برندگان جایزه نوبل شیمی 2012 اعلام شدند...

[mohammadaminnasseri]

[h=2]کار بر روی گیرنده های پروتئینی سلول - برندگان نوبل شیمی 2012[/h]

عباس واحدی در- 2012-10-10 19:30

علوم پزشکی

بار دیگر موعد معرفی بهترین های دنیا از نگاه کمیته داوری آکادمی سلطنتی علوم سوئد سر رسید و آنها در بخش های مختلف مشغول معرفی برندگان ۲۰۱۲ هستند. دیروز خبر اعلام برندگان جایزه نوبل پزشکی ۲۰۱۲ را در نارنجی خواندید و امروز کمیته برندگان نوبل شیمی امسال را معرفی کرد.

به گفته کمیته انتخاب نوبل، دو دانشمند آمریکایی به دلیل کار بر روی نشان دادن شیوه عملکرد سلول های بدن در پاسخ به محرک ها از قبیل حملات آدرنالین، مستحق دریافت نوبل شیمی ۲۰۱۲ تشخیص داده شدند. این مطالعات به توسعه روش های درمانی و داروهای بسیار موثرتر، کمک فراوانی خواهد کرد.

آکادمی سلطنتی علوم سوئد اعلام کرد که جایزه 1.2 میلیون دلاریش به دلیل فعالیت و کشفیات در زمینه شیوه کارکرد گیرنده های زوج G-protein ، به Robert Lefkowitz و Brian Kobilka تعلق می گیرد. این گیرنده ها در حقیقت دروازه های سلول ها برای ورود پیام های شیمیایی هستند.
کمیته نوبل می گوید:​

​

بیش از نیمی از داروهای فعلی بر اساس این گیرنده ها عمل می کنند، که از این میان می توان به بتابلوکرها (مانند پروپرانولول)، ضدحساسیت ها و انواع مختلفی از داروهای روانپزشکی اشاره کرد.​

کارهای انجام شده برای یافتن شیوه بهتری برای هدف قرار دادن این گیرنده ها (که به عنوان GPCT ها شناخته می شوند) یکی از موضوعاتی مورد علاقه فراوان کمپانی های داروسازی و بیوتکنولوژی است. Lefkowitz در کنفرانس خبری تلفنی گفت که تلفن دعوت به سوئد وی را از خواب بیدار کرده است:

باید بگویم که صدای آن را نشنیدم، زیرا گوش بندم را گذارده و برای خواب آماده شده بودم. پس همسرم با آرنج به من زد. و آنگاه اتفاق افتاد، یک شادی و غافلگیری تمام عیار.​

Sven Lidin شیمیدان مواد معدنی دانشگاه لاند و شیمی دان کمیته می گوید که این کشفیات، کلیدی حساس در تحقیقات پزشکی هستند: «دانستن اینکه آنها (گیرنده ها) چه شکلی اند و چگونه عکس العمل نشان می دهند، برای ما ابزار لازم برای تولید داروهای بهتر با عوارض جانبی کمتر را فراهم می آورد.»

توضیح: سلول های بدن بر حسب نوع شان، گیرنده خاص خودشان را دارند. اهمیت شناخت این گیرنده ها در تولید داروهای اختصاصی برای گروه خاصی از سلول ها است. چیزی که در داروهای فعلی کمتر دیده می شود. برای مثال اگر دندانتان درد کند و مسکن بخورید، هدف شما رسیدن دارو به سلول های دندان است. اما چیزی که در واقع رخ می دهد، رسیدن دارو به تمام سلول های بدن، از جمله سلول های دندان است. حالا داروی مسکن چندان بد نیست و اشکالی ندارد به کل سلول های بدن برسد، اما داروهای دارای عوارض جانبی، کم نیستند.
سیستم اثر داروهای فعلی دقیقا مانند شلیک با چشمان بسته است. به امید روزی که این چشم بند برداشته شود و بتوانیم دقیقا تعیین کنیم هر دارو روی چه سلول خاصی عمل کند.

حتما می دانید که در ابتدای پایه گذاری جایزه نوبل در سال ۱۹۰۱، این جایزه تنها در زمینه علوم، ادبیات و صلح اهدا می شد. آلفرد نوبل ، تاجر و مخترع دینامیت، پایه گذار و سرمایه گذار این جایزه جهانی است.

​

 

[Mohammadsh]

پاسخ : برندگان جایزه نوبل شیمی 2012 اعلام شدند...

با تشکر از دوست عزیزمون!
من این رو تو یه خبر گذاری خوندم گفتم شاید یه توضیحات دیگه ای هم بده!:
این دریافت کننده ها نقش مهمی در فرآیندهای فیزیولوژیکی بدن دارند و نیمی از داروها از طریق آنها بر بدن اثر می گذارد. همین دریافت کننده ها هستند که چگونگی ارتباط سلول ها میان یکدیگر و با جهان بیرون را توضیح می دهند.
دکتر رابرت لفکوویتز، ۶۹ ساله، استاد مرکز پزشکی دانشگاه دوک در دورهام کارولینای شمالی و دکتر برایان کوبیلکا، ۵۷ ساله، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه استانفورد کالیفرنیا جایزه یک میلیون و ۲۰۰ هزار دلاری نوبل را میان خود تقسیم خواهند کرد.
دانشمندان از قبل از این مطالعات می دانستند که هورمون استرس مثل آدرنالین به واکنش شدید بدن منجر می شود مثلا حس بویایی یا بینایی را تیزتر می کند و باعث انتقال خون از نقاطی می شود که کمتر به آن نیاز دارد.
اما آدرنالین هرگز وارد سلول نمی شود. بنابراین باید رابطی در کار باشد.
اسون لیدین، از اعضای کمیته جایزه نوبل روز چهارشنبه گفت که دانشمندان به درستی تشخیص داده بودند که این رابط همان دریافت کننده های سلولی هستند، اما ماهیت این دریافت کننده ها و چگونگی کنش و واکنش آنها با بیرون برای مدت های طولانی یک معما بود.
اینجا است که کار این دو دانشمند اهمیت پیدا می کند.
دکتر لفکوویتز در اوایل دهه ۱۹۷۰ تحقیقاتش را دراین زمینه شروع کرد.
او در طول سالیان موفق شد پروتئین های دریافت کننده را آشکار کند و نشان دهد که ملکول های مشخصی هستند.
دکتر کوبیلکا در دوره فوق دکتری در دهه ۱۹۸۰ جزو تیم تحقیقاتی دکتر لفکوویتز بود و موفق به یافتن ژنی شد که این پروتئین ها را تولید می کند.
او به بی بی سی گفته است: "ما توانستیم دریافت کننده ای را حین ارسال پیام به دام بیاندازیم و بفهمیم که فرآیند تشخیص یک ملکول خیلی کوچک در بیرون سلول توسط پروتئینی که در جداره سلول قرار دارد، به تغییرات واقعا بزرگ در داخل سلول منجر می شود."
او می گوید که ساختن دارو یک فرآیند پرهزینه است و گاه به تولید داروهای موثر منجر نمی شود اما خوشبین است که اکتشافات آنها وضع را عوض کند.
او گفت: "امیدوارم بتوانیم با استفاده این اکتشافات داروهای ایمن تر و موثرتر و مقرون به صرفه تری بسازیم."
اما طی حدود سه دهه ای که از این اکتشافات می گذرد، تاثیر آن برای داروسازی عظیم بوده است.
دکتر لیدین از موسسه نوبل می گوید که نیمی از داروهای موجود این دریافت کننده های سلولی را هدف می گیرد.