پاسخ : رمان بی نوایان
رفیق تنهایی های من اسقف بود....یه روزایی بود هیچ آدمی رو نمیدیدم دور و برم...من بودم و این کتاب و اسقف ....
حیف هیچ وقت نشد کامل بخونمش...
ایشالا زمون دانشگاه!
طولانی بودن داستان ارزشش رو داره!باور بکنید!!!
بی نوایان نوری بود بر جامعه نابینایان...