مهندسی هوافضا، شاخه ای است از مهندسی که با طراحی هواپیما، فضاپیما، و مسائل و موضوعات وابسته به آنها سر وکار دارد. اغلب اوقات، از آن به عنوان مهندسی هوانوردی یاد میشود، خصوصا، زمانی که فقط به هواپیما اشاره شود، و وقتی که فضاپیما مورد نظراست، به آن مهندسی فضایی گفته میشود.
مهندسی هوافضا یکی از پیشروترین زمینههای پژوهشی است و بودجههای کلان نظامی و غیرنظامی که صرف این رشته میشود زمینههای پیشرفت و جهش در دیگر رشته های دانش و مهندسی را فراهم ساخته است.
مهندسی هوافضا دانشی راهبردی است که در آن از دانشهای دیگر مانند متالورژی، علوم رایانه و الکترونیک بهره گیری میشود.
هدف رشتۀ دانشگاهی مهندسی هوافضا تربیت کارشناسانی است که نیروی انسانی مورد نیاز برای طراحی، پژوهش و ساخت در صنایع گوناگون هوافضایی را فراهم سازند. گرایش های دانشگاهی هوافضا از جمله پیش رانش و سازه خویشاوندی زیادی با تمامی گرایش های مهندسی مکانیک دارد؛ بهاین جهت دارای شماری درسهای مشترک با گرایشهای مهندسی مکانیک مثل مکانیک جامدات و مکانیک شارهها است. در بعضی دانشگاه ها، دانشکدۀ مهندسی مکانیک و هوافضا به عنوان یک دانشکدۀ مستقل وجود دارد.
پایۀ بیشتر درس های این رشته بر ریاضی است، مانند دینامیک سیالات برای آیرودینامیک یا معادلات حرکت برای دینامیک پرواز. با اینهمه، اجزای تجربی بسیاری نیز در این رشته وجود دارد. از نظر تاریخی، این اجزا تجربی از آزمایش مدلهای کوچک و نمونۀ اولیه، در تونل باد و یا در فضای باز منشأ گرفته اند. پیشرفته ای صنعت رایانه این امکان را بهوجود آورده که از دینامیک محاسباتی سیالات، و شبیه سازی رفتار سیال، بتوان برای کاهش هزینه و زمان صرف شده در آزمایش تونل باد استفاده کرد.
در ایران، رشتۀ مهندسی هوافضا در دورۀ کارشناسی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، دانشگاه صنعتی شریف، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد واحد رامـسـر،نجف آباد و بناب و دانشگاه پیام نور کرج و دانشگاه پیام نور شیراز آموزش داده میشود. همچنین دانشگاه های نظامی مانند دانشگاه امام حسین و دانشگاه شهید ستاری نیز در این رشته دانشجو جذب می نمایند.
در حال حاضر در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا، این رشته به ۶ گرایش آیرودینامیک، پیشرانش (جلوبرنده)، مکانیک پرواز و سازههای هوافضایی تقسیم میشود.
علاوه بر دانشگاههای فوق الذکر دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشگاه تبریز، دانشگاه صنعتی شیراز، دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، دانشگاه تربیت مدرس و پژوهشگاه هوافضا نیز در مقطع کارشناسی ارشد بهتربیت دانشجو میپردازند.
در سطح دکترا نیز این رشته در دانشگاه صنعتی شریف، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی ، دانشگاه صنعتی مالک اشتر،دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات ارائه میشود.
مهندسی هوافضا یکی از پیشروترین زمینههای پژوهشی است و بودجههای کلان نظامی و غیرنظامی که صرف این رشته میشود زمینههای پیشرفت و جهش در دیگر رشته های دانش و مهندسی را فراهم ساخته است.
مهندسی هوافضا دانشی راهبردی است که در آن از دانشهای دیگر مانند متالورژی، علوم رایانه و الکترونیک بهره گیری میشود.
هدف رشتۀ دانشگاهی مهندسی هوافضا تربیت کارشناسانی است که نیروی انسانی مورد نیاز برای طراحی، پژوهش و ساخت در صنایع گوناگون هوافضایی را فراهم سازند. گرایش های دانشگاهی هوافضا از جمله پیش رانش و سازه خویشاوندی زیادی با تمامی گرایش های مهندسی مکانیک دارد؛ بهاین جهت دارای شماری درسهای مشترک با گرایشهای مهندسی مکانیک مثل مکانیک جامدات و مکانیک شارهها است. در بعضی دانشگاه ها، دانشکدۀ مهندسی مکانیک و هوافضا به عنوان یک دانشکدۀ مستقل وجود دارد.
پایۀ بیشتر درس های این رشته بر ریاضی است، مانند دینامیک سیالات برای آیرودینامیک یا معادلات حرکت برای دینامیک پرواز. با اینهمه، اجزای تجربی بسیاری نیز در این رشته وجود دارد. از نظر تاریخی، این اجزا تجربی از آزمایش مدلهای کوچک و نمونۀ اولیه، در تونل باد و یا در فضای باز منشأ گرفته اند. پیشرفته ای صنعت رایانه این امکان را بهوجود آورده که از دینامیک محاسباتی سیالات، و شبیه سازی رفتار سیال، بتوان برای کاهش هزینه و زمان صرف شده در آزمایش تونل باد استفاده کرد.
در ایران، رشتۀ مهندسی هوافضا در دورۀ کارشناسی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، دانشگاه صنعتی شریف، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد واحد رامـسـر،نجف آباد و بناب و دانشگاه پیام نور کرج و دانشگاه پیام نور شیراز آموزش داده میشود. همچنین دانشگاه های نظامی مانند دانشگاه امام حسین و دانشگاه شهید ستاری نیز در این رشته دانشجو جذب می نمایند.
در حال حاضر در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا، این رشته به ۶ گرایش آیرودینامیک، پیشرانش (جلوبرنده)، مکانیک پرواز و سازههای هوافضایی تقسیم میشود.
علاوه بر دانشگاههای فوق الذکر دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشگاه تبریز، دانشگاه صنعتی شیراز، دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، دانشگاه تربیت مدرس و پژوهشگاه هوافضا نیز در مقطع کارشناسی ارشد بهتربیت دانشجو میپردازند.
در سطح دکترا نیز این رشته در دانشگاه صنعتی شریف، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی ، دانشگاه صنعتی مالک اشتر،دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات ارائه میشود.