هیچ قیدی وجود نداره!!
اون شخص میتونه هر جای میخواد بره درس بخونه.هر جایی بخاد درس بده و کار کنه.و هیچ کس هم نمیتوننه جلوشو بگیره یا بگه نرو.
این بر میگرده به میزان وطن پرستی, مذهب(مسلمان باشه سر از خیلی جاها در نمیاره), خانواده , شرایط کشور و شرایط تحصیلی خودش .
همین هم هست.تا وقتی تو کشور بسترش فراهم نباشه میرن!!همشون برن اصلن!!همینه.از ماست که بر ماست.برن تو آمریکا موشک بسازن خودمونو بزنند.
البته واقعن همشون نخبه نیستن.کسی که میره پرینستون هاروارد استنفور ام آی تی نخبه است.ولی بقیشون واقعن معمولی رو به بالا هستن!!یعنی خب معلومه که پرینستون خیلی بهتر از شریفه و از خداشونه همه برن..ولی بعضی دانشگاه هایی که میرن (یعنی بجز اینایی که گفتم) مگه چقدر خفنند که ارزش داشته باشه ایران رو ول کنن برن تو غربت و سختی(بلخره سخته دیگه!) ؟؟اینا بنظرم همونایی هستن که بقول خود دانش جو ها (در میراث آلبرتا) فرار میکنند.
و همون بهتر که فرار کنند!انگار چه خبره!!شرشون هم کم!