بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

[TNT_GIRL]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

[TABLE="width: 700, align: center"]
[TR]
[TD]مـادر مـوسـی، چـو مـوسـی را بـه نـیـل[/TD]
[TD]در فـــکـــنــد، از گـــفـــتـــه رب جـــلــیــل[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]خـود ز سـاحـل کـرد بــا حــسـرت نـگـاه[/TD]
[TD]گــفــت کــای فــرزنــد خـــرد بـــی گــنــاه[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]گــر فــرامـوشــت کــنـد لــطــف خــدای[/TD]
[TD]چـون رهـی زیـن کـشـتــی بــی نـاخـدای[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]گــــر نـــیـــارد ایـــزد پــــاکــــت بــــیـــاد[/TD]
[TD]آب خــــاکــــت را دهـــد نـــاگـــه بــــبــــاد[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]وحـی آمد کـاین چـه فـکـر بـاطـل اسـت[/TD]
[TD]رهــرو مـــا ایــنــک انـــدر مـــنــزل اســـت[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]پــــرده شــــک را بــــرانـــداز از مـــیـــان[/TD]
[TD]تـــا بـــبـــیــنــی ســـود کـــردی یــا زیــان[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]مــا گــرفــتـــیــم آنــچــه را انــداخــتــی[/TD]
[TD]دســت حــق را دیـدی و نــشــنــاخــتــی[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]در تـو، تـنها عـشـق و مهر مادری اسـت[/TD]
[TD]شــیـوه مـا، عـدل و بــنـده پــروری اســت[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]نـیـسـت بــازی کـار حـق، خـود را مـبــاز[/TD]
[TD]آنـــچـــه بـــردیــم از تـــو، بـــاز آریــم بـــاز[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]سـطـح آب از گاهوارش خـوشـتـر اسـت[/TD]
[TD]دایه اش سـیـلـاب و مـوجـش مـادر اسـت[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]رودهـا از خــود نـه طــغــیـان مـیـکــنـنـد[/TD]
[TD]آنــچــه مــیـگــوئیـم مــا، آن مــیــکــنــنــد[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]مـا، بــدریـا حــکــم طــوفــان مـیـدهـیـم[/TD]
[TD]مـا، بــســیـل و مـوج فـرمـان مـی دهـیـم[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]نــســبــت نــســیـان بــذات حــق مــده[/TD]
[TD]بــار کـفـر اسـت ایـن، بــدوش خــود مـنـه[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]بــه کــه بــرگـردی، بــمـا بــســپــاریـش[/TD]
[TD]کــی تــو از مــا دوســت تــر مــیــداریــش[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]نقش هسـتـی، نقشی از ایوان ماسـت[/TD]
[TD]خــاک و بــاد و آب، ســرگــردان مــاســت[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]قـــطـــره ای کــز جـــویــبـــاری مــیــرود[/TD]
[TD]از پـــــی انــــجـــــام کـــــاری مـــــیــــرود[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]مـا بــسـی گـم گـشـتـه، بــاز آورده ایـم[/TD]
[TD]مـا، بــســی بــی تــوشـه را پــرورده ایـم[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]مـیهمـان مـاسـت، هر کـس بـینـواسـت[/TD]
[TD]آشـنـا بـا مـاسـت، چـون بـی آشـنـاسـت[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]مــا بــخــوانـیـم، ار چــه مـا را رد کــنـنـد[/TD]
[TD]عــیـب پــوشــیـهـا کــنـیـم، ار بــد کــنـنـد[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]سوزن ما دوخـت، هر جـا هر چـه دوخت[/TD]
[TD]زاتش ما سوخت، هر شمعی که سوخت[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]کــشــتئی زاســیـب مـوجــی هـولـنـاک[/TD]
[TD]رفــت وقــتـــی ســوی غــرقــاب هــلــاک[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]تــنــد بـــادی، کــرد ســیــرش را تــبـــاه[/TD]
[TD]روزگــار اهــل کــشـــتـــی شــد ســـیــاه[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]طــاقــتــی در لـنـگــر و ســکــان نـمـانـد[/TD]
[TD]قــوتــی در دســت کـشــتــیـبــان نـمـانـد[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]نـاخــدایـان را کـیـاســت انـدکـی اســت[/TD]
[TD]نـاخــدای کـشـتــی امـکـان یـکـی اســت[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]بـنـدهـا را تـار و پـود، از هـم گـسـیـخـت[/TD]
[TD]مـوج، از هـر جـا کـه راهـی یـافـت ریـخـت[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]هـر چــه بــود از مــال و مــردم، آب بــرد[/TD]
[TD]زان گــروه رفــتــه، طــفــلــی مـانـد خــرد[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]طـفـل مسـکین، چـون کبـوتـر پـر گرفـت[/TD]
[TD]بـــحـــر را چـــون دامـــن مـــادر گـــرفـــت[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]مـوجـش اول، وهـلـه، چـون طـومـار کـرد[/TD]
[TD]تـــنـــد بـــاد انــدیــشـــه پـــیــکـــار کـــرد[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]بــحــر را گـفــتــم دگــر طــوفــان مـکــن[/TD]
[TD]ایــن بـــنـــای شـــوق را، ویــران مـــکـــن[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]در مـیـان مـسـتــمـنـدان، فـرق نـیـسـت[/TD]
[TD]ایـن غــریـق خــرد، بــهـر غــرق نـیـســت[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]صـخـره را گـفـتــم، مـکـن بــا او سـتــیـز[/TD]
[TD]قــطــره را گــفــتــم، بــدان جــانـب مــریـز[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]امـــر دادم بـــاد را، کـــان شـــیــرخـــوار[/TD]
