همان طور که می دانید پروژه فلور نرمال یکی از بزرگترین پروژه های علمی اخیر است.
میکروارگانیسم‌هایی که درون بدن ما ساکن هستند بعنوان کلونیزه کننده یا فلور طبیعی نامیده میشوند. برخی از آنها گذرا بوده و صرفاً زنده‌اند اما تکثیر نمی‌یابند، اما برخی که فلور ساکن گفته میشوند نه تنها زنده‌اند بلکه رشد و تکثیر می‌یابند و وجودشان دائمی است. فلور طبیعی با محل آناتومیک بدن و شرایط محیطی آن مانند درجه حرارت و وجود اکسیژن میزبان خود را تطبیق می‌دهد و از حفره بینی تا روده‌ها متفاوت میباشد
وجود فلور نرمال مانع رشد باکتریهای پاتوژن یا بیماریزا در بدن میگردد و منجر به پدیده ای بنام تداخل باکتریايی میشود.این باکتریها گاه فواید دیگری نیز دارند بعنوان مثال برخی باکتریهای روده در بدن ویتامین k می سازند با وجود این اعمال مفید ، باکتریهای فلور نرمال میتوانند در بیمارانی که ضعف سیستم ایمنی دارند حالت تهاجمی پیدا کرده و از محل اصلی و محدوده خود گسترش بیشتری پیدا کنند.
فلور نرمال باکتری برخی نواحی
پوست: ارگانیسم اصلی آن استافیلوکوک‌ها ( مانند اپیدرمیدیس و اورئوس) و دیفتروئید های هوازی و بی هوازی ( مانند گونه های کورینه باکتریوم و پروپیونی باکتریوم) می باشد . استرپتوکوک‌ها ، انتروکوک‌ها ، برخی باکتریهای گرم منفی ، قارچها و مخمرها نیز دیده میشوند.
دستگاه تنفسی: طیف وسیعی از ارگانیسمها (اغلب هوازی) در دستگاه تنفسی ، دهان ، بینی و حلق ایجاد کلونی مینمایند.معمولاً قسمتهای تحتانی دستگاه تنفس و کیسه های هوایی باکتری ندارد. استافیلوکوک‌ها و استرپتوکوک‌ها (مانند استرپتوکوک ویریدنس و استرپتوکوک موتان) در بخشهای ابتدایی دستگاه تنفسی و دهان مشاهده میشوند. استرپتوکوک ویریدانس در مدت 4 تا 12 ساعت پس از تولد، در دهان مستقر می گردد و تا پایان عمر، فراوان ترین و مهم ترین فلور ساکن دهان را تشکیل می دهد. گاه کورینه باکتریوم‌ها ، دیپلوکوک های گرم منفی ( مانند نایسریا، موراکسلا کاتارالیس) ، دیفتروئید ها و گونه های هموفیلوس نیز موجودند.
دستگاه گوارش: بطور معمول در معده بدلیل اسیدی بودن محیط تعداد بسیار کمی باکتری وجود دارد.در روده باریک نیز باکتریها کم است (در نواحی انتهایی ایلئوم تعدادی یافت میشود). کولون(روده بزرگ) محل اصلی باکتری ها در بدن می باشد بطوری که 20% مدفوع انسان حاوی باکتری ها میباشد. بیش از نود درصد فلور میکروبی روده بزرگ افراد بزرگسال سالم را باکتری های بی هوازی تشکیل می دهند که گونه های فوزوباکتریوم، لاکتوباسیل های بی هوازی ، بیفیدوباکتریوم، کلستریدیوم ها ( بخصوص کلوستریدیوم پرفرنژنس و کلوستریدیوم دیفیسل) ، باکتروئیدها (نظیرباکتروئید فراژیلیس) ، انترکوک‌ها (نظیر انتروکوک فکالیس) و کوکسی های گرم مثبت بی هوازی ( گونه های پپتواسترپتوکوک) هستند. باکتریهای گرم منفی مانند اشریشیا کلی ، پروتئوس ، پسودوموناس نیز در روده موجودند. حرکات روده عامل اصلی دفع باکتریهاست لذا در هنگام اسهال، تعداد باکتری های مدفوع کاهش می یابد و بر عکس در هنگام یبوست تعداد آنها افزایش می یابد.
دستگاه تناسلی-ادراری: مهمترین ارگانیسم فلور واژن در خانم های بالغ حاوی باکتری تخمیرکننده ای بنام لاکتوباسیلوس است که با تولید اسید محیط واژن را اسیدی نگه می دارد و از رشد باکتری های عفونت زا جلوگیری می کند. استرپتوکوک‌ها از دیگر باکتریهای فلور دستگاه ادراری هستند.
ملتحمه: شایع ترین باکتری هایی که در ملتحمه چشم یافت می شوند شامل دیفتروئید ها، استافیلوکوک اپیدرمیدیس و استرپتوکوک غیرهمولیتیک، نایسریا ها و باکتری های گرم منفی ( مانند هموفیلوس) و گونه های موراکسلا هستند. جریان اشک، عامل کنترل کننده مهمی برای باکتری های موجود در ملتحمه چشم به شمار می رود، زیرا حاوی لیزوزیم است.
هر چند فلور نرمالِ غالب باکتریایی است ولی قارچهایی مانند گونه های کاندیدا و آرکی ها مانند گونه های متانوژن مشاهده می شوند.
