پاسخ : ****محرم ****
یه چیزی به نظرم میاد که بگم خوبه...
بعضی از دوستان (!) اخیراً میگن امام حسین برای صرفاً حکومت پاشد رفت کوفه. و این اهدافی که ما شیعه ها ذکر میکنیم رو نداشت.
در جواب میگیم که اولاً اگه برای حکومت بود ، پامیشدن میومدن ایران ! چون دختر شاه ایران حضرت شهربانو (س) همسرشون بودن. راحت تر از این حرفا میتونستن حکومت کنن ! آدم نقد و ول نمیکنه بره دنبال نسیه که !
از طرفی مگه امام حسین نمیدونستن چه آینده ای در انتظارشونه و کوفیا چه جور آدمین؟ علم الهی امام حسینم کنار بذاریم ، کوفیا ثابت کرده بودن که فقط ادعان ! پای عمل که برسه... !
---- دو نوشته به هم متصل شده است ----
دست شما درد نکنه علیرضا جان
تاحدود زیادی معقولانه بود
اگر اجازه بدید جوای سوال 3 رو خودم میگذارم و روش بحث میکنم
ابتدا به ذهنه ادم میرسد که چون یزید حتی ظاهر اسلام را هم نگه نمیداشته ولی معاویه نگه میداشته به همین خاطر امام در زمان معاویه قیام نکردند
اما میتوان گفت که ظاهر سازی برای مردم شام بوده است فقط و مردم دیگر سرزمین ها که از نیرنگ این ملعون ها با خبر بوده اند . پس این جواب رد میشود
اما جوابی که به نظر درست میاد :ِ در زمان معاویه . امام حسن اون پیمان صلح رو بسته بودند و همون طور که میدونید وقتی امام حسین .امام شدند معویه تا 10 سال بعد هم حاکم بود . اما امام بخاطره پیمانی که امام حسن بسته بودند قیام نکرد
این خود ش میتونه نکته ی جالبی برای ما باشه که در هر صورت سر قولمون بمونیم
خواهش میکنم طاها جان
اگه اجازه بدی روی اواخر این پستت یکم بحث کنم.
به نظر این جواب آخری غیر قابل قبوله چرا؟
اولاً که پیمان صلح امام زمان تعهداتی داشت که معاویه اون تعهدات رو شکست.
از طرفی قولی که مضمونش برخلاف خواسته ی خدا باشه ، رسماً باطله.
نه اینکه پیمان امام حسن خلاف خواسته خدا باشه ها ، اما امام وقتی کسی دورش نباشه ، وظیفه ای نداره آنچنان.
« مثل الامام ، ک مثل الکعبه » و کعبه به طواف ما نمیاد و ما باید به طوافش بریم...
امام حسن به دلیل اینکه کسی دورشون نبود مجبور شدن صلح رو قبول کنن وگرنه اگه چنین نبود ، هیچ وقت جام زهر رو نمینوشیدند... ( مثل امام خمینی که میگن جان زهر رو به من نوشاندند... (نه این که بنوشم) و ایشون صلح رو به خاطر خواسته ی مکرر مسئولین قبول کردن )
امام حسین هم همینطور بودند... به قول تو ، معاویه ظاهرش رو بیشتر نگه داشته بود ، از طرفی با تبلیغاتی که معاویه تو شام کرده بود ، مردم خیلی کم خاندان پیامبر رو میشناختن و اکثراً لعن میکردن و این نامه هایی که میگی احتمالاً تعدادشون کم بوده و حدنصاب برای قیام امام نبوده.
اما در دوره یزید ورق برمیگرده و مردم میفهمن که یزید و معاویه کی بودن و میرن سراغ حسین بن علی.