[TD]گــــیــــرد از دریــــا، گـــــذارد در کـــــنــــار[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]ســنـگ را گــفــتــم بــزیـرش نــرم شــو[/TD]
[TD]بـــرف را گــفـــتـــم، کـــه آب گـــرم شـــو[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]صـبــح را گـفـتــم، بــرویـش خــنـده کـن[/TD]
[TD]نــور را گـــفـــتـــم، دلـــش را زنـــده کـــن[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]لـالـه را گـفــتــم، کـه نـزدیـکــش بــروی[/TD]
[TD]ژالـه را گـفـتــم، کـه رخـسـارش بــشـوی[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]خــار را گـفـتــم، کـه خـلـخــالـش مـکـن[/TD]
[TD]مــار را گــفــتـــم، کــه طــفــلــک را مــزن[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]رنج را گـفـتـم، کـه صـبـرش اندک اسـت[/TD]
[TD]اشـک را گـفـتـم، مـکـاهش کـودک اسـت[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]گــرگ را گــفــتـــم، تـــن خـــردش مــدر[/TD]
[TD]دزد را گـــفـــتـــم، گـــلــوبـــنــدش مــبـــر[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]بــخــت را گــفــتــم، جــهــانــداریـش ده[/TD]
[TD]هـوش را گـفــتــم، کــه هـشــیـاریـش ده[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]تـــیــرگـــیــهــا را نـــمـــودم روشـــنـــی[/TD]
[TD]تـــرســهــا را جـــمــلــه کــردم ایــمــنــی[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]ایــمــنــی دیــدنــد و نــاایـمــن شــدنــد[/TD]
[TD]دوســتــی کــردم، مــرا دشــمـن شــدنـد[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]کــارهـا کــردنـد، امــا پــســت و زشــت[/TD]
[TD]ســاخــتــنــد آئیـنــه هـا، امــا ز خــشــت[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]تــا کـه خـود بــشـنـاخـتــنـد از راه، چـاه[/TD]
[TD]چــــاهـــهـــا کـــنـــدنـــد مـــردم را بــــراه[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]روشــنــیــهــا خــواســتــنــد، امــا ز دود[/TD]
[TD]قــصـــرهــا افــراشـــتـــنــد، امــا بـــه رود[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]قـصـه هـا گـفـتـنـد بــی اصـل و اسـاس[/TD]
[TD]دزدهــا بـــگــمــاشــتــنــد از بــهــر پــاس[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]جـــامــهــا لــبـــریــز کــردنــد از فــســاد[/TD]
[TD]رشـــتـــه هــا رشــتـــنــد در دوک عــنــاد[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]درســـهــا خـــوانــدنــد، امــا درس عـــار[/TD]
[TD]اســـبـــهــا رانــدنــد، امــا بـــی فـــســـار[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]دیـــوهـــا کــــردنـــد دربــــان و وکـــیـــل[/TD]
[TD]در چــه مـحــضـر، مـحــضـر حــی جــلـیـل[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]سـجـده ها کـردند بـر هر سـنگ و خـاک[/TD]
[TD]در چــه مــعــبـــد، مــعــبـــد یــزدان پـــاک[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]رهـنـمــون گــشــتــنـد در تــیـه ضــلــال[/TD]
[TD]تــــوشــــه هـــا بــــردنـــد از وزر و وبــــال[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]از تــنـور خــودپــســنــدی، شــد بــلــنـد[/TD]
[TD]شـــعـــلـــه کـــردارهـــای نـــاپـــســـنـــد[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]وارهـــانـــدیـــم آن غـــریـــق بــــی نـــوا[/TD]
[TD]تـــا رهــیــد از مــرگ، شــد صــیــد هــوی[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]آخــــر، آن نـــور تــــجــــلـــی دود شـــد[/TD]
[TD]آن یــتـــیــم بـــی گـــنــه، نــمــرود شـــد[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]رزمـجــوئی کـرد بــا چــون مـن کـســی[/TD]
[TD]خــواســت یـاری، از عــقـاب و کـرکـســی[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]کــردمــش بـــا مــهــربـــانــیــهــا بــزرگ[/TD]
[TD]شــد بــزرگ و تــیـره دلــتــر شــد ز گــرگ[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]بــرق عـجـب، آتــش بــسـی افـروخـتــه[/TD]
[TD]وز شــراری، خـــانــمــان هــا ســوخــتـــه[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]خـــواســـت تـــا لــاف خـــداونــدی زنــد[/TD]
[TD]بــــرج و بــــاروی خـــدا را بــــشـــکـــنـــد[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]رای بــد زد، گـشـت پـسـت و تـیـره رای[/TD]
[TD]ســرکـشــی کـرد و فــکـنـدیـمـش ز پــای[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]پــشــه ای را حــکـم فـرمـود، کـه خــیـز[/TD]
[TD]خــاکــش انــدر دیــده خــودبـــیــن بـــریــز[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]تــا نــمــانــد بـــاد عــجــبـــش در دمــاغ[/TD]
[TD]تــــیـــرگــــی را نــــام نـــگــــذارد چــــراغ[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]مـا کـه دشــمـن را چــنـیـن مـیـپــروریـم[/TD]
[TD]دوســتــان را از نــظــر، چــون مــیــبــریــم[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]آنـکــه بــا نـمــرود، ایـن احــســان کــنـد[/TD]
[TD]ظــلـم، کــی بــا مـوســی عــمـران کــنـد[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD]این سخن، پروین، نه از روی هوی ست[/TD]
[TD]هـر کـجــا نـوری اسـت، ز انـوار خـداسـت[/TD]
[/TR]
[/TABLE]

