- ارسال ها
- 20
- لایک ها
- 13
- امتیاز
- 0
دو پژوهشگر اسپانیایی با انجام یک سری آزمایش سرانجام توانستند معمای لبخند ژکوند را که به عنوان مرموزترین تابلوی لئوناردو داوینچی شناخته میشود،حل کنند.
جامجم آنلاین نوشت:
لبخند تابلوی "لبخند ژکوند" یا "مونالیزا" یکی از مرموزترین و بحث برانگیزترین لبخندهای دنیا به شمار می رود. قرنها است که لئوناردوشناسان تحقیقاتی را درباره کشف حالت این لبخند اسرارآمیز انجام داده اند و تاکنون نظریات و فرضیات بسیاری درباره این اثر هنری ارائه شده است.
اکنون "لویئس مارتیز اوترو" و "دیگو آلونسو پابلوس" از موسسه نوروساینس "آلیکانته" در اسپانیا موفق شدند راز این لبخند را فاش کنند.
به گفته این دو محقق، جریانهایی از اطلاعات وجود دارند که به آنها "کانال" گفته می شود. این کانالها داده های مربوط به بزرگی، نور و موقعیت یک شیء را رمزگذاری می کنند. این کانالها موجب می شوند هر بار که به لبخند ژکوند نگاه می شود یک درک متفاوت از حالت و بیان آن استنباط شود.
در این خصوص این دانشمندان توضیح دادند: "معمای لبخند ژکوند در این است که بعضی وقتها یک کانال ایجاد می شود و بنابراین لبخند دیده می شود و در دفعات بعد ممکن است کانالهای دیگری شکل گیرند که موجب شوند لبخند به طور کامل از بین برود. به این ترتیب یک فرد هربار که به این تابلو نگاه می کند یک حالت جدید را از آن درک می کند."
براساس گزارش نیوساینتیست، این محققان برای اثبات نظریه خود از گروهی از داوطلبان خواستند که به تصاویری از نقاشی لبخند ژکوند نگاه کنند. این تصاویر در فواصل مختلفی قرار داشتند و بزرگی آنها متفاوت بود. نتایج این آزمایش نشان داد که هرچه تصویر نزدیکتر باشد مشاهده و درک لبخند آسانتر می شود.
در یک آزمایش دیگر، این دانشمندان تاثیر نوری که به تابلو تابیده می شود را در درک لبخند مورد بررسی قرار دادند.
نور یک شیء از طریق سلولهای کروی وارد شبکیه چشم می شود. این سلولها دو نوع دارند که نوع اول "مرکز روشن" نام دارد. زمانی که نور این سلولهای شبکیه را تحریک می کند شی ء نورانی تر به نظر می رسد. برای مثال یک ستاره در آسمان شب نورانی تر از همان ستاره در آسمان غروب و یا نزدیک سپیده به نظر می رسد.
نوع دوم، "مرکز خاموش" نام دارد. زمانی که این سلولها فعال می شوند شی ء تاریکتر به نظر می رسد. برای مثال حروف روی یک صفحه سفید.
برای مقایسه این دو کانال مختلف، این محققان از داوطلبان دیگری خواستند به یک تصویر سیاه یا سفید به مدت ۳۰ ثانیه نگاه کنند و سپس به آنها یک تصویر از ژکوند نشان داده شد. به این ترتیب این دانشمندان کشف کردند که لبخند برای داوطلبانی که به تصویر سیاه نگاه کرده بودند بیشتر از آنهایی که تصویر سفید را دیده بودند قابل درک است. به این ترتیب سلولهای "مرکز روشن" که با نور در زمینه تاریک تحریک می شوند به تشخیص لبخند کمک می کنند.
در حقیقت راز لبخند ژکوند در درک علمی و هنرمندانه لئوناردو داوینچی از خطای دید چشم انسان نهفته است.
جامجم آنلاین نوشت:
لبخند تابلوی "لبخند ژکوند" یا "مونالیزا" یکی از مرموزترین و بحث برانگیزترین لبخندهای دنیا به شمار می رود. قرنها است که لئوناردوشناسان تحقیقاتی را درباره کشف حالت این لبخند اسرارآمیز انجام داده اند و تاکنون نظریات و فرضیات بسیاری درباره این اثر هنری ارائه شده است.
اکنون "لویئس مارتیز اوترو" و "دیگو آلونسو پابلوس" از موسسه نوروساینس "آلیکانته" در اسپانیا موفق شدند راز این لبخند را فاش کنند.
به گفته این دو محقق، جریانهایی از اطلاعات وجود دارند که به آنها "کانال" گفته می شود. این کانالها داده های مربوط به بزرگی، نور و موقعیت یک شیء را رمزگذاری می کنند. این کانالها موجب می شوند هر بار که به لبخند ژکوند نگاه می شود یک درک متفاوت از حالت و بیان آن استنباط شود.
در این خصوص این دانشمندان توضیح دادند: "معمای لبخند ژکوند در این است که بعضی وقتها یک کانال ایجاد می شود و بنابراین لبخند دیده می شود و در دفعات بعد ممکن است کانالهای دیگری شکل گیرند که موجب شوند لبخند به طور کامل از بین برود. به این ترتیب یک فرد هربار که به این تابلو نگاه می کند یک حالت جدید را از آن درک می کند."
براساس گزارش نیوساینتیست، این محققان برای اثبات نظریه خود از گروهی از داوطلبان خواستند که به تصاویری از نقاشی لبخند ژکوند نگاه کنند. این تصاویر در فواصل مختلفی قرار داشتند و بزرگی آنها متفاوت بود. نتایج این آزمایش نشان داد که هرچه تصویر نزدیکتر باشد مشاهده و درک لبخند آسانتر می شود.
در یک آزمایش دیگر، این دانشمندان تاثیر نوری که به تابلو تابیده می شود را در درک لبخند مورد بررسی قرار دادند.
نور یک شیء از طریق سلولهای کروی وارد شبکیه چشم می شود. این سلولها دو نوع دارند که نوع اول "مرکز روشن" نام دارد. زمانی که نور این سلولهای شبکیه را تحریک می کند شی ء نورانی تر به نظر می رسد. برای مثال یک ستاره در آسمان شب نورانی تر از همان ستاره در آسمان غروب و یا نزدیک سپیده به نظر می رسد.
نوع دوم، "مرکز خاموش" نام دارد. زمانی که این سلولها فعال می شوند شی ء تاریکتر به نظر می رسد. برای مثال حروف روی یک صفحه سفید.
برای مقایسه این دو کانال مختلف، این محققان از داوطلبان دیگری خواستند به یک تصویر سیاه یا سفید به مدت ۳۰ ثانیه نگاه کنند و سپس به آنها یک تصویر از ژکوند نشان داده شد. به این ترتیب این دانشمندان کشف کردند که لبخند برای داوطلبانی که به تصویر سیاه نگاه کرده بودند بیشتر از آنهایی که تصویر سفید را دیده بودند قابل درک است. به این ترتیب سلولهای "مرکز روشن" که با نور در زمینه تاریک تحریک می شوند به تشخیص لبخند کمک می کنند.
در حقیقت راز لبخند ژکوند در درک علمی و هنرمندانه لئوناردو داوینچی از خطای دید چشم انسان نهفته است.
