کسی باور نخواهد کرد، // اما من، به چشم خویش می‌بینم // که مردی -پیش چشم خلق- بی‌فریاد، می‌میرد! // نه بیمار است، // نه بر دار است، // نه در قلبش فروتابیده شمشیری، // نه تا پر، در میان سینه‌اش تیری، // کسی را نیست بر این مرگ بی‌فریاد، تدبیری .....
مرا عمری به دنبالت کشاندی // سرانجامم به خاکستر نشاندی // ربودی دفتر دل را و افسوس // که سطری هم از این دفتر نخواندی // گرفتم عاقبت دل بر منت سوخت // پس از مرگم سرشکی هم فشاندی // گذشت از من، ولی آخر نگفتی // که بعد از من به امید که ماندی .....:):(
من دلم می خواد پروفایلت را یک سیاه کنم !!
ببین راستی این عکس را crop نکردیا !!! اعصاب منم ریختی به هم !! اگه تهران بودن الان حسابت را رسیده بودم !! :86:
من دیگه ازین خسته شدم !! از بس حفظ کردم خسته شدم !! اونم با این شخصیت من که می دونی طرز خوندنم چه جوریه !! یه روز می رم سر به بیابون می ذارم اخرش .....
زلف بر باد مده تا نَدَهی بر بادم *ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم
مِی مخور با همه کس تا نخورم خون جگر *سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم
زلف را حلقه مکن تا نکنی دربندم *طُره را تاب مده تا ندهی بر بادم
یار بیگانه مشو تا نَبَری از خویشم *غم اَغیار مخور تا نکُنی ناشادم
رخ برافروز که فارغ کنی از برگِ گُلم* قد برافراز که از سرو کنی آزادم
شمع هر جمع مشو ور نَه بسوزی ما را *یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم
شهره‌ی شهر مشو تا ننهم سر در کوه *شور شیرین منما تا نکُنی فرهادم
رحم کن بر من مسکین و به فریادم رَس* تا به خاک در آصِف نرسد فریادم
حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی من* از آن روز که دربند توام آزادم