 

[eastern wind]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

کلا شعرهای فریدون مشیری همشون قشنگه ولی این یکی یه چیز دیگس...
تا آخرش بخونید. پشیمون نمیشید...

درون معبد هستی

بشر در گوشه ی محراب خواهش های جان افروز
نشسته در پس سجاده ی صد نقش حسرت های هستی سوز

به دستی خوشه ی پربار تسبیح تمناهای رنگارنگ
نگاهی می کند سوی خدا از آروز لبریز-
به زاری از ته دل : یک دلم میخواست می گوید
شب و روزش دریغ رفته و ایکاش آینده است
من امشب هفت شهر آرزوهایم چراغان است
زمین آسمانم نور باران است
کبوترهای رنگین بال خواهش ها
بهشت پر گل اندیشه هام را زیر پر دارند
صفای معبد هستی تماشائی ست:
زهر سو نوشخند اختران در چلچراغ ماه می ریزد
جهان در خواب
تنها من در این معبد در این محراب:
دلم می خواست:بند از پای جانم باز می کردند
که من تا روی بام ابرها پرواز می کردم
از آنجا با کمند کهکشان تا آسمان عرش می رفتم
در آن درگاه درد خویش را فریاد می کردم
که کاخ صدستون کبریا لرزد
مگر یک شب از این شب های بی فرجام
زیک فریاد بی هنگام
به روی پرنیان آسمان-خواب در چشم خدا لرزد
دلم میخواست: دنیا رنگ دیگر بود
خدا با بنده هایش مهربان تر بود
ازین بیچاره مردم یاد می فرمود
دلم میخواست زنجیری گران از بارگاه خویش می آویخت
که مظلومان خدا را پای آن زنجیر
زدرد خویشتن آگاه می کردند
چه شیرین است:وقتی بیگناهی داد خود را از خدای خویش می گیرد
چه شیرین است اما من
دلم میخواست:اهل زور وزر ناآگاه
زهر سو راه مردم را نمی بستند و زنجیر خدا را نمی چیدند
دلم میخواست:دنیا خانه ی مهر و محبت بود
دلم میخواست:مردم در همه احوال با هم آشتی بودند
طمع در مال یکدیگر نمی کردند
کمر بر قتل یکدیگر نمی بستند
مراد خویش را در نامرادیهای یکدیگر نمی جستند
از این خون ریختن ها فتنه ها پرهیز می کردند
چو کفتاران خون آشام کمتر چنگ و دندان تیز می کردند
چه شیرین است وقتی سینه ها از مهر آکنده است
چه شیرین است وقتی آفتاب دوستی در آسمان دهر تابنده است
چه شیرین است وقتی زندگی خالی ز نیرنگ است
دلم میخواست: دست مرگ را از دامن امید ما کوتاه می کردند
در این دنیای بی آغاز و بی پایان
در این صحرا که جز گرد و غبار از ما نمی ماند
خدا زین تلخکامی های بی هنگام بس می کرد
نمی گویم پرستوی زمان را در قفس می کرد
نمی گویم به هرکس عمر جاودان می داد
نمی گویم به هرکس عیش و نوش رایگان می داد
همین ده روز هستی را امان می داد!!
دلش را ناله ی تلخ سیه روزان تکان می داد
دلم میخواست:عشقم را نمی کشتند
صفای آروزیم را-که چون خورشید تابان بود-می دیدند
چنین از شاخسار هستیم آسان نمی چیدند
گل عشقی چنان شاداب را پرپر نمی کردند
به باد نامرادی ها نمیدادند
به صد یاری نمی خواندند
به صد خواری نمی راندند
چنین تنها به صحراهای بی پایان اندوهم نمی بردند
دلم میخواست:یک بار دیگر او را در کنار خویش
به یاد اولین دیدار در چشم سیاهش خیره می ماندم
دلم یکبار دیگر همچو دیدار نخستین پیش پایش دست و پا می زد
شراب اولین لبخند در جام وجودم های و هو می کرد
غم گرمش نهانگاه دلم را جستجو می کرد
دلم میخواست:دست عشق-چون روز نخستین-مستی ام را زیر و رو می کرد
دلم میخواست:سقف معبد هستی فرو می ریخت
پلیدی ها و زشتی ها به زیر خاک می ماندند
بهاری جاودان آغوش وامی کرد
جهان در موجی از زیبایی و خوبی آشنا می کرد
بهشت عشق می خندید
به روی آسمان آبی آرام
پرستو های مهرو دوستی پرواز می کردند.
به روی بام ها ناقوس ازادی صدا می کرد...
مگو:این آرزو خام است
مگو:روح بشر همواره سرگردان و ناکام است)
اگر این کهکشان از هم نمی پاشد
وگر این آسمان در هم نمی ریزد
بیا تا ما(فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم)
به شادی(گل بر افشانیم و می در ساغر اندازیم)

