خري آمد به پيش مادر خويش كه اي مادر چرا رنجم دهي بيش اگر تو بچه ات را دوست داري برو امشب برايش خواستگاري بگفتا مادرش پالونه بر كن خران ريش سفيد را هم خبر كن خلاصه مجلس جشني به پا شد خرك داماد و خر دختر عروس شد بياوردند يك خر محضر پير كه چون وقت عقد بگشاده چون شير بگفتا اي عروس آيا رضايي به عقد اين خر زرد طلايي؟ بگفتند يك خر لنگان و تك رو عروس رفته بچينه يونجه و جو براي سومين بار كه سوال شد عروس گفتا بلي جريان تمام شد براي شادي آن تازه كاران همه عر عر بكردند شاد وخندان
:21::21::21::21::21::21::21:
[HR][/HR] مجادله پدر و پسر
پــسر گــفــت :بــابــا بــرام زن بگیر // دلــم گـشـتــه در بــنــد زلـفـی اسـیر
پــدر گــفـــت:فـــرزنـــد دلــبــنـد باب // دوبـاره بــرایم چـه دیـــدی به خـواب
پــســر گـــفـــت:دلـــــداده او شــــدم // اسـیـر دو چــشــم و دو ابــرو شــــدم
پـدر گـفتش:ایـن عاشـقیّت عزا است // بـرایـم غم و غصه همچون غـذا اسـت
پـسرگـفـت:عــزای تـو شـــادی مــن؟ // غــم و غــصه ات عــشــقــبـازی مـن؟
پـدر گـفـت:مگر مـغـز در کلّه نیست؟ // شب و روز از غصه بَهرم یکی اســت
مـن هـمـچـون خـر لنگ در کار خود // بــمـانـدم،کــمـر خــم شــد از بار خـود
بـود هـشـت من رهن نُه(9) ای پسر // شــدم از غــم مـُفــلسی خِــنـگ و خــر
تــو دیـگــر مـَنـه قــوز بــالای قــوز// کــمــی هــم بـه بـدبخـتی ام چشــم دوز
مـن اکــنــون زخــرج شـکـمـهـایتان// زکــفـــش و لـــبـــاس و زتـنــبــانـتــان
بــمـانــدم چــو مــرغــی اسـیر قفس// بــرایـــم نــمــانـــده دگــر یــک نــفــس
پـسر گـفــت: تــاحـل شـود مشکلات // شـوم مــن در ایــن جنگ شطرنج مـات
شــود مــوی مـن همچو دندان سپید // زســر هـرچـه عشق است خواهد پـریـد
چــه خــوبست سازی کنون اخته ام // دگــر مـــن از ایـــن زنـــدگـی خـستـه ام
جــوانــانِ چـون مـن شما هم کنون // بــیــاییــد از فــکــر هـــمــسـر بــــرون
کنید اخته خود را چو من بـی درنگ // دهــیــد بــر زنـان ایـنـک اعـلان جــنگ
بــسازیــد از اخــتــه گـان انـجــمــن // دهــیــد آدرســش را بــه هـر مـرد و زن
فــوروم اخــتــگان دات اَخ دات کـام // ایــمـیــل، اَخـــتـه @ اخـتـگان دات کــام
منبع:شعر های خنده دار - صفحه 5
اقا پس فردا پا نشی بری خودتو اخته کنییییییییییییییی
مکن خویشتن را ز مردمکشان / کزین پس نیابی ز من خودنشان
بسنده کنم زین جهان گوشهای / بکوشش فراز آورم توشهای
به خون برادر چه بندی کمر / چه سوزی دل پیر گشته پدر
جهان خواستی یافتی خون مریز / مکن با جهاندار یزدان ستیز
فردوسی