خب چون فرآیند در کل بی دررو برگشت پذیره،
می تونیم DU رو برابر w قرار بدیم. حالا با توجه به تابع حالت بودن U، و اینکه فقط به دما بستگی داره،
می تونیم اونو حساب کنیم... انرژی درونی به مقدار هم بستگی نداره!! یعنی فرقی نمی کنه که ما یه مقدار گاز اضافه کردیم! باور ندارید، می تونید امتحان کنید! مثلاً یه مسیر خاص رو در نظر بگیرید و اونو حساب کنیم. مثل این:
یه ظرف بسته رو فرض کنید پر از گاز... اونو تو مرحله اول اومدیم تو حجم ثابت سرد کردیم تا فشارشو کم کنیم... تو مرحله دوم تو فشار ثابت گرم کردیم تا حجمو زیاد کنیم... تا اینجا که داریم:
DU=Cv*DT
تو مرحله سوم، ظرف رو با دیواره های صلب پوشاندیم (که حجم ثابت باشه) و اونو تو حمام با دمای ثابت و مساوی دمای ظرف قرار دادیم (که همدما بشه) حالا از طریق یه مجرایی (که همون پمپ باشه) انقدر گاز بهش تزریق می کنیم که فشار رو برگردونیم به همون فشار اولیه... در این مرحله هم انرژی درونی ثابته (البته این نظر منه ها... درسته یا نه؟؟)
... بطور خلاصه این شد:
P1,V1,T1,n1---->P2,V1,T2,n1--->P2,V2,T2,n1--->P1,V2,T2,n2
پس حالا به سادگی از ضرب تغییر دما (که 8 هستش) در Cv می تونیم DU رو بدست بیاریم که برابر همون w هستش... میشه:
w=DU=Cv*DT=2.5R*8=166.3J
ضمناً، برای سئوال قبلی که
نگفته اصلاً برگشت پذیره... حالت نهایی هم
توی تعادل مکانیکی نیست... پس چرا هنوز میشه از اون رابطه استفاده کرد؟؟
هیشکی نظری نداره؟؟