 

[REZA_ZAREIE]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

چقدر اين ثانيه ها نامردند

گفته بودند که بر مي گردند

برنگشتند و پس از رفتنشان

بي جهت عقربه ها مي گردند

آه اين ثانيه هاي بي رحم

چه بلايي به سرم آوردند

نه به چشمم افقي بخشيدند

نه ز بغضم گرهي وا کردند

از چه رو سبز بنامم به دروغ

لحظه هايي را که يکايک زردند

لحظه ها ،همهمه هايي موهوم

لحظه ها، فاصله هايي سردند

بگذاريد ز پيشم بروند

لحظه هايي که همه بي دردند

 

[ghasedak r]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

من این شعرو دوست دارم شدیدا

گاهی مسیر جاده ب بن بست میرود گاهی تمام حادثه از دست میرود
گاهی همان کسی ک دم از عقل میزند راه هشیاری خود مست میرود
گاهی غریبه ای ک ب سختی ب دل نشست وقتی ک قلب خون شده بشکست میرود
اول اگرچ با سخن عشق امده است اخر خلاف انچه گفته است میرود
وای از غرور تازه ب دوران رسیده ای وقتی میان طایفه ای بست میرود
هر چند مضحک است و بر از خنده های تلخ بر ما هرانچه لایقمان است میرود

 

[ghasedak r]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

یک شبی مجنون نمازش را شکست​

بی وضو در کوچه لیلا نشست​

عشق آن شب مست مستش کرده بود​

فارغ از جام الستش کرده بود​

سجده ای زد بر لب درگاه او​

پُر ز لیلا شد دل پر آه او​

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای​

بر صلیب عشق دارم کرده ای​

جام لیلا را به دستم داده ای​

وندر این بازی شکستم داده ای​

نیشتر عشقش به جانم می زنی​

دردم از لیلاست آنم می زنی​

خسته ام زین عشق، دل خونم نکن​

من که مجنونم تو مجنونم نکن​

مرد این بازیچه دیگر نیستم​

این تو و لیلای تو… من نیستم​

گفت ای دیوانه! لیلایت منم​

در رگ پنهان و پیدایت منم​

سالها با جور لیلا ساختی​

من کنارت بودم و نشناختی​

عشق لیلا در دلت انداختم​

صد قمار عشق یکجا باختم​

کردمت آواره صحرا نشد​

گفتم عاقل می شوی اما نشد​

سوختم در حسرت یک یا ربت​

غیر لیلا بر نیامد از لبت​

روز و شب او را صدا کردی ولی​

دیدم امشب با منی گفتم بلی​

مطمئن بودم به من سر می زنی​

در حریم خانه ام در می زنی​

حال این لیلا که خوارت کرده بود​

درس عشقش بی قرارت کرده بود​

مرد راهش باش تا شاهت کنم​

صد چو لیلا کشته در راهت کنم​

 

[mehrdad73]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

این شعر مسلما یکی از زیبا ترین مناظره های شعر فارسی است:

