انوری چرا در این رباعی عذر خواهی کرده است؟

Wizard

Moderator
ارسال ها
534
لایک ها
1,253
امتیاز
93
#1
به نام خداوند دانا و توانا


سلام بر همگی

دوستان ، امروز می خواهم انشاالله یک رباعی براتون بگذارم و ببینید که چرا انوری در این شعرش عذر خواهی کرده است

توضیح اینکه مسلما من که تازه وارد هستم، در سطحی نیستم که بخواهم بر شاعر همچون انوری ایراد بگیرم. منتها خود انوری در شعرش به خاطر اینکه قاعده ای را در

شعرش رعایت نکرده، عذر خواهی کرده است. و شما اولا باید معنی شعر رو متوجه بشید و بعد طبق دانش دستورزبانی، بگویید که در نظر شاعر کجای شعرش آن

دستورزبانی که مد نظرش هست را رعایت نکرده است

و اما شعر:

دستت به سخا چون ید بیضا بنمود


از جود تو بر جهان جهانی افزود
کس چون تو سخی نه هست و نه خواهد بود.

گو: قافیه دال شو، زهی عالم جود


اگر راهنمایی خواستید حتما بگویید.

با تشکر




 

bh2ao

Well-Known Member
ارسال ها
1,549
لایک ها
2,014
امتیاز
113
#2
پاسخ : انوری چرا در این رباعی عذر خواهی کرده است؟

شما جواب رو مي دونيد؟!
 

Wizard

Moderator
ارسال ها
534
لایک ها
1,253
امتیاز
93
#3
پاسخ : انوری چرا در این رباعی عذر خواهی کرده است؟

به نام خداوند دانا و توانا

البته...

حتی می تونم یک کتاب معرفی کنم که جواب رو توی اون پیدا کنید.(( ولی فعلا نمی گم ، چون اگر بگم و کسی اون رو داشته باشه ، به راحتی می تون جواب رو

درونش پیدا کنه))

ویرایش: خود من هم از طریق همان کتاب فهمیدم.

 
آخرین ویرایش توسط مدیر

essann

Active Member
ارسال ها
83
لایک ها
228
امتیاز
33
#4
پاسخ : انوری چرا در این رباعی عذر خواهی کرده است؟

به نام خداوند دانا و توانا


سلام بر همگی

دوستان ، امروز می خواهم انشاالله یک رباعی براتون بگذارم و ببینید که چرا انوری در این شعرش عذر خواهی کرده است

توضیح اینکه مسلما من که تازه وارد هستم، در سطحی نیستم که بخواهم بر شاعر همچون انوری ایراد بگیرم. منتها خود انوری در شعرش به خاطر اینکه قاعده ای را در

شعرش رعایت نکرده، عذر خواهی کرده است. و شما اولا باید معنی شعر رو متوجه بشید و بعد طبق دانش دستورزبانی، بگویید که در نظر شاعر کجای شعرش آن

دستورزبانی که مد نظرش هست را رعایت نکرده است

و اما شعر:

دستت به سخا چون ید بیضا بنمود


از جود تو بر جهان جهانی افزود

کس چون تو سخی نه هست و نه خواهد بود.

گو: قافیه دال شو، زهی عالم جود



اگر راهنمایی خواستید حتما بگویید.

با تشکر





قافیه های این رباعی قاعده دال و ذال فارسی را رعایت نکرده. تا اواخر قرن هشتم تقریباً همه شعرای بزرگ این قاعده را رعایت می‌کردند و اگر هم در مواردی نادر ـ از سر ناچاری ـ آن را رعایت نمی کردند، به‌گونه‌ای دلپسند که خواننده شعر متوجه شود این کار بنابه ضرورت شعری صورت گرفته و ارتکاب آن از سرِ غفلت و بی‌اطلاعی نبوده، آن را در شعرِ خود گوشزد می‌کردند که نمونه بارز این مدّعا، همین رباعی انوری که در سده ششم هجری می زیست است :4:
 

Wizard

Moderator
ارسال ها
534
لایک ها
1,253
امتیاز
93
#5
پاسخ : انوری چرا در این رباعی عذر خواهی کرده است؟

به نام خداوند دانا و توانا

آفرین....

جواب این بود که شاعر قاعده دال و ذال را رعایت نکرده است. و اما کجا رعایت نکرده ، باید بررسی کنیم.

قبل از بررسی کردن لازم هست که قاعده دال و ذال را توضیح دهم

به استناد به کتابی که بعدا معرفی می کنم((چون مسئله هنوز تمام نشده و مشخص نکردیم که کجا دال و ذال رعایت نشده)) گفته شده که ادبای قدیم میان دال و ذال فرق می گذاشتند. و بسیاری از

دال ها در کلمات فارسی در قدیم ذال بود و مثل ذال تلفظ می شده(( به عنوان مثال گنبد و نمود به صورت گنبذ و نموذ خوانده می شد)) و به مرور زمان تلفظش تبدیل شده و دال شده است.

و شاعران قدیم در آن کلمات، دال را با ذال قافیه نمی کردند. قاعده شناختن و تمیز دادن دال از ذال را این چنین گفته اند

هرگاه ماقبل آنها حرفی متحرک یا حروف: آ، او، ای، یعنی حرف مد باشد ذال است و گرنه دال.

پس طبق گفته ی بالا کلمه های زرد، سرد، آورد که حروف آخرشان دال هست و حرف ما قبلشان مد نیست، دال می ماند و ذال نمی شد.

و حالا با توجه به این قاعده که برای کلمات فارسی گفته شده، بگویید که کدام قافیه این اصل را رعایت نکرده است

با تشکر


 
آخرین ویرایش توسط مدیر

Wizard

Moderator
ارسال ها
534
لایک ها
1,253
امتیاز
93
#6
پاسخ : انوری چرا در این رباعی عذر خواهی کرده است؟


به نام خداوند دانا و توانا

خوب الان جواب مسأله رو می گم. طبق قاعده دال ذال، بعضی کلمات فارسی که اکنون دال داشته، در گذشته ذال تلفظ می شده است.

حالا اما کجای شعر این قاعده را ندارد

چهار قافیه را اکنون مورد بررسی قرار می دهیم. (( بنمود، افزود، بود، جود))

چهار تای این کلمات قبل از حرف دال حرف او دارد. ولی یکی از آن دال ها نمی تواند ذال باشد. و آن دال کلمه ی جود است. (چرا؟)

برای اینکه جود یک کلمه ی عربی است و به خاطر همین حرف آخر آن دال است(( اگر توجه کرده باشید در توضیحاتی که درمورد این قاعده نوشتم، نوشته شده بودم

که : حالا با توجه به این قاعده که برای کلمات فارسی گفته شده..)) پس جود کلمه ی عربی است و حرف آخر آن دال و سه قافیه دیگر((بنمود، افزود، بود)) فارسی و

حرف آخر آنها ذال بوده است.و اما کتابی که که این نکته را یاد داده بود و این مثال را زده بود و من مثال آن را مسئله کردم:

کتاب دستور زبان فارسی (پنج استاد) است، که تالیف اساتید دانشگاه که عبدالعظیم قریب، ملک الشعرای بهار، بدیع الزمان فروزانفر، جلال همایی، رشید

یاسمی می باشد و کتاب به کوشش امیر اشرف الکتابی می باشد.

سوالی داشتید در خدمتم

موفق باشید
 
آخرین ویرایش توسط مدیر
بالا