یکی از همین روزها ( نخونیش ضرر کردیا ... ! )
یکی از همین روزها ... !
امروزه خانه‌های بزرگ‌تر، اما خانواده‌های کوچک‌تری داریم. رفاه بیش‌تر، اما وقت کم‌تری داریم. مدارج تحصیلی بالاتر، اما عقل سلیم کم تری داریم. بیش‌تر می‌دانیم، اما تشخیص و تمییزمان کم‌تر شده است. کارشناسان و متخصصین بیش‌تر، اما مشکلات بیش‌تری داریم. داروی بیش‌تر، اما سلامتی کم‌تری داریم !
مصرفانه خرج می‌کنیم، کم می‌خندیم، تند تند رانندگی می‌کنیم، فورا عصبانی می‌شویم، تا دیر وقت نمی‌خوابیم، خسته از خواب بیدار می‌شویم، کم مطالعه می‌کنیم، زیاد تلویزیون تماشا می‌کنیم و به ندرت عبادت می‌کنیم !
اموالمان را چند برابر کرده‌ایم، اما از ارزش‌هامان کاسته‌ایم. زیاد حرف می‌زنیم، کم محبت می‌کنیم و زیاد دروغ می‌گوییم. می‌دانیم چگونه امرار معاش کنیم، اما زندگی کردن را بلد نیستیم. به عمرمان سال اضافه کرده‌ایم، نه روح زندگی !
ساختمان‌های بلندتری داریم، اما تعادل کم‌تر. بزرگراه‌های پهن‌تری داریم، اما دیدگاه تنگ‌تر. بیش‌تر خرج می‌کنیم، اما کم‌تر داریم. بیش‌تر می‌خریم، اما کم‌تر بهره‌مند می‌شویم !
از زمین تا ماه را رفته و برگشته‌ایم، اما نمی‌توانیم برای دیدن همسایه تازه‌مان تا آن طرف خیابان برویم. بر جهان بیرون غلبه کرده‌ایم، اما بر درونمان نه. اتم را شکافته‌ایم، اما تعصب‌هامان را نشکسته‌ایم !
بیش‌ٱر می‌نویسیم، اما کم‌تر یاد می‌گیریم. بیش‌تر نقشه می‌کشیم، اما کم‌تر عملی می کنیم. یاد گرفته‌ایم شتاب کنیم، صبر را فراموش کرده‌ایم. درآمد بیش‌تر، اما اصول اخلاقی کم‌تری داریم !
کامپیوترهای بیش‌تری می‌سازیم تا اطلاعات بیش‌تری در خود نگه دارند و نسخه‌های بیش‌تری چاپ کنند. با این همه، کم‌تر با هم ارتباط داریم. کمیت زیاد، اما کیفیت کمی داریم !
اکنون زمان تندخوری و کند هضمی شده، زمان مردمانی با قامت‌های رفیع و شخصیت‌های پست، زمان سودهای گزاف و روابط توخالی. زمان اوقات فراغت بیش‌تر، اما شادی کم‌تر. خوراک بیش‌تر، اما خاصیت کم‌تر. داشتن دو درآمد، اما طلاق بیش‌تر. خانه‌ی تجملی‌تر، اما ویران‌تر !
به همین دلیل است که توصیه میکنم چیزهاتان را برای مناسبت خاصی نگه ندارید، هر روز یک مناسبت خاص است. دانش‌بجویید، بیش‌تر بخوانید، در ایوان خانه‌تان بنشینید و برای مدتی خواسته‌هاتان را کنار بگذارید و فقط منظره‌ی پیش روی‌تان را تحسین کنید !
برای خانواده و دوستان‌تان بیش‌تر وقت بگذارید، غذای دلخواه‌تان را بخورید و به جاهایی که دوست دارید بروید. زندگی، زنجیره‌ای از بهره‌مند شدن‌هاست، نه صرف زنده ماندن !
در ظرف کریستال بنوشید، بهترین عطرتان را برای بعد نگه ندارید، هر وقت دل‌تان خواست مصرفش کنید !