نخستین بار گفتش کز کجائی


بگفت از دار ملک آشنائی



بگفت آنجا به صنعت در چه کوشند


بگفت انده خرند و جان فروشند



بگفتا جان فروشی در ادب نیست


بگفت از عشقبازان این عجب نیست



بگفت از دل شدی عاشق بدینسان؟


بگفت از دل تو می‌گوئی من از جان



بگفتا عشق شیرین بر تو چونست


بگفت از جان شیرینم فزونست




بگفتا هر شبش بینی چو مهتاب


بگفت آری چو خواب آید کجا خواب




بگفتا دل ز مهرش کی کنی پاک


بگفت آنگه که باشم خفته در خاک



بگفتا گر خرامی در سرایش


بگفت اندازم این سر زیر پایش




بگفتا گر کند چشم تو را ریش


بگفت این چشم دیگر دارمش پیش




بگفتا گر کسیش آرد فرا چنگ


بگفت آهن خورد ور خود بود سنگ




بگفتا گر نیابی سوی او راه


بگفت از دور شاید دید در ماه




بگفتا دوری از مه نیست در خور


بگفت آشفته از مه دور بهتر




بگفتا گر بخواهد هر چه داری


بگفت این از خدا خواهم به زاری



بگفتا گر به سر یابیش خوشنود


بگفت از گردن این وام افکنم زود




بگفتا دوستیش از طبع بگذار


بگفت از دوستان ناید چنین کار




بگفت آسوده شو که این کار خامست


بگفت آسودگی بر من حرام است




بگفتا رو صبوری کن درین درد


بگفت از جان صبوری چون توان کرد




بگفت از صبر کردن کس خجل نیست


بگفت این دل تواند کرد دل نیست




بگفت از عشق کارت سخت زار است


بگفت از عاشقی خوشتر چکار است



بگفتا جان مده بس دل که با اوست


بگفتا دشمنند این هر دو بی دوست




بگفتا در غمش می‌ترسی از کس


بگفت از محنت هجران او بس




بگفتا هیچ هم خوابیت باید


بگفت ار من نباشم نیز شاید




بگفتا چونی از عشق جمالش


بگفت آن کس نداند جز خیالش



بگفت از دل جدا کن عشق شیرین


بگفتا چون زیم بی‌جان شیرین




بگفت او آن من شد زو مکن یاد


بگفت این کی کند بیچاره فرهاد




بگفت ار من کنم در وی نگاهی


بگفت آفاق را سوزم به آهی




چو عاجز گشت خسرو در جوابش


نیامد بیش پرسیدن صوابش




به یاران گفت کز خاکی و آبی


ندیدم کس بدین حاضر جوابی




به زر دیدم که با او بر نیایم


چو زرش نیز بر سنگ آزمایم




گشاد آنگه زبان چون تیغ پولاد


فکند الماس را بر سنگ بنیاد




که ما را هست کوهی بر گذرگاه


که مشکل می‌توان کردن بدو راه




میان کوه راهی کند باید


چنانک آمد شد ما را بشاید




بدین تدبیر کس را دسترس نیست


که کار تست و کار هیچ کس نیست




به حق حرمت شیرین دلبند


کز این بهتر ندانم خورد سوگند




که با من سر بدین حاجت در آری


چو حاجتمندم این حاجت برآری




جوابش داد مرد آهنین چنگ


که بردارم ز راه خسرو این سنگ




به شرط آنکه خدمت کرده باشم


چنین شرطی به جای آورده باشم




دل خسرو رضای من بجوید


به ترک شکر شیرین بگوید




چنان در خشم شد خسرو ز فرهاد


که حلقش خواست آزردن به پولاد




دگر ره گفت ازین شرطم چه باکست


که سنگ است آنچه فرمودم نه خاکست




اگر خاکست چون شاید بریدن


و گر برد کجا شاید کشیدن




به گرمی گفت کاری شرط کردم


و گر زین شرط برگردم نه مردم




میان دربند و زور دست بگشای


برون شو دست برد خویش بنمای




چو بشنید این سخن فرهاد بی‌دل


نشان کوه جست از شاه عادل




به کوهی کرد خسرو رهنمونش


که خواند هر کس اکنون بی ستونش




به حکم آنکه سنگی بود خارا


به سختی روی آن سنگ آشکارا




ز دعوی گاه خسرو با دلی خوش


روان شد کوهکن چون کوه آتش




بر آن کوه کمرکش رفت چون باد


کمر دربست و زخم تیشه بگشاد




نخست آزرم آن کرسی نگهداشت


بر او تمثال‌های نغز بنگاشت




به تیشه صورت شیرین بر آن سنگ


چنان بر زد که مانی نقش ارژنگ




پس آنگه از سنان تیشه تیز


گزارش کرد شکل شاه و شبدیز




بر آن صورت شنیدی کز جوانی


جوانمردی چه کرد از مهربانی




وزان دنبه که آمد پیه پرورد


چه کرد آن پیرزن با آن جوانمرد




اگرچه دنبه بر گرگان تله بست


به دنیه شیر مردی زان تله رست




چو پیه از دنیه زانسان دید بازی


تو بر دنبه چرا پیه می‌گدازی




مکن کین میش دندان پیر دارد


به خوردن دنبه‌ای دلگیر دارد




چو برنج طالعت نمد ذنب دار


ز پس رفتن چرا باید ذنب وار

نظامی

 

[popular]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

زندگی حرکت است و صعود زندگی تسلیم است و ایثار کارهایی درست و در زمانی مناسب شهامت آغاز،آگاهی و ایمان به قداست ثانیه ها تنها چیزی است که به آن نیازمندی آن گاه نوخواهی شد که کهنه را سراسر رها کنی نباید در همانی که بوده ای بمانی همیشه راه دیگری به سوی آگاهی پیش روی توست بروی،ببال و دگرگون شو نیرویی که بدان نیازمندی از ژرفا به سطح می جوشد به خود آگاهی می پیوندد و دیگر گونه ات می کند تازگی را بجوی به توانایی هایت تکیه کن بی پروایی خود را نشان بده دگرسانی را بپذیر حق خود را باور بدار تا ار آن تو گردد

 

[alidelgarm]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

مــا زنــده به آنــیم که آرام نگــیـریم

**

موجیم که آسودگی ما عدم ماست

 

