محققان دانشگاه اورگان در تلاشند با پیوند زدن تراشههای الکترونیکی به نورونهای چشمی بتوانند قدرت بینایی را به افراد بازگردانند.
محققان دانشگاه اورگان بر اساس این ایده در حال ساختن نانوگلهای فلزی است تا بتوانند با کمک آنها راه حلی برای درمان نابینایی ارایه کند.
محققان دانشگاه اورگان در تلاشند با پیوند زدن تراشههای الکترونیکی به نورونهای چشمی بتوانند قدرت بینایی را به افراد بازگردانند. تراشههای الکترونیکی فراکتال نیستند اما با توجه به اینکه نورونها فرکتال هستند اتصال یافتن آنها به ساختار فرکتال دیگری میتواند در بازیابی بینایی بیماران تاثیر بیشتری داشته باشد.
بر اساس این گزارش، شاید میان درختها، رودخانهها، ابرها و نورونها هیچ شباهتی وجود نداشته باشد، اما تمامیاین ساختارها نمونههایی از فرکتالها، اجرامیبا اشکال نامنظم که در آن هر یک از عوامل سازنده با شکل کلی یکسانند، به شمار میروند. برای مثال یک مسیر فرعی از یک رودخانه به کل رودخانه شباهت دارد.
محققان دانشگاه اورگان بر اساس این ایده در حال ساختن نانوگلهای فلزی است تا بتوانند با کمک آنها راه حلی برای درمان نابینایی ارایه کند. به گفته ریچارد تیلور، محقق این پروژه، دوربینهای دیجیتال تا رسیدن به وضوح تصویری برابر چشم انسان راه زیادی در پیش ندارند و از این رو میزان اطلاعاتی که میتوان از تراشههای پیوند زده شده به مغز انتقال داد در برابر حجم دادههای دریافتی چشم بسیار محدود است.
این به آن خاطر است که تراشههای موجود از توانایی کافی برای اتصال برقرار کردن با تعداد کافی از نورونها برخوردار نیست، درست مثل اینکه فردی بخواهد 10 میخ را درون هزار حفره بگنجاند.
نانوگلهای فلزی تیلور بر روی تراشهها توسعه یافته و میتوانند به طور خودکار روی هم سوار شده و طی فرایندی ویژه به ساختارهای فرکتالی مشابه نورونها تبدیل شوند.
به این شکل با پیوند زدن این تراشهها به نورونهای چشم میتوان سطح مشترک مناسبی میان نور جمع آوری شده توسط شبکیه و نورونهای تشکیل دهنده عصب بینایی به وجود آورد که کارایی آنها به دلیل قدرت تراشه برای اتصال به تمامینورونها به حدود 100 درصد خواهد رسید.
بر اساس گزارش گیزمگ، محققان اکنون در تلاشند با استفاده از انواع مختلفی از فلزات انواع متفاوتی از این نانو گلهای فلزی را تولید کنند تا بتوانند نوع فلزی را که با پیوند زده شدن در چشم واکنشهای سمی ایجاد نخواهد کرد، بیابند.
محققان دانشگاه اورگان بر اساس این ایده در حال ساختن نانوگلهای فلزی است تا بتوانند با کمک آنها راه حلی برای درمان نابینایی ارایه کند.
محققان دانشگاه اورگان در تلاشند با پیوند زدن تراشههای الکترونیکی به نورونهای چشمی بتوانند قدرت بینایی را به افراد بازگردانند. تراشههای الکترونیکی فراکتال نیستند اما با توجه به اینکه نورونها فرکتال هستند اتصال یافتن آنها به ساختار فرکتال دیگری میتواند در بازیابی بینایی بیماران تاثیر بیشتری داشته باشد.
بر اساس این گزارش، شاید میان درختها، رودخانهها، ابرها و نورونها هیچ شباهتی وجود نداشته باشد، اما تمامیاین ساختارها نمونههایی از فرکتالها، اجرامیبا اشکال نامنظم که در آن هر یک از عوامل سازنده با شکل کلی یکسانند، به شمار میروند. برای مثال یک مسیر فرعی از یک رودخانه به کل رودخانه شباهت دارد.
محققان دانشگاه اورگان بر اساس این ایده در حال ساختن نانوگلهای فلزی است تا بتوانند با کمک آنها راه حلی برای درمان نابینایی ارایه کند. به گفته ریچارد تیلور، محقق این پروژه، دوربینهای دیجیتال تا رسیدن به وضوح تصویری برابر چشم انسان راه زیادی در پیش ندارند و از این رو میزان اطلاعاتی که میتوان از تراشههای پیوند زده شده به مغز انتقال داد در برابر حجم دادههای دریافتی چشم بسیار محدود است.
این به آن خاطر است که تراشههای موجود از توانایی کافی برای اتصال برقرار کردن با تعداد کافی از نورونها برخوردار نیست، درست مثل اینکه فردی بخواهد 10 میخ را درون هزار حفره بگنجاند.
نانوگلهای فلزی تیلور بر روی تراشهها توسعه یافته و میتوانند به طور خودکار روی هم سوار شده و طی فرایندی ویژه به ساختارهای فرکتالی مشابه نورونها تبدیل شوند.
به این شکل با پیوند زدن این تراشهها به نورونهای چشم میتوان سطح مشترک مناسبی میان نور جمع آوری شده توسط شبکیه و نورونهای تشکیل دهنده عصب بینایی به وجود آورد که کارایی آنها به دلیل قدرت تراشه برای اتصال به تمامینورونها به حدود 100 درصد خواهد رسید.
بر اساس گزارش گیزمگ، محققان اکنون در تلاشند با استفاده از انواع مختلفی از فلزات انواع متفاوتی از این نانو گلهای فلزی را تولید کنند تا بتوانند نوع فلزی را که با پیوند زده شدن در چشم واکنشهای سمی ایجاد نخواهد کرد، بیابند.