- ارسال ها
- 67
- لایک ها
- 72
- امتیاز
- 0
ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﯾﮏ ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﯽ ﻭ ﺩﺭ Astrophysical Journal ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ: ﻣﻨﻈﻮﻣﻪﯼ ﺷﻤﺴﯽ ﻣﺎﺩﺍﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻬﮑﺸﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ٬ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪﺍﯼ ﺩﺭﻫﻢﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﻭ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﯽﮐﺸﺪ. ﺍﯾﻦ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺍﻧﺒﻮﻫﯽ ﺍﺯ ﺫﺭﺍﺕ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﯾﮏ ﮔﻞِ ﺷﺒﺪﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥﻫﺎ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﯾﻦ ﮐﺸﻒ٬ ﺍﺯ ﺩﺍﺩﻩﻫﺎﯾﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ ﻣﺮﺯﻫﺎﯼ ﺑﯿﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩﺍﯼ ﯾﺎ IBEX (ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۸ ﺭﺍﻩﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ) ﺟﻤﻊﺁﻭﺭﯼ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ. ﺍﯾﻦ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﻣﺴﯿﺮ ﺍﺗﻢﻫﺎﯼ ﭘﺮﺳﺮﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺸﺎ ﺁﻥﻫﺎ ﺣﻮﻣﻪﯼ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪﯼ ﺷﻤﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺫﺭﺍﺕ ﺿﺮﺑﻪﻫﺎﯼ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺍﺧﻞ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺫﺭﺍﺕ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻣﯽﺁﯾﻨﺪ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ. ﻧﺤﻮﻩﯼ ﺗﻮﺯﯾﻊ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻢﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﺮﺯﻫﺎﯼ ﻫﻠﯿﻮﺳﻔﺮ ﻧﻘﺸﻪﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﺣﺒﺎﺑﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﯿﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪﯼ ﺷﻤﺴﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺗﻮﺳﻂ ﺫﺭﺍﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽﺟﻬﻨﺪ ﻣﺘﻮﺭﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﻣﻘﻄﻊ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﯾﮏ ﮔﻞ ﺷﺒﺪﺭ ﭼﻬﺎﺭﺑﺮﮒ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺗﺎﯼ ﺁﻥ ﺍﻧﺒﻮﻫﯽ ﺍﺯ ﺫﺭﺍﺕ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﮐﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺗﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺫﺭﺍﺕ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎﻻ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺩﻩﻫﺎ ﺍﺯ ﻣﺴﻄﺢ ﺷﺪﻥ ﻭ ﭘﯿﭻﺧﻮﺭﺩﻥ ﺍﯾﻦ ﮔﻞﺷﺒﺪﺭﯼ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﯿﺪﺍﻥﻫﺎﯼ ﻣﻐﻨﺎﻃﯿﺴﯽ ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮﻣﯽﺩﺍﺭﺩ. ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥﻫﺎ٬ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﮐﻬﮑﺸﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺷﯿﺮﯼ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ۸۴۰۰۰ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺑﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﻏﺮﺵ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ ﺷﺒﯿﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥﻫﺎﯼ ﻣﻐﻨﺎﻃﯿﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻭﺍﭘﯿﭽﺶ ﺭﻭﺑﺎﻥﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺫﺭﺍﺕ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭ ﺩﻭﺭﺗﺎﺩﻭﺭِ ﻟﺒﻪﯼ ﻫﻠﯿﻮﺳﻔﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺑﻪ ﺑﯿﺎﻥ ﺩﯾﻮﯾﺪ ﻣﮏﮐﻮﻣﺎﺱ (David McComas) ﺍﺯ ﻣﻮﺳﺴﻪﯼ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ ﺟﻨﻮﺏﻏﺮﺏ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺳﻦ ﺁﻧﺘﻮﻧﯿﻮ (San Antonio)٬ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺗﯿﻢ IBEX ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻃﻮﻝ ﺩﻗﯿﻖ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ، ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ۱۵۰ ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﻭ ﯾﺎ ۱۰۰۰ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪﯼ ﺑﯿﻦ ﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺗﺨﻤﯿﻦ ﻣﯽﺯﻧﺪ. ﺍﯾﻦ ﺗﯿﻢ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻃﺮﺡﻫﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﺍﻓﻮﻝ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺧﻮﺷﯿﺪﯼ ﻣﯽﻧﮕﺮﺩ.