[ghasedak r]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

شب آرامی بود
می‌روم در ایوان، تا بپرسم از خود
زندگی یعنی چه؟
مادرم سینی چایی در دست
گل لبخندی چید، هدیه‌اش داد به من
خواهرم تکه نانی آورد، آمد آنجا
لب پاشویه نشست
پدرم دفتر شعری آورد، تکیه بر پشتی داد
شعر زیبایی خواند، و مرا برد، به آرامش زیبای یقین
با خودم می‌گفتم:
زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست
زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست
رود دنیا جاریست
زندگی، آبتنی کردن در این رود است
وقت رفتن به همان عریانی؛ که به هنگام ورود آمده‌ایم
دست ما در کف این رود به دنبال چه می‌گردد؟
هیچ!!!
زندگی، وزن نگاهی است که در خاطره‌ها می‌ماند
شاید این حسرت بیهوده که بر دل داری
شعله گرمی امید تو را، خواهد کشت
زندگی درک همین اکنون است
زندگی شوق رسیدن به همان
فردایی است، که نخواهد آمد
تو نه در دیروزی، و نه در فردایی
ظرف امروز، پر از بودن توست
شاید این خنده که امروز، دریغش کردی
آخرین فرصت همراهی با، امید است
زندگی یاد غریبی است که در سینه خاک
به جا می‌ماند
زندگی، سبزترین آیه، در اندیشه برگ
زندگی، خاطر دریایی یک قطره، در آرامش رود
زندگی، حس شکوفایی یک مزرعه، در باور بذر
زندگی، باور دریاست در اندیشه ماهی، در تنگ
زندگی، ترجمه روشن خاک است، در آیینه عشق
زندگی، فهم نفهمیدن‌هاست
زندگی، پنجره‌ای باز، به دنیای وجود
تا که این پنجره باز است، جهانی با ماست
آسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ماست
فرصت بازی این پنجره را دریابیم
در نبندیم به نور، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
پرده از ساحت دل برگیریم
رو به این پنجره، با شوق، سلامی بکنیم
زندگی، رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من، وزن رضایتمندی‌ست
زندگی، شاید شعر پدرم بود که خواند
چای مادر، که مرا گرم نمود
نان خواهر، که به ماهی‌ها داد
زندگی شاید آن لبخندی‌ست، که دریغش کردیم
زندگی زمزمه پاک حیات‌ست، میان دو سکوت
زندگی ، خاطره آمدن و رفتن ماست
لحظه آمدن و رفتن ما، تنهایی‌ست
من دلم می‌خواهد
قدر این خاطره را دریابیم.

 

[ghasedak r]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

پرسیدم..... ،
چطور ، بهتر زندگی کنم ؟
با كمی مكث جواب داد :
گذشته ات را بدون هیچ تأسفی بپذیر ،
با اعتماد ، زمان حالت را بگذران ،
وبدون ترس برای آینده آماده شو .
ایمان را نگهدار وترس را به گوشه ای انداز .
شک هایت را باور نکن ،
وهیچگاه به باورهایت شک نکن .
زندگی شگفت انگیز است ، در صورتیكه بدانی چطور زندگی کنی .


پرسیدم ،
آخر .... ،
و او بدون اینكه متوجه سؤالم شود ، ادامه داد :
مهم این نیست که قشنگ باشی ... ،
قشنگ این است که مهم باشی ! حتی برای یک نفر .
كوچك باش و عاشق ... كه عشق ، خود میداند آئین بزرگ كردنت را ..
بگذارعشق خاصیت تو باشد ، نه رابطه خاص تو با کسی .
موفقیت پیش رفتن است نه به نقطه ی پایان رسیدن ..


داشتم به سخنانش فكر میكردم كه نفسی تازه كرد وادامه داد ...
هر روز صبح در آفریقا ، آهویی از خواب بیدار میشود و برای زندگی كردن و امرار معاش در صحرا میچراید ،
آهو میداند كه باید از شیر سریعتر بدود ، در غیر اینصورت طعمه شیر خواهد شد ،
شیر نیز برای زندگی و امرار معاش در صحرا میگردد ، كه میداند باید از آهو سریعتر بدود ، تا گرسنه نماند ..
مهم این نیست كه تو شیر باشی یا آهو ... ،
مهم اینست كه با طلوع آفتاب از خواب بر خیزی و برای زندگیت ، با تمام توان و با تمام وجود شروع به دویدن كنی ..

به خوبی پرسشم را پاسخ گفته بود ولی میخواستم باز هم ادامه دهد و باز هم به ... ،

كه چین از چروك پیشانیش باز كرد و با نگاهی به من اضافه كرد :
زلال باش .... ،‌ زلال باش .... ،
فرقی نمی كند كه گودال كوچك آبی باشی ، یا دریای بیكران ،
زلال كه باشی ، آسمان در تو پیداست

دو چيز را هميشه فراموش كن:
خوبي كه به كسي مي كني
بدي كه كسي به تو مي كند


دنيا دو روز است:
يك روز با تو و يك روز عليه تو
روزي كه با توست مغرور مشو و روزي كه عليه توست مايوس نشو. چرا كه هر دو پايان پذيرند.

به چشمانت بياموز كه هر كسي ارزش نگاه ندارد
به دستانت بياموز كه هر گلي ارزش چيدن ندارد
به دلت بياموز كه هر عشقي ارزش پرورش ندارد

در دنيا فقط 3 نفر هستند كه بدون هيچ چشمداشت و منتي و فقط به خاطر خودت خواسته هايت را بر طرف ميكنند، پدر و مادرت و نفر سومي كه خودت پيدايش ميكني، مواظب باش كه از دستش ندهي و بدان كه تو هم براي او نفر سوم خواهي بود.

چشم و زبان ، دو سلاح بزرگ در نزد تواند، چگونه از آنها استفاده ميكني؟ مانند تيري زهرآلود يا آفتابي جهانتاب، زندگي گير يا زندگي بخش؟

بدان كه قلبت كوچك است پس نميتواني تقسيمش كني، هرگاه خواستي آنرا ببخشي با تمام وجودت ببخش كه كوچكيش جبران شود.

