منم یه شعر از سهراب می ذارم حالشو ببرین :
[JUSTIFY]دیرگاهی است در این تنهایی[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]رنگ خاموشی در طرح لب است[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]بانگی از دور مرا می خواند ،[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]لیک پاهایم در قیر شب است.[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]رخنه ای نیست در این تاریکی [/JUSTIFY]
[JUSTIFY]در و دیوار به هم پیوسته.[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]سایه ای می لغزد اگر روی زمین[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]نقش وهمی است ز بندی رسته[/JUSTIFY]
[JUSTIFY][/JUSTIFY]
[JUSTIFY]نفس آدم ها[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]سر به سر افسرده است[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]روزگاری است در این گوشه پژمرده هوا[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]هر نشاطی مرده است[/JUSTIFY]
[JUSTIFY][/JUSTIFY]
[JUSTIFY]دست جادویی شب[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]در به روی من و غم می بندد[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]می کنم هر چه تلاش ،[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]او به من می خندد[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]نقش هایی که کشیدم در روز ،[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]شب ز راه آمد و با اندود.[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]طرح هایی که فکندم در شب ،[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]روز پیدا شد و با پنبه زدود.[/JUSTIFY]
[JUSTIFY][/JUSTIFY]
[JUSTIFY]دیرگاهی است که چون من همه را[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]رنگ خاموشی در طرح لب است[/JUSTIFY]
[JUSTIFY]جنبشی نیست در این خاموشی [/JUSTIFY][JUSTIFY][/JUSTIFY][JUSTIFY]دست ها ، پاها در قیر شب است[/JUSTIFY]