو بفرستم تو هسته ولی چون بعد باید بتونم از اون استفاده کنم پس قبلش بیام یه خورده پروتئین غشایی درست کنم بفرستم تو غشا خودم که بتونم پروتئین های لازم رو وارد کنم!!!!!!
راستی دوتا سوال برام پیش اومده:
1. پروتئین SRP از کجا می فهمه که یه mRNA که داره ساخته میشه چه s.s ای داره یا اصلن چجوری می فهمه که یه mRNA آیا s.s داره یا نه؟
2. آیا به جز هسته اندامکی داریم که پروتئین های مربوط به اون signal sequence خودشون رو خفظ کنن؟ ( یه چیزی تو مایه های NLS برای هسته) اگه هست با دلیل بگین چرا
یه چیز به ذهنم رسید نمی دونم درسته یا نه
شاید وقتی یه بخشی از ژنوم mt وارد هسته شد بعد خود سلول به طور مستقل از mt این پروتئین ها رو ساخته و وارد غشا یه وزیکول کرده و بعد اون وزیکول با غشا خارجی mt ادغام شده و دوباره به همین صورن ممکنه در طول زمان یه قسمتایی از غشا خارجی وارد غشا داخلی شده باشه
مسعود فرضیه تو هم باحاله (!) ولی یه نکته ای هست و اون هم اینه که:
mt نمی تونه به خودش بگه که الان تو این موقعیتی که هستم دارم ضرر می کنم پس باید یه خورده از ژنومم رو بفرستم تو هسته ولی چون بعد باید بتونم از اون استفاده کنم پس قبلش بیام یه خورده پروتئین غشایی درست کنم بفرستم تو غشا خودم که بتونم پروتئین های لازم رو وارد کنم!!!!!!
راستی دوتا سوال برام پیش اومده:
1. پروتئین SRP از کجا می فهمه که یه mRNA که داره ساخته میشه چه s.s ای داره یا اصلن چجوری می فهمه که یه mRNA آیا s.s داره یا نه؟
2. آیا به جز هسته اندامکی داریم که پروتئین های مربوط به اون signal sequence خودشون رو خفظ کنن؟ ( یه چیزی تو مایه های NLS برای هسته) اگه هست با دلیل بگین چرا
پاسخ : یک سوال هوش در مورد endosymbiosis
میشه گف همون اوایل mrna ژن این prt ها از میتوکندری یا کلروپلاست خارج شده و بعد که یه ویروس که ژنومش از جنس rna بوده به سلول حمله کرده و همراه با mrnaی خودش این mrna رو هم رونویسی معکوس کرده و dna جدیدالتالیف(!) یه جوری وارد dna هسته ای شده!!
فک کنم اگه بخوام فیلم تخیلی بسازم خیلی موفق میشم!!:90:
میشه گف همون اوایل mrna ژن این prt ها از میتوکندری یا کلروپلاست خارج شده و بعد که یه ویروس که ژنومش از جنس rna بوده به سلول حمله کرده و همراه با mrnaی خودش این mrna رو هم رونویسی معکوس کرده و dna جدیدالتالیف(!) یه جوری وارد dna هسته ای شده!!
فک کنم اگه بخوام فیلم تخیلی بسازم خیلی موفق میشم!!:90:
پاسخ : یک سوال هوش در مورد endosymbiosis
اما جواب نهایی که به نظر خودم رسید!!!!!
فرض کنید به جای یک باکتری دو باکتری وارد یک سلول بشوند. یکی به مرور زمان یا بر اثر بعضی عوامل غشایش را از دست بدهد اما دیگری غشای خود را حفظ کند. ژنوم یکی وارد هسته می شود و ما الان فقط یک ژنوم هسته داریم و یک ژنوم میتوکندیایی. در اثر جهش تعدادی از پروتیئن ها signal sequence پیدا کرده اند و تعدادی نیز حذف شده اند. از قضا یک پروتیئن در غشای میتوکندری به وجود آمده که می تونسته این signal sequence را شناسایی کند . در نتیجه این پروتیئن ها وارد غشای میتوکندری می تونستند شده باشند. موردی که از این فرضیه حمایت می کند این است که می تواند منشا پروتیئن های شناساگر s.s و پروتیینی که قرار است وارد میتوکندری شود در این حالت شباهت هایی به هم داشته باشند و همدیگر را راحت تر detect کنند.
تلاش هایی که در ازمایشگاه برای تایید نظریه درون همزیستی انجام شد بی نتیجه مانده اند و در واقع اگر یک سلول را درون سلول دیگر قرار دهیم هیچ گاه نمی توانند با یکدیگر فعالیت داشته باشند و یک سلول واحد را به وجود بیاورند.
با وجود این همه ی توضیحاتی که من و دوستان دیگر در مورد این موضوع گذاشتند فقط یک فرضیه است . در واقع تعدادی از دانشمندان عدم وجود توضیح قانع کننده در این مورد را مطرح کرده و با آن نظریه ی endosymbiosis را زیر سوال برده اند .
اما جواب نهایی که به نظر خودم رسید!!!!!
فرض کنید به جای یک باکتری دو باکتری وارد یک سلول بشوند. یکی به مرور زمان یا بر اثر بعضی عوامل غشایش را از دست بدهد اما دیگری غشای خود را حفظ کند. ژنوم یکی وارد هسته می شود و ما الان فقط یک ژنوم هسته داریم و یک ژنوم میتوکندیایی. در اثر جهش تعدادی از پروتیئن ها signal sequence پیدا کرده اند و تعدادی نیز حذف شده اند. از قضا یک پروتیئن در غشای میتوکندری به وجود آمده که می تونسته این signal sequence را شناسایی کند . در نتیجه این پروتیئن ها وارد غشای میتوکندری می تونستند شده باشند. موردی که از این فرضیه حمایت می کند این است که می تواند منشا پروتیئن های شناساگر s.s و پروتیینی که قرار است وارد میتوکندری شود در این حالت شباهت هایی به هم داشته باشند و همدیگر را راحت تر detect کنند.
تلاش هایی که در ازمایشگاه برای تایید نظریه درون همزیستی انجام شد بی نتیجه مانده اند و در واقع اگر یک سلول را درون سلول دیگر قرار دهیم هیچ گاه نمی توانند با یکدیگر فعالیت داشته باشند و یک سلول واحد را به وجود بیاورند.
با وجود این همه ی توضیحاتی که من و دوستان دیگر در مورد این موضوع گذاشتند فقط یک فرضیه است . در واقع تعدادی از دانشمندان عدم وجود توضیح قانع کننده در این مورد را مطرح کرده و با آن نظریه ی endosymbiosis را زیر سوال برده اند .