هيچگاه عشق را با محبت، دلسوزي، ترحم و دوست داشتن يكي ندان، همه اينها اجزاء كوچكتر عشق هستند نه خود عشق.​

 

[REZA_ZAREIE]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

اين مثنوي حديث پريشاني من است                     بشنو كه سوگنامه ويراني من است
 
وقتي نقاب محور يكرنگ بودن است                  معيار مهرورزيمان سنگ بودن است
 
ديگر چه جاي دلخوشي و عشق بازي است    اصلا كدام احمق از اين عشق راضي است
 
اين عشق نيست فاجعه قرن آهن است              من بودني كه عاقبتش نيست بودن است
 
حالا به حرفهاي غريبت رسيده ام                          فهميده ام كه خوب ترا بد شنيده ام
 
حق با تو بود از غم غربت شكسته ام                      بگذار صادقانه بگويم كه خسته ام
 
بيزارم از تمام رفيقان نا رفيق                               اين ها چقدر فاصله دارند تا رفيق
 
من را به ابتذال نبودن كشانده اند                          روح مرا به مسند پوچي نشانده اند
 
تا اين برادران ريا كار زنده اند                            اين گرگ سيرتان جفا كار زنده اند
 
يعقوب درد مي كشد و كور مي شود                    يوسف هميشه وصله ناجور مي شود
 
اينجا نقاب شير به كفتار مي زنند                        منصور را هر اينه بر دار مي زنند
 
اينجا كسي براي كسي كس نمي شود                  حتي عقاب در خور كركس نمي شود
 
جايي كه سهم مرد به جز تازيانه نيست               حق با تو است ماندمان عاقلانه نيست
 
ما مي رويم گر چه ز الطاف دوستان                      بر جاي پيكرمان زخم خنجر است
 
دل خوش نمي كنيم به عثمان و مذهبش                 در دين ما ملاك مسلمان ابوذر است
 
ما مي رويم مقصدمان نامشخص است         هر جا رويم بي شك از اين شهر بهتر است
 
از سادگيست گر به كسي تكيه كرده ام               اينجا كه گرگ با سگ گله برادر است
 
ما مي رويم ماندن با درد فاجعه است              در عرف ما نشستن يك مرد فاجعه است

 

[Notron]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

اين مثنوي حديث پريشاني من است بشنو كه سوگنامه ويراني من است

وقتي نقاب محور يكرنگ بودن است معيار مهرورزيمان سنگ بودن است

ديگر چه جاي دلخوشي و عشق بازي است اصلا كدام احمق از اين عشق راضي است

اين عشق نيست فاجعه قرن آهن است من بودني كه عاقبتش نيست بودن است

حالا به حرفهاي غريبت رسيده ام فهميده ام كه خوب ترا بد شنيده ام

حق با تو بود از غم غربت شكسته ام بگذار صادقانه بگويم كه خسته ام

بيزارم از تمام رفيقان نا رفيق اين ها چقدر فاصله دارند تا رفيق

من را به ابتذال نبودن كشانده اند روح مرا به مسند پوچي نشانده اند

تا اين برادران ريا كار زنده اند اين گرگ سيرتان جفا كار زنده اند

يعقوب درد مي كشد و كور مي شود يوسف هميشه وصله ناجور مي شود

اينجا نقاب شير به كفتار مي زنند منصور را هر اينه بر دار مي زنند

اينجا كسي براي كسي كس نمي شود حتي عقاب در خور كركس نمي شود

جايي كه سهم مرد به جز تازيانه نيست حق با تو است ماندمان عاقلانه نيست

ما مي رويم گر چه ز الطاف دوستان بر جاي پيكرمان زخم خنجر است

دل خوش نمي كنيم به عثمان و مذهبش در دين ما ملاك مسلمان ابوذر است

ما مي رويم مقصدمان نامشخص است هر جا رويم بي شك از اين شهر بهتر است

از سادگيست گر به كسي تكيه كرده ام اينجا كه گرگ با سگ گله برادر است

ما مي رويم ماندن با درد فاجعه است در عرف ما نشستن يك مرد فاجعه است

از كدام شاعر است ؟

 

[REZA_ZAREIE]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

من هر شعري رو كه تو اين تاپيك ميذارم محاله اسم شاعرشو بنويسم چون ....................................

بيشتر دوس دارم راجع به خود شعر فكر كنيد كاري به شاعرش نداشته باشيد 

 

