در کتاب های شیمی معدنی آمده که فلزات قلیایی در آمونیاک مایع حل می شود و به صورت یون مثبت در می آیند . یونهای مثبت و الکترون ها توسط آمونیاک حلالپوشی می شودند. بررسی های الکتریکی و مغناطیسی نشان می دهد که الکترون ها به صورت منفرد در محلول موجود هستند.
خب تا اینجاش که مشکلی نیست .
در ادامه آمده که اگر به عمل حل کردن ادامه بدیم و غلظت محلول زیاد شود ، خاصیت مغناطیسی محلول کاهش پیدا می کند و می توان نتیجه گرفت که الکترون ها با هم جفت شده اند .
اینجاس که مشکل پیش میاد !!!
توی کتاب مبانی شیمی معدنی کاتن نوشته :
2الکترون(منفی) --------> الکترون2 (2منفی)
خب « الکترون2 (2منفی) » چه جوریه ؟ یعنی دوتا الکترون بدون وجود هسته با هم جفت می شن ؟!!
خب تا اینجاش که مشکلی نیست .
در ادامه آمده که اگر به عمل حل کردن ادامه بدیم و غلظت محلول زیاد شود ، خاصیت مغناطیسی محلول کاهش پیدا می کند و می توان نتیجه گرفت که الکترون ها با هم جفت شده اند .
اینجاس که مشکل پیش میاد !!!
توی کتاب مبانی شیمی معدنی کاتن نوشته :
2الکترون(منفی) --------> الکترون2 (2منفی)
خب « الکترون2 (2منفی) » چه جوریه ؟ یعنی دوتا الکترون بدون وجود هسته با هم جفت می شن ؟!!
-2e(-)---->e2(2 انجام این تعادل در اون حفره باعث کم شدن خاصیت مغناطیسی میشه و طبق اصل لوشاتلیه زمانی بیشتر اتفاق میافته که غلظت الکترون تنها و در نتیجه غلظت فلزمون بیشتر بشه.این جفت شدن باز هم تحت تاثیر میدان القایی مولکولهای آمونیاک در فضای بزرگ پایدار میشه.