سلام دوستان
میدونم که الآن خیلی ها با خیال راحت نشستن و دارن واسه مرحله 2 میخونن....خیلیا هم دارن اشک میریزن که ما قبول نمیشیم و چرا اینقد خراب کردیم و گروهی هم دارن از استرس اینکه آیا قبول میشن یا نه سکته (!) میکنن...
راستش هدفم از زدن این تاپیک این بود که فقط یه نکته رو بگم...در هر صورت ،هر اتفاقی هم که بیفته دنیا به آخر نرسیده!:109:
باید بدونیم المپیاد یه هدف قشنگ بوده تو زندگیمون!
همینکه توش با دوستای خوبی آشنا شدیم...همین که کلی بهمون توجه شد...همینکه خیلی مطالب جدید یاد گرفتیم...همینکه تو رشته ای که بهش علاقه داشتیم درس خوندیم و...
اگه بخوام این همین که ها رو ادامه بدم جا کم میاد اما همیشه حواستون باشه،ما با اینکه ای همه "همینکه"داریم واسه خوشحال بودن همه رو نا دیده می گیریم به غصه خوردن مشغول میشیم...
من درسته درد عدم قبولی تو مرحله 1 رو نچشیدم،اما با چشم هام دیدمش...دیدم ذره ذره آب شدن عزیزم رو که وقتی مرحله 1 قبول نشد چطور ناراحتی امونش رو بریده بود...درسته من مرحله 1 رو قبول شدم اما میفهمم که اونایی که مرحله1 رد میشن چه احساسی دارن...حتی بد تر اون احساسی که من وقتی مرحله2 قبول نشده بودم داشتم!
فک می کنی که دیگه از چشم معلمات افتادی...دیگه به اون دید قبلی نگات نمی کنن...احساس می کنی همه می خوان نوعی بهت ترحم کنن...اما همیشه و همیشه یادت باشه اول از همه یکی اون بالا هست که همیشه مراقبته!بعدشم دوستایی این پایین داری که حتی اگه مثله این سایت مجازی هم باشن بازم با تمام وجود دوست دارن که موفق بشی!
از صمیم قلب دوستتون دارم و امیدوارم هیچ وقت هیچ چشمی بارونی نشه...
با تقدیم احترامات
ایمان حسین نژاد
25.12.1392:53:
میدونم که الآن خیلی ها با خیال راحت نشستن و دارن واسه مرحله 2 میخونن....خیلیا هم دارن اشک میریزن که ما قبول نمیشیم و چرا اینقد خراب کردیم و گروهی هم دارن از استرس اینکه آیا قبول میشن یا نه سکته (!) میکنن...
راستش هدفم از زدن این تاپیک این بود که فقط یه نکته رو بگم...در هر صورت ،هر اتفاقی هم که بیفته دنیا به آخر نرسیده!:109:
باید بدونیم المپیاد یه هدف قشنگ بوده تو زندگیمون!
همینکه توش با دوستای خوبی آشنا شدیم...همین که کلی بهمون توجه شد...همینکه خیلی مطالب جدید یاد گرفتیم...همینکه تو رشته ای که بهش علاقه داشتیم درس خوندیم و...
اگه بخوام این همین که ها رو ادامه بدم جا کم میاد اما همیشه حواستون باشه،ما با اینکه ای همه "همینکه"داریم واسه خوشحال بودن همه رو نا دیده می گیریم به غصه خوردن مشغول میشیم...
من درسته درد عدم قبولی تو مرحله 1 رو نچشیدم،اما با چشم هام دیدمش...دیدم ذره ذره آب شدن عزیزم رو که وقتی مرحله 1 قبول نشد چطور ناراحتی امونش رو بریده بود...درسته من مرحله 1 رو قبول شدم اما میفهمم که اونایی که مرحله1 رد میشن چه احساسی دارن...حتی بد تر اون احساسی که من وقتی مرحله2 قبول نشده بودم داشتم!
فک می کنی که دیگه از چشم معلمات افتادی...دیگه به اون دید قبلی نگات نمی کنن...احساس می کنی همه می خوان نوعی بهت ترحم کنن...اما همیشه و همیشه یادت باشه اول از همه یکی اون بالا هست که همیشه مراقبته!بعدشم دوستایی این پایین داری که حتی اگه مثله این سایت مجازی هم باشن بازم با تمام وجود دوست دارن که موفق بشی!
از صمیم قلب دوستتون دارم و امیدوارم هیچ وقت هیچ چشمی بارونی نشه...
با تقدیم احترامات
ایمان حسین نژاد
25.12.1392:53:
خلاصه نمي شه ... باور كن ، نمي شه !