[soheil12]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

از همان روزی که دست حضرت قابیل

گشت اغشته به خون حضرت هابیل

از همان روزی که فرزندان ادم
صدر پیغام اوران حضرت باری تعالی
زهر تلخ دشمنی در خونشان جوشید
ادمیت مرد
گرچه ادم زنده بود
از همان روزی که یوسف را برادرها به چاه انداختند
از همان روزی که باشلاق وخون دیوار چین را ساختند
ادمیت مرد
بعد دنیا هی پر از ادم شدواین اسیاب گشت وگشت
قرنها از مرگ ادم هم گذشت
ای دریغ ادمیت برنگشت
از همان روزی که دست حضرت قابیل
گشت اغشته به خون حضرت هابیل
از همان روزی که فرزندان ادم
صدر پیغام اوران حضرت باری تعالی
زهر تلخ دشمنی در خونشان جوشید
ادمیت مرد
گرچه ادم زنده بود
از همان روزی که یوسف را برادرها به چاه انداختند
از همان روزی که باشلاق وخون دیوار چین را ساختند
ادمیت مرد
بعد دنیا هی پر از ادم شدواین اسیاب گشت وگشت
قرنها از مرگ ادم هم گذشت
ای دریغ ادمیت برنگشت
قرنها
روزگار مرگ انسانیت است
سینه دنیا از خوبیها تهی است
صحبت از ازادگی پاکی مروت ابلهی است
صحبت از موسی وعیسی ومحمد نابجاست
من که از پژمردن یک شاخه گل از نگاه ساکت یک کودک بیمار
از فغان یک قناری در قفس از غم یک مرد در زنجیر
حتی قاتلی بردار
اشک در چشمان وبغضم در گلوست
وندرین ایام زهرم در پیاله زهرم در پیاله زهر ماریست ازسبو
هیچ حیوانی به حیوانی نمی دارد روا
انچه این نامردمان با جان انسان می کنند
فرض کن جنگل بیابان بود از روز نخست
در کویری سوت وکور درمیان مردمی با این مصیبتها صبور
صحبت از مرگ محبت مرگ عشق گفتگو از مرگ انسانیت است
(گفتگو از مرگ انسانیت است)

 

[Notron]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

ولي به نظر من اگر اسم شاعر اورده نشه در حقش اجهاف شده

 

[li.po.mo]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

من بیشتر بیت های زیبا رو دوست دارم..مگه کارهای نیما باشه...چند تا ا بیت های دوست داشتنیم:
دی میشد و گفتم صنا عهد به جای آر /گفتا غلطی خواجه در این عهد وفا نیست
من ز روییدن خوار سر دیوار دانستم/که ناکس کس نمی گردد بدین بالا نشینی ها
دل بر این پیرزن عشوه گر دهر مبند/کین عروسیست که در عقد بسی داماد است
بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم.....همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم...شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم....شدم آن عاشق دیوانه که بودم
و پیشنهاد میدم که حتما شعر آی آدمای نیمارو بخونید....متاسفانه نمیتونم اینجا بنویسم...ولی جدا محشره....

 

[Shallaj]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

ميتراودمهتاب/ ميدرخشدشب تاب/ نيست يك دم شكندخواب به چشم كس وليك/ خواب درچشم ترم ميشكندنازك آراى تن ساقه گلى كه به جانش كشتم/ وبه جان دانش آب/ اى دريغابه برم ميشكنددست هاميسايم/ تادرى بگشايم/ برعبث ميپايم/ كه به دركس آيد/ دروديواربه هم ريختشان/ به سرم ميشكند...

 

[Shallaj]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

مرنجان دلم راكه اين مرغ وحشى/ زهربام برخاست مشكل نشيندتاتونگاه ميكنى كارمن آه كردن است/ اى به فداى چشم تواين چه نگاه كردن است؟

 

[parisa.t]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

این سایت رو پیدا کردم به نظرم خوب بود : www.ganjoor.net
مشکل وقتایی که از یه شعر فقط یه قسمتش یادمونه رو حل میکنه
happy eid

 

[shahab.sutuni]

پاسخ : بهترين شعري كه تا حالا خوندين يا شنيدين چي بوده ؟

قایقی خواهم ساخت،
خواهم انداخت به آب.
دور خواهم شد از این خاك غریب
كه در آن هیچ‌كسی نیست كه در بیشه عشق
قهرمانان را بیدار كند.

قایق از تور تهی
و دل از آرزوی مروارید،
هم‌چنان خواهم راند.
نه به آبی‌ها دل خواهم بست
نه به دریا-پریانی كه سر از خاك به در می‌آرند
و در آن تابش تنهایی ماهی‌گیران
می‌فشانند فسون از سر گیسوهاشان.

هم‌چنان خواهم راند.
هم‌چنان خواهم خواند:
"دور باید شد، دور."
مرد آن شهر اساطیر نداشت.
زن آن شهر به سرشاری یك خوشه انگور نبود.

هیچ آیینه تالاری، سرخوشی‌ها را تكرار نكرد.
چاله آبی حتی، مشعلی را ننمود.
دور باید شد، دور.
شب سرودش را خواند،
نوبت پنجره‌هاست."

هم‌چنان خواهم خواند.
هم‌چنان خواهم راند.

پشت دریاها شهری است
كه در آن پنجره‌ها رو به تجلی باز است.
بام‌ها جای كبوترهایی است كه به فواره هوش بشری می‌نگرند.
دست هر كودك ده ساله شهر، خانه معرفتی است.
مردم شهر به یك چینه چنان می‌نگرند
كه به یك شعله، به یك خواب لطیف.
خاك، موسیقی احساس تو را می‌شنود
و صدای پر مرغان اساطیر می‌آید در باد.

پشت دریاها شهری است
كه در آن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحرخیزان است.
شاعران وارث آب و خرد و روشنی‌اند.

پشت دریاها شهری است!
قایقی باید ساخت.