ﻣﻨﻈﻮﻣﻪﯼ ﺷﻤﺴﯽ (ﭼﻨﺎﻥﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ) ﺟﺮﯾﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺫﺭﺍﺕ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭ ﺭﺍ ﭘﺸﺖِ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﯽﮐﺸﺪ.
http://hupaa.com/db/pages/2013/08/06/001/zimg_001_307.jpg
ﺍﯾﻦ ﮐﺸﻒ٬ ﺍﺯ ﺩﺍﺩﻩﻫﺎﯾﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ ﻣﺮﺯﻫﺎﯼ ﺑﯿﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩﺍﯼ ﯾﺎ IBEX (ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۸ ﺭﺍﻩﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ) ﺟﻤﻊﺁﻭﺭﯼ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ. ﺍﯾﻦ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﻣﺴﯿﺮ ﺍﺗﻢﻫﺎﯼ ﭘﺮﺳﺮﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺸﺎ ﺁﻥﻫﺎ ﺣﻮﻣﻪﯼ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪﯼ ﺷﻤﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺫﺭﺍﺕ ﺿﺮﺑﻪﻫﺎﯼ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺍﺧﻞ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺫﺭﺍﺕ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻣﯽﺁﯾﻨﺪ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ. ﻧﺤﻮﻩﯼ ﺗﻮﺯﯾﻊ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻢﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﺮﺯﻫﺎﯼ ﻫﻠﯿﻮﺳﻔﺮ ﻧﻘﺸﻪﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﺣﺒﺎﺑﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﯿﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪﯼ ﺷﻤﺴﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺗﻮﺳﻂ ﺫﺭﺍﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽﺟﻬﻨﺪ ﻣﺘﻮﺭﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﻣﻘﻄﻊ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﯾﮏ ﮔﻞ ﺷﺒﺪﺭ ﭼﻬﺎﺭﺑﺮﮒ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺗﺎﯼ ﺁﻥ ﺍﻧﺒﻮﻫﯽ ﺍﺯ ﺫﺭﺍﺕ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﮐﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺗﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺫﺭﺍﺕ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎﻻ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺩﻩﻫﺎ ﺍﺯ ﻣﺴﻄﺢ ﺷﺪﻥ ﻭ ﭘﯿﭻﺧﻮﺭﺩﻥ ﺍﯾﻦ ﮔﻞﺷﺒﺪﺭﯼ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﯿﺪﺍﻥﻫﺎﯼ ﻣﻐﻨﺎﻃﯿﺴﯽ ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮﻣﯽﺩﺍﺭﺩ. ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥﻫﺎ٬ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﮐﻬﮑﺸﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺷﯿﺮﯼ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ۸۴۰۰۰ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺑﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﻏﺮﺵ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ ﺷﺒﯿﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥﻫﺎﯼ ﻣﻐﻨﺎﻃﯿﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻭﺍﭘﯿﭽﺶ ﺭﻭﺑﺎﻥﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺫﺭﺍﺕ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭ ﺩﻭﺭﺗﺎﺩﻭﺭِ ﻟﺒﻪﯼ ﻫﻠﯿﻮﺳﻔﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺑﻪ ﺑﯿﺎﻥ ﺩﯾﻮﯾﺪ ﻣﮏﮐﻮﻣﺎﺱ (David McComas) ﺍﺯ ﻣﻮﺳﺴﻪﯼ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ ﺟﻨﻮﺏﻏﺮﺏ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺳﻦ ﺁﻧﺘﻮﻧﯿﻮ (San Antonio)٬ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺗﯿﻢ IBEX ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻃﻮﻝ ﺩﻗﯿﻖ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ، ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ۱۵۰ ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﻭ ﯾﺎ ۱۰۰۰ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪﯼ ﺑﯿﻦ ﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺗﺨﻤﯿﻦ ﻣﯽﺯﻧﺪ. ﺍﯾﻦ ﺗﯿﻢ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻃﺮﺡﻫﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﺍﻓﻮﻝ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺧﻮﺷﯿﺪﯼ ﻣﯽﻧﮕﺮﺩ.
ﻣﻨﻈﻮﻣﻪﯼ ﺷﻤﺴﯽ (ﭼﻨﺎﻥﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ) ﺟﺮﯾﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺫﺭﺍﺕ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭ ﺭﺍ ﭘﺸﺖِ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﯽﮐﺸﺪ.
http://hupaa.com/db/pages/2013/08/06/001/zimg_001_307.jpg
آخرین ویرایش توسط مدیر