حال قارچ کاندیدا و آرکی ها از نوع متانوژن ها چه سودی برای بدن دارند؟!؟
میکروارگانیسم‌هایی که درون بدن ما ساکن هستند بعنوان کلونیزه کننده یا فلور طبیعی نامیده میشوند. برخی از آنها گذرا بوده و صرفاً زنده‌اند اما تکثیر نمی‌یابند، اما برخی که فلور ساکن گفته میشوند نه تنها زنده‌اند بلکه رشد و تکثیر می‌یابند و وجودشان دائمی است. فلور طبیعی با محل آناتومیک بدن و شرایط محیطی آن مانند درجه حرارت و وجود اکسیژن میزبان خود را تطبیق می‌دهد و از حفره بینی تا روده‌ها متفاوت میباشد
وجود فلور نرمال مانع رشد باکتریهای پاتوژن یا بیماریزا در بدن میگردد و منجر به پدیده ای بنام تداخل باکتریايی میشود.این باکتریها گاه فواید دیگری نیز دارند بعنوان مثال برخی باکتریهای روده در بدن ویتامین k می سازند با وجود این اعمال مفید ، باکتریهای فلور نرمال میتوانند در بیمارانی که ضعف سیستم ایمنی دارند حالت تهاجمی پیدا کرده و از محل اصلی و محدوده خود گسترش بیشتری پیدا کنند.
فلور نرمال باکتری برخی نواحی
پوست: ارگانیسم اصلی آن استافیلوکوک‌ها ( مانند اپیدرمیدیس و اورئوس) و دیفتروئید های هوازی و بی هوازی ( مانند گونه های کورینه باکتریوم و پروپیونی باکتریوم) می باشد . استرپتوکوک‌ها ، انتروکوک‌ها ، برخی باکتریهای گرم منفی ، قارچها و مخمرها نیز دیده میشوند.
دستگاه تنفسی: طیف وسیعی از ارگانیسمها (اغلب هوازی) در دستگاه تنفسی ، دهان ، بینی و حلق ایجاد کلونی مینمایند.معمولاً قسمتهای تحتانی دستگاه تنفس و کیسه های هوایی باکتری ندارد. استافیلوکوک‌ها و استرپتوکوک‌ها (مانند استرپتوکوک ویریدنس و استرپتوکوک موتان) در بخشهای ابتدایی دستگاه تنفسی و دهان مشاهده میشوند. استرپتوکوک ویریدانس در مدت 4 تا 12 ساعت پس از تولد، در دهان مستقر می گردد و تا پایان عمر، فراوان ترین و مهم ترین فلور ساکن دهان را تشکیل می دهد. گاه کورینه باکتریوم‌ها ، دیپلوکوک های گرم منفی ( مانند نایسریا، موراکسلا کاتارالیس) ، دیفتروئید ها و گونه های هموفیلوس نیز موجودند.
دستگاه گوارش: بطور معمول در معده بدلیل اسیدی بودن محیط تعداد بسیار کمی باکتری وجود دارد.در روده باریک نیز باکتریها کم است (در نواحی انتهایی ایلئوم تعدادی یافت میشود). کولون(روده بزرگ) محل اصلی باکتری ها در بدن می باشد بطوری که 20% مدفوع انسان حاوی باکتری ها میباشد. بیش از نود درصد فلور میکروبی روده بزرگ افراد بزرگسال سالم را باکتری های بی هوازی تشکیل می دهند که گونه های فوزوباکتریوم، لاکتوباسیل های بی هوازی ، بیفیدوباکتریوم، کلستریدیوم ها ( بخصوص کلوستریدیوم پرفرنژنس و کلوستریدیوم دیفیسل) ، باکتروئیدها (نظیرباکتروئید فراژیلیس) ، انترکوک‌ها (نظیر انتروکوک فکالیس) و کوکسی های گرم مثبت بی هوازی ( گونه های پپتواسترپتوکوک) هستند. باکتریهای گرم منفی مانند اشریشیا کلی ، پروتئوس ، پسودوموناس نیز در روده موجودند. حرکات روده عامل اصلی دفع باکتریهاست لذا در هنگام اسهال، تعداد باکتری های مدفوع کاهش می یابد و بر عکس در هنگام یبوست تعداد آنها افزایش می یابد.
دستگاه تناسلی-ادراری: مهمترین ارگانیسم فلور واژن در خانم های بالغ حاوی باکتری تخمیرکننده ای بنام لاکتوباسیلوس است که با تولید اسید محیط واژن را اسیدی نگه می دارد و از رشد باکتری های عفونت زا جلوگیری می کند. استرپتوکوک‌ها از دیگر باکتریهای فلور دستگاه ادراری هستند.
ملتحمه: شایع ترین باکتری هایی که در ملتحمه چشم یافت می شوند شامل دیفتروئید ها، استافیلوکوک اپیدرمیدیس و استرپتوکوک غیرهمولیتیک، نایسریا ها و باکتری های گرم منفی ( مانند هموفیلوس) و گونه های موراکسلا هستند. جریان اشک، عامل کنترل کننده مهمی برای باکتری های موجود در ملتحمه چشم به شمار می رود، زیرا حاوی لیزوزیم است.
هر چند فلور نرمالِ غالب باکتریایی است ولی قارچهایی مانند گونه های کاندیدا و آرکی ها مانند گونه های متانوژن مشاهده می شوند.
حال قارچ کاندیدا و آرکی ها از نوع متانوژن ها چه سودی برای بدن دارند؟!؟