پادشاه عربستان: ایران لیاقت موجودیت ندارد!
جوابیه فردوسی به گستاخی پادشاه عربستان:
هــمــانا که آمــد شــما را خبـــــر … که مــــا را چه آمد ز اخـــــــتر به ســـر
از این مار خوار اهریمن چهـــرگان … ز دانایی و شــــــــرم بــــی بهرگـــــان
نه گنج و نه نام و نه تخت و نـــژاد … همی داد خواهند گیتـــــــی به بــــاد
از این زاغ ســاران بی آب و رنــگ … نه هوش و نه دانش نه نام و نه ننگ
هم آتـــــش بــمردی به آتشـــکده … شــــدی تیره نوروز و جــــــشن سده
نه تخت و نه دیهیم بینی نه شهر … ز اخــــــتر هـــــمه تــــازیان راست بر
برنــجـــد یکی دیــــگـری برخــــورد … بــــداد و بــــبـــخش هـــــــمی ننگرد
پیاده شود مـردم جـــنگ جــــــوی … سوار آنک لاف آرد و گفـت و گـــــــوی
شود خار هر کـس که بد ارجــمند … فرومـــــایـــه را بــخـــت گــــــــردد بلند
کشاورز جنگی شـود بـــی هــنــر … نــــژاد و بـــــــزرگی نـــــــیـــــاید به بر
ربــایــد هـمی این از آن آن از این … ز نـــفـــریــــن نــــدانــنـــــــد باز آفرین
هــمــه گنــج ها زیر دامــن نــهنـد … بـــمیــــرند و کوشش به دشمن نهند
زیان کسان از پـــی سـود خویش … بــــجــویــنـــد و دیــن انــدر آرند پیش
بــریــزند خــون از پــی خواســتــه … شــود روزگــار مــهــان کـــــــــــاسته
ز شیـر شـتر خـوردن و سـوسـمار … عــــرب را به جــایی رسیدسـت کار
که تـــــاج کیــــانــــــی کـــنـــد آرزو … تــفــو بــر تــو ای چــرخ گـــردون تفو
همه بوم ایـران تو ویـــران شــمـــر … کــنام پـلــنگان و شــیــران شــمــر
پـــــر از درد دیـــــــدم دل پارســـــا … که اندر جـــهــان دیـــو بــد پادشـــاه
نــــمانــیــم کـیـن بوم ویــران کنند … هــمــی غــارت از شــهـر ایران کنند
نـــــخوانـنـد بر ما کــــسـی آفــرین … چـــو ویـــران بود بوم ایـــران زمـــین
دریغ است ایران که ویـــران شـــود … کـــنــام پــلنــگان و شــیران شـــود
همه سربه سر تن به کشتن دهیم … از آن به که ایران به دشمن دهیـم
چو ایـــران مبـــــاشد تــــن من مباد … در این مرز و بوم زنده یک تن مباد…
پ.ن:اینو از وبلاگ یکی از بچه ها برداشتم
ممنون از اون دوست خوبمون
جوابیه فردوسی به گستاخی پادشاه عربستان:
هــمــانا که آمــد شــما را خبـــــر … که مــــا را چه آمد ز اخـــــــتر به ســـر
از این مار خوار اهریمن چهـــرگان … ز دانایی و شــــــــرم بــــی بهرگـــــان
نه گنج و نه نام و نه تخت و نـــژاد … همی داد خواهند گیتـــــــی به بــــاد
از این زاغ ســاران بی آب و رنــگ … نه هوش و نه دانش نه نام و نه ننگ
هم آتـــــش بــمردی به آتشـــکده … شــــدی تیره نوروز و جــــــشن سده
نه تخت و نه دیهیم بینی نه شهر … ز اخــــــتر هـــــمه تــــازیان راست بر
برنــجـــد یکی دیــــگـری برخــــورد … بــــداد و بــــبـــخش هـــــــمی ننگرد
پیاده شود مـردم جـــنگ جــــــوی … سوار آنک لاف آرد و گفـت و گـــــــوی
شود خار هر کـس که بد ارجــمند … فرومـــــایـــه را بــخـــت گــــــــردد بلند
کشاورز جنگی شـود بـــی هــنــر … نــــژاد و بـــــــزرگی نـــــــیـــــاید به بر
ربــایــد هـمی این از آن آن از این … ز نـــفـــریــــن نــــدانــنـــــــد باز آفرین
هــمــه گنــج ها زیر دامــن نــهنـد … بـــمیــــرند و کوشش به دشمن نهند
زیان کسان از پـــی سـود خویش … بــــجــویــنـــد و دیــن انــدر آرند پیش
بــریــزند خــون از پــی خواســتــه … شــود روزگــار مــهــان کـــــــــــاسته
ز شیـر شـتر خـوردن و سـوسـمار … عــــرب را به جــایی رسیدسـت کار
که تـــــاج کیــــانــــــی کـــنـــد آرزو … تــفــو بــر تــو ای چــرخ گـــردون تفو
همه بوم ایـران تو ویـــران شــمـــر … کــنام پـلــنگان و شــیــران شــمــر
پـــــر از درد دیـــــــدم دل پارســـــا … که اندر جـــهــان دیـــو بــد پادشـــاه
نــــمانــیــم کـیـن بوم ویــران کنند … هــمــی غــارت از شــهـر ایران کنند
نـــــخوانـنـد بر ما کــــسـی آفــرین … چـــو ویـــران بود بوم ایـــران زمـــین
دریغ است ایران که ویـــران شـــود … کـــنــام پــلنــگان و شــیران شـــود
همه سربه سر تن به کشتن دهیم … از آن به که ایران به دشمن دهیـم
چو ایـــران مبـــــاشد تــــن من مباد … در این مرز و بوم زنده یک تن مباد…
پ.ن:اینو از وبلاگ یکی از بچه ها برداشتم
ممنون از اون دوست خوبمون
