پاسخ : دلخوری های المپیادی های المپیاد ریاضی
سلام دوستان. من شاید به عنوان کسی که تا دوم دبیرستان شهرستان(اهواز) بودم و بعدش هم تهران بودم بتونم منصفانه تر قضاوت کنم.
اولا در مورد نظرات بچه های شهرستانی: این طور نیست که تهران همش یعنی امکانات و امکانات همش یعنی مدال طلای المپیاد و مدال طلای المپیاد همش یعنی موفقیت. بچه های شهرستانی لطفا این طور فکر نکنند. مثلا کسی رو میشناسم که از شهرستان المپیاد ریاضی قبول شد و نقره شد و بعد اومد تهران و امکاناتش هم بیشتر شد و درس هم خوب می خوند و طبق منطق شما قطعا باید سال بعد به راحتی طلا میشد ولی دوباره هم نقره شد.
دوما در مورد نظر تهرانی ها : مسئله فقط کلاس و معلم و کتاب نیست. مسئله ی مهمتری هم هست و اون جو. جو . شما تا المپیاد خوندن توی شهرستان رو تجربه نکنید نمی فهمید شهرستانی ها چی میکشند. المپیاد خوندن توی مدرسه ای که هیچ مسئولی درک درستی از المپیاد نداره. المپیاد خوندن تو مدرسه ای که معلم ها چپچپ به المپیادی ها نگاه می کنند. المپیاد خوندن توی یک استانی که تا شعاع چند صد کیلومتری شما کسی نمیدونه المپیاد واقعا چیه. جایی که دانش آموزان دو دسته اند. یا خودشون رو برای کنکور آماده می کنند و یا الافند( شاید هم علاف) و همه شما رو جز الاف ها حساب مب کنند. جایی که وقتی شما یک هفته به خاطر مرحله دو نمیری مدرسه، اولین روزی که میری، اولین جلسه، معلم شیمی تو رو میاره پای تخته و تمام تلاشش رو میکنه که با پرسیدن سخت ترین سوال های ممکن، بگه : (( آخه بچه. تو که درس مدرسه رو بلد نیستی چه به المپیاد))... حالا کنار همه ی این ها نبود معلم و کتاب و کلاس رو هم بگذارید...
آقا به خدا ما که تو تهرانیم امکانات آنچنانی نمی بینیم .... به جز یکی دو تا کلاس با هزینه های سرسام آور و با مدت کوتاه دیگه امکانات آنچنانی نیست به خدا .... بله دبیرستان هایی مثل انرژی یا علامه حلی برای بچه های خودشون کلاس میذارن ولی ما که تو مدرسه عادی داریم درس میخونیم خودمون باید تلاش کنیم .... من مثلا خودم تو خونه می خونم یه مدت مدرسمون جو گیر شد کلاس گذاشت .... اما کلا تو 6 ماه به ما فقط یه تشابه درس دادن + یه جایگشت که اونم تو خود کتابای درسی هست .... اینقدر می گین تو تهران امکانات هست کسی ندونه فکر می کنه هر ده متر ده متر یکی وایساده داره به ملت المپیاد یاد میده
خوب ما هم نمیگیم تمام تهران. خیلی جا ها تو تهران فرق زیادی از نظر کلاس و معلم با شهرستان نداره( ولی از نظر های دیگه داره). به طور خاص منظورمون یک تعدادی مدارسی مشخصه که البته کم هم نیست تعدادش. نه اینکه این مدارس کار نکنند. بلکه شهرستان ها رو تقویت کنیم.
اگه یه خورده امکانات عادلانه تر توضیع شه
استادا و مدال آورای المپیاد پا نشن برن تهران درس بدن و تو مناطق محروم یا شهر خودشون درس بدن
اگه همه ی اماکن دولتی و شرکت های دیگه تو تهران جمع نشن
اگه اساتید دانشگاه ها به همون حقوقی که تهرون میدن پاشن برن دانشگاه های بزرگ دیگه هم درس بدن
اگه اون مراکز علمی و تحقیقی که تو تهرانه تو تمام ایران پراکنده میشد
و.............................
دیگه تهران بیش از یک هشتم جمیعت ایران رو نداشت و عدالت تو همه ی عرصه ها رعایت میشد
استادا و معلم ها از اونجا که خیلی هاشون توی تهران تحصیل می کنند و یا زندگی می کنند طبیعیه که پا شن برن تهران. به نظرم شاید بهترین کار این باشه که باشگاه یک سری کلاس منظم توی شهرستان ها برگذار کنه و روش نظارت هم داشته باشه. حتی توی تهران هم برگذار کنه که اگر کسی خواست بره. و معلم ها رو خودش انتخاب کنه و هزینشون رو هم بده. البته واضحه به این سادگی نیست و نیاز به بودجه ی سالانه ای داره که الان باشگاه در اختیار نداره. و تا وقتی وضع باشگاه خوب نیست هیچ کار خوبی پیش نمیره...
درسته در شهرستان ها امکانات کمه و مشکلاتی هست مثل نبودن کتاب و... ولی چند نکته رو باید در نظر بگیرید :
1 ) اگر مدرسه ی شما به همون مقدار امکانات داشت چه تعدادی قبولی میداد ؟؟
2) بچه های تهران یکسری امکاناتی دارن اما نه در حد 100 در 100 شاید تاثیرش 20 تا 30 درصد باشه که کاملا قابله جبرانه . نیست ؟
3) توجه کنید که در بین بچه های دوره طلا های سال های قبل کم شهرستانی نبودن از سال قبل تا حالا امکانات کمتر شده ؟
4) در کنکور میزان هوش زیاد موثر نیست و خوندن زیاد میتونه کافی باشه برای همین کمبود امکانات تاثیر زیادی داره برای همین سهمیه داره ایا در المپیاد زیاد خوندن و زیاد ایده دوستن کافیه ؟
بهتر انصاف رو رعایت کنیم و خودمون رو جای شخصی که در بارش قضاوت میکنیم بگذاریم
1. بیش از تعدادی که الان داده
2. متاسفانه امار اصلا نشون نمیده که این تاثیر 20 تا 30 درصده. بلکه نشون دهنده ی فاصله ی فاحش تریه. تاکید می کنم امکانات رو در کلاس و معلم خلاصه نکنید.
3. بله. بسی مایه ی خوشحالی بود که تعدادشون خیلی کم نبود. ولی الان یک نگاه به تیم بندازین. فقط عارف از کرجه که کرج رو هم من نیