- ارسال ها
- 690
- لایک ها
- 2,054
- امتیاز
- 0
پژوهشگراني از دانشگاه هامبورگ آلمان عامل‌هاي تباين جديدي براي تصويربرداري تومور بر اساس نقاط کوانتومي نيمه‌رساناي عامل‌دارشده و نانوبلورهاي اکسيد آهن ساخته‌اند. يکي از مزيت‌هاي بدست آمده اين است که اين نانوذرات حتي در غلظت‌هاي بسيار بالا غيرسمي هستند.
نقاط کوانتومي نيمه‌رساناي فلورسانت و نانوبلورهاي ابرپارامغاناطيسي اکسيد آهن مي‌توانند براي تصويربرداري پزشکي هم در محيط زنده و هم در محيط مصنوعي استفاده شوند، ولي قبل از هر چيز اين ذرات نياز به اين دارند که در آب قابل حل بوده و در محيط زيست‌شناختي پايدار باشند. يک روش براي انجام اين کار متصل کردن ليگاندهايي به نانوذرات است. ولي ثابت شده است که فرآيند اتصال خيلي مشکل است.
اکنون، هورست ويلر و همکارانش يک سيستم ليگاندي جديد بر اساس پليمرهاي آب‌دوست- آب‌گريز پلي ايزوپرين- بلوک -پلي (اتيلن اکسايد) پيشنهاد کرده‌اند. اين تکنيک زيست‌عامل‌دار کردن متشکل از چهار مرحله است: مرحله اول و دوم شامل فعال‌سازي سطح نقاط کوانتومي CdSe/CdS/ZnS با يک پيش- روکش است که بعنوان يک نقطه هسته‌زايي براي کپسوله‌سازي بعدي اين نانوذرات با پليمر عمل مي‌کند. اين پليمر يک پوسته‌ي محافظتي آب‌گريز در اطراف اين نانوذرات ايجاد مي‌کند.
اين نقاط کوانتومي حتي در نور بسيار ضعيف هم درخشندگي دارند.
مرحله سوم شامل اتصال جانبي اين پوسته‌هاي آب‌گريز است که به‌طور قابل ملاحظه‌اي پايداري نانوذرات را در بازه وسيعي از محيط‌هاي زيست‌شناختي افزايش مي‌دهد. مرحله نهايي هم جفت‌شدگي کووالانسي مولکول‌هاي "تشخيص"، مانند آنتي‌ژن‌ها- در اينجا چيزي که با پادتن T84.1 برهم‌کنش کند - مي‌باشد.
ويلر مي‌گويد که نانوبلورهاي اکسيدآهنِ جفت شده با نقاط کوانتومي مي‌توانند براي تصويربرداري تومورها استفاده شوند زيرا پادتن‌هاي جفت شده تومورها را تشخيص داده و به طور ويژه‌اي به آنها پيوند مي‌خورند. اين نانوذرات کپسوله شده يا درخشنده مي‌شوند يا يک سيگنال تصويربرداري تشديد مغناطيسي (MIR) قوي ايجاد مي‌کنند، که بسادگي قابل آشکارسازي است.
اين گروه تکنيک مذکور را روي موش‌هايي با تومورهاي پوست با تزريق محلولي که شامل نانوذرات عامل‌دار شده و جفت شده با T84.1 بود به درون بدن حيوان تست کرد. تصوير برداري تشديد مغناطيسي درست سه ساعت بعد از تزريق نشان داد که اندازه تومورها بشدت کاهش يافته است و حتي نتيجه 12 و 14 ساعت پس از آن بهتر شد. با توجه به اظهارات اين گروه، نتايج حاصل نشان مي‌دهد که اين نانوذرات به‌طور قابل ملاحظه‌اي به تومورها پيوند خورده‌اند.
اين پژوهشگران جزئيات نتايج کار تحقيقاتي خود را در مجله‌ي ACS Nano منتشر کرده‌اند.
http://nanotechweb.org/cws/article/tech/49568
نقاط کوانتومي نيمه‌رساناي فلورسانت و نانوبلورهاي ابرپارامغاناطيسي اکسيد آهن مي‌توانند براي تصويربرداري پزشکي هم در محيط زنده و هم در محيط مصنوعي استفاده شوند، ولي قبل از هر چيز اين ذرات نياز به اين دارند که در آب قابل حل بوده و در محيط زيست‌شناختي پايدار باشند. يک روش براي انجام اين کار متصل کردن ليگاندهايي به نانوذرات است. ولي ثابت شده است که فرآيند اتصال خيلي مشکل است.
اکنون، هورست ويلر و همکارانش يک سيستم ليگاندي جديد بر اساس پليمرهاي آب‌دوست- آب‌گريز پلي ايزوپرين- بلوک -پلي (اتيلن اکسايد) پيشنهاد کرده‌اند. اين تکنيک زيست‌عامل‌دار کردن متشکل از چهار مرحله است: مرحله اول و دوم شامل فعال‌سازي سطح نقاط کوانتومي CdSe/CdS/ZnS با يک پيش- روکش است که بعنوان يک نقطه هسته‌زايي براي کپسوله‌سازي بعدي اين نانوذرات با پليمر عمل مي‌کند. اين پليمر يک پوسته‌ي محافظتي آب‌گريز در اطراف اين نانوذرات ايجاد مي‌کند.
اين نقاط کوانتومي حتي در نور بسيار ضعيف هم درخشندگي دارند.
ويلر مي‌گويد که نانوبلورهاي اکسيدآهنِ جفت شده با نقاط کوانتومي مي‌توانند براي تصويربرداري تومورها استفاده شوند زيرا پادتن‌هاي جفت شده تومورها را تشخيص داده و به طور ويژه‌اي به آنها پيوند مي‌خورند. اين نانوذرات کپسوله شده يا درخشنده مي‌شوند يا يک سيگنال تصويربرداري تشديد مغناطيسي (MIR) قوي ايجاد مي‌کنند، که بسادگي قابل آشکارسازي است.
اين گروه تکنيک مذکور را روي موش‌هايي با تومورهاي پوست با تزريق محلولي که شامل نانوذرات عامل‌دار شده و جفت شده با T84.1 بود به درون بدن حيوان تست کرد. تصوير برداري تشديد مغناطيسي درست سه ساعت بعد از تزريق نشان داد که اندازه تومورها بشدت کاهش يافته است و حتي نتيجه 12 و 14 ساعت پس از آن بهتر شد. با توجه به اظهارات اين گروه، نتايج حاصل نشان مي‌دهد که اين نانوذرات به‌طور قابل ملاحظه‌اي به تومورها پيوند خورده‌اند.
اين پژوهشگران جزئيات نتايج کار تحقيقاتي خود را در مجله‌ي ACS Nano منتشر کرده‌اند.
http://nanotechweb.org/cws/article/tech/49568
آخرین ویرایش توسط مدیر