عباراتی مانند " یکی از همین روزها " و " بالاخره یک روز " را از واژگان‌تان پاک کنید. بیایید همین حالا نامه‌ای را بنویسیم که می‌خواستیم " یکی از همین روزها " بنویسیم !
بیایید به خانواده و دوستان‌مان همین الان بگوییم چه‌قدر دوست‌شان داریم. کاری را که خنده و شادی به زندگی‌تان می‌افزاید، به تعویق نیندازید. هر روز، هر ساعت و هر دقیقه، یک موقعیت خاص است و چه بسا آخرین فرصت شما باشد !
امروزه خانه‌های بزرگ‌تر، اما خانواده‌های کوچک‌تری داریم. رفاه بیش‌تر، اما وقت کم‌تری داریم. مدارج تحصیلی بالاتر، اما عقل سلیم کم تری داریم. بیش‌تر می‌دانیم، اما تشخیص و تمییزمان کم‌تر شده است. کارشناسان و متخصصین بیش‌تر، اما مشکلات بیش‌تری داریم. داروی بیش‌تر، اما سلامتی کم‌تری داریم !
مصرفانه خرج می‌کنیم، کم می‌خندیم، تند تند رانندگی می‌کنیم، فورا عصبانی می‌شویم، تا دیر وقت نمی‌خوابیم، خسته از خواب بیدار می‌شویم، کم مطالعه می‌کنیم، زیاد تلویزیون تماشا می‌کنیم و به ندرت عبادت می‌کنیم !
اموالمان را چند برابر کرده‌ایم، اما از ارزش‌هامان کاسته‌ایم. زیاد حرف می‌زنیم، کم محبت می‌کنیم و زیاد دروغ می‌گوییم. می‌دانیم چگونه امرار معاش کنیم، اما زندگی کردن را بلد نیستیم. به عمرمان سال اضافه کرده‌ایم، نه روح زندگی !
ساختمان‌های بلندتری داریم، اما تعادل کم‌تر. بزرگراه‌های پهن‌تری داریم، اما دیدگاه تنگ‌تر. بیش‌تر خرج می‌کنیم، اما کم‌تر داریم. بیش‌تر می‌خریم، اما کم‌تر بهره‌مند می‌شویم !
از زمین تا ماه را رفته و برگشته‌ایم، اما نمی‌توانیم برای دیدن همسایه تازه‌مان تا آن طرف خیابان برویم. بر جهان بیرون غلبه کرده‌ایم، اما بر درونمان نه. اتم را شکافته‌ایم، اما تعصب‌هامان را نشکسته‌ایم !
بیش‌ٱر می‌نویسیم، اما کم‌تر یاد می‌گیریم. بیش‌تر نقشه می‌کشیم، اما کم‌تر عملی می کنیم. یاد گرفته‌ایم شتاب کنیم، صبر را فراموش کرده‌ایم. درآمد بیش‌تر، اما اصول اخلاقی کم‌تری داریم !
کامپیوترهای بیش‌تری می‌سازیم تا اطلاعات بیش‌تری در خود نگه دارند و نسخه‌های بیش‌تری چاپ کنند. با این همه، کم‌تر با هم ارتباط داریم. کمیت زیاد، اما کیفیت کمی داریم !
اکنون زمان تندخوری و کند هضمی شده، زمان مردمانی با قامت‌های رفیع و شخصیت‌های پست، زمان سودهای گزاف و روابط توخالی. زمان اوقات فراغت بیش‌تر، اما شادی کم‌تر. خوراک بیش‌تر، اما خاصیت کم‌تر. داشتن دو درآمد، اما طلاق بیش‌تر. خانه‌ی تجملی‌تر، اما ویران‌تر !
به همین دلیل است که توصیه میکنم چیزهاتان را برای مناسبت خاصی نگه ندارید، هر روز یک مناسبت خاص است. دانش‌بجویید، بیش‌تر بخوانید، در ایوان خانه‌تان بنشینید و برای مدتی خواسته‌هاتان را کنار بگذارید و فقط منظره‌ی پیش روی‌تان را تحسین کنید !
