ايده ي من اينه :
خب براي شيرين تر حس كردنش عوامل زيادي مطرحه (يعني جاي بحث داره) ولي يكي از اون عوامل اينكه مسلما هرچي يه ليگاند بيشتر بتونه به رسپتور مشترك با ليگاند ديگه متصل بشه (مثلا براي دو ليگاند A و B يك رسپتور وجود داشته باشه و اگر ليگاند A زودتر و با rate بيشتري به رسپتور متصل بشه اثر بيشتري رو ايجاد مي كنه نسبت به مقدار برابر با ليگاند B !
خب براي اتصال اين مونومر ها به پروتئين غشاء سلول چشايي بايد در بزاق حل شد و خب قدرت انحلال فروكتوز در بزاق بيشتر از گلوكز هست ( و هم چنين حلاليت فروكتوز در اب بيشتر از هر قند ديگريه !) پس با يه rate بيشتري نسبت به گلوكز مي تونه متصل به رسپتور بشه ، هوم ؟
نظرتون چيه ؟ جوابش برام جالب شده
@
mohsen.kh