سلام دوستان .......ببخشید میشه عملکرد اختصاصی کانال های پتاسیمی رو توضیح بدین؟گایتون میگه برهمکنش پتاسیم با کربونیل اکسیژنای دیواره ی کانال باعث عبور پتاسیم میشه .بعد ی جا میگه بر همکنش قسمتای دورتر از کانال باعث دفع سدیم میشن ........چ جوری؟بعد ما میگیم مثثلا نفوذ پذیری غشا نسبت ب پتاسیم بیشتره چون چگالی سطحی سدیم بیشتره بعد واس این سخت تر عبور میکنه......الان من دقیقا ربط اینا رو نمیفهمم ......میشه یکم توضیح بدین؟
کانال های پتاسیمی....
- ارسال ها
- 433
- لایک ها
- 215
- امتیاز
- 0
پاسخ : کانال های پتاسیمی....
اين کانال فقط يک دريچه دارد که به سمت داخل قرار گرفته است و در زمان استراحت غشا کاملا بسته است.
ان تغيير ولتاژي که موجب تغيير کنفورماسيوني پروتئين کانال سديم مي شود پروتئين کانال پتاسيم را نيز تغيير مي دهد. بطوريکه باز شدن دريچه کانال پتاسيم دقيقا همزمان با بسته شدن دريچه داخلي کانال سديم است.
در نقطه Peak کانال هاي پتاسيمي باز مي شوند. نسبت پتاسيم داخل به خارج سلول 35 است پس پتاسيم ها به سرعت (سريع تر از سديم ها) از سلول خارج مي شوند و منحني رو به پائين مي آيد.
به دليل همين سرعت زياد خروج پتاسيم هاست که منحني به بخش هايپرپلاريزه مي رسد.
در هايپرپلاريزه وضعيت کانال هاي سديم و پتاسيم مجددا تغيير مي کند: در کانال سديم چون روند باز و بسته شدن دريچه بيروني سريع تر است، تا زماني که دريچه داخلي باز شود دريچه بيروني سريع بسته مي شود. در نتيجه سديمي وارد نمي شود.
پس از اينکه يک دوره پتاسيل عمل طي شد پتانسيل غشا به حالت استراحت برمي گردد. ولي وضعيت غشا ديگر مثل قبل از پتانسيل عمل نبوده و گراديان يون ها در آن نقطه تغيير کرده است. (سديم وارد شده و پتاسيم خارج شده است= گراديان بار الکتريکي به وضعيت اول بازگشته ولي گراديان غلظتي تغيير کرده است و اگر جبران نشود ديگر غشا نمي تواند تحريک شود).
v در اين حالت پمپ الکتروژنيک (پمپ سديم-پتاسيم) مجددا تعادل يوني را برقرار مي کند.
در اکثر سلول ها پتانسيل عمل در پيک به صفر ميلي ولت مي رسد، در فيبرهاي قطور مي تواند تا +30 هم برسد.
آنيون هاي داخل سلولي
مهمترين هايشان پروتئين ها، سولفات و فسفات است. اکثر پروتئين هاي کوچکي که زير غشاي سلول هستند گروه جانبي آنها کربوکسيل (COO-) است و بار منفي به غشا مي دهند. پروتئين ها چون ماکروملکول اند به هيچ عنوان نمي توانند از سلول خارج شوند.
فسفات ها و سولفات ها هم فقط در صورت نياز آنهم فقط به فرم انتقال فعال مي توانند از سلول خارج شوند.
مجموعه اينها يک بار منفي را زير غشا ايجاد مي کنند: هر عاملي که تعادل بارهاي مثبت را به نفع خارج سلول به هم بزند باعث مي شود که پتانسيل عمل سخت تر ايجاد شود چون آنيون هاي درون سلول اختلاف داخل و خارج سلول را زياد مي کند.
هرچه پتانسيل غشايي کمتر شود (از صفر دورتر شود) و منفي تر باشد تحريک پذيري غشا کمتر مي شود.
اين کانال فقط يک دريچه دارد که به سمت داخل قرار گرفته است و در زمان استراحت غشا کاملا بسته است.
ان تغيير ولتاژي که موجب تغيير کنفورماسيوني پروتئين کانال سديم مي شود پروتئين کانال پتاسيم را نيز تغيير مي دهد. بطوريکه باز شدن دريچه کانال پتاسيم دقيقا همزمان با بسته شدن دريچه داخلي کانال سديم است.
در نقطه Peak کانال هاي پتاسيمي باز مي شوند. نسبت پتاسيم داخل به خارج سلول 35 است پس پتاسيم ها به سرعت (سريع تر از سديم ها) از سلول خارج مي شوند و منحني رو به پائين مي آيد.
به دليل همين سرعت زياد خروج پتاسيم هاست که منحني به بخش هايپرپلاريزه مي رسد.
در هايپرپلاريزه وضعيت کانال هاي سديم و پتاسيم مجددا تغيير مي کند: در کانال سديم چون روند باز و بسته شدن دريچه بيروني سريع تر است، تا زماني که دريچه داخلي باز شود دريچه بيروني سريع بسته مي شود. در نتيجه سديمي وارد نمي شود.
پس از اينکه يک دوره پتاسيل عمل طي شد پتانسيل غشا به حالت استراحت برمي گردد. ولي وضعيت غشا ديگر مثل قبل از پتانسيل عمل نبوده و گراديان يون ها در آن نقطه تغيير کرده است. (سديم وارد شده و پتاسيم خارج شده است= گراديان بار الکتريکي به وضعيت اول بازگشته ولي گراديان غلظتي تغيير کرده است و اگر جبران نشود ديگر غشا نمي تواند تحريک شود).
v در اين حالت پمپ الکتروژنيک (پمپ سديم-پتاسيم) مجددا تعادل يوني را برقرار مي کند.
در اکثر سلول ها پتانسيل عمل در پيک به صفر ميلي ولت مي رسد، در فيبرهاي قطور مي تواند تا +30 هم برسد.
آنيون هاي داخل سلولي
مهمترين هايشان پروتئين ها، سولفات و فسفات است. اکثر پروتئين هاي کوچکي که زير غشاي سلول هستند گروه جانبي آنها کربوکسيل (COO-) است و بار منفي به غشا مي دهند. پروتئين ها چون ماکروملکول اند به هيچ عنوان نمي توانند از سلول خارج شوند.
فسفات ها و سولفات ها هم فقط در صورت نياز آنهم فقط به فرم انتقال فعال مي توانند از سلول خارج شوند.
مجموعه اينها يک بار منفي را زير غشا ايجاد مي کنند: هر عاملي که تعادل بارهاي مثبت را به نفع خارج سلول به هم بزند باعث مي شود که پتانسيل عمل سخت تر ايجاد شود چون آنيون هاي درون سلول اختلاف داخل و خارج سلول را زياد مي کند.
هرچه پتانسيل غشايي کمتر شود (از صفر دورتر شود) و منفي تر باشد تحريک پذيري غشا کمتر مي شود.