برای خانواده و دوستان‌تان بیش‌تر وقت بگذارید، غذای دلخواه‌تان را بخورید و به جاهایی که دوست دارید بروید. زندگی، زنجیره‌ای از بهره‌مند شدن‌هاست، نه صرف زنده ماندن !
در ظرف کریستال بنوشید، بهترین عطرتان را برای بعد نگه ندارید، هر وقت دل‌تان خواست مصرفش کنید !
عباراتی مانند " یکی از همین روزها " و " بالاخره یک روز " را از واژگان‌تان پاک کنید. بیایید همین حالا نامه‌ای را بنویسیم که می‌خواستیم " یکی از همین روزها " بنویسیم !
بیایید به خانواده و دوستان‌مان همین الان بگوییم چه‌قدر دوست‌شان داریم. کاری را که خنده و شادی به زندگی‌تان می‌افزاید، به تعویق نیندازید. هر روز، هر ساعت و هر دقیقه، یک موقعیت خاص است و چه بسا آخرین فرصت شما باشد !
وقتی خدا انسان را می افرید، چهل شبانه روز گل ان را تخمیر نکرد، از روح خود در ان ندمید، او را خلیفه خود روی زمین نکرد و سجده بر او را برب ملائکه واجب نکرد که ماشین خوردن، پوشیدن، پول سازی یا ... بسازد.حقیقت وجود انسان به مراتب بالاتر است.اما ما فراموش کرده ایم که از کجا امده ایم،چرا و برای کدام غایت؟
پس لذت می بریم اما نمی دانیم برای چه؟به چه امید و برای چه هدفی. پس روحمان ازرده می شود و بیمار می شویم. اری و کاری از داروهای متنوع ما ساخته نیست که راهی به روح نبرده اند. ما جسم را بی نیاز کرده ایم، اما روح را چطور؟که جنبه اصلی انسانیت است.
زندگی می کنیم اما سرگردان و روزی برمی خیزیم که دیگر دیر است. و این سرگردانی باعث می شود استفاده نبریم، در حالی که خرج کرده ایم.شاد نشویم ،اما خندیده ایم.سبک نشویم، اما گریسته ایم.اندیشیده ایم، اما حل نکرده ایم و هزاران مشکل دیگر.
پس بیاییم روح خود را به طبیبی مهربان بسپاریم که عاشقانه ما را به سوی خود خوانده است و سرگردان نباشیم با امید به اینده هدف های برتر را بر گزینیم و بدانیم قدرت ارده از مشکلات بزرگ تر است و خود را باور کنیم و نگذاریم چیزی یا کسی مانع ما شود. و بدانیم ما انیم که باور داریم و با این توشه حرکت کنیم تا بینهایت تا مرز های دیوانگی و فراتر از ان. :wink:
موفق باشید :wink:
پس لذت می بریم اما نمی دانیم برای چه؟به چه امید و برای چه هدفی. پس روحمان ازرده می شود و بیمار می شویم. اری و کاری از داروهای متنوع ما ساخته نیست که راهی به روح نبرده اند. ما جسم را بی نیاز کرده ایم، اما روح را چطور؟که جنبه اصلی انسانیت است.
زندگی می کنیم اما سرگردان و روزی برمی خیزیم که دیگر دیر است. و این سرگردانی باعث می شود استفاده نبریم، در حالی که خرج کرده ایم.شاد نشویم ،اما خندیده ایم.سبک نشویم، اما گریسته ایم.اندیشیده ایم، اما حل نکرده ایم و هزاران مشکل دیگر.
پس بیاییم روح خود را به طبیبی مهربان بسپاریم که عاشقانه ما را به سوی خود خوانده است و سرگردان نباشیم با امید به اینده هدف های برتر را بر گزینیم و بدانیم قدرت ارده از مشکلات بزرگ تر است و خود را باور کنیم و نگذاریم چیزی یا کسی مانع ما شود. و بدانیم ما انیم که باور داریم و با این توشه حرکت کنیم تا بینهایت تا مرز های دیوانگی و فراتر از ان. :wink:
موفق باشید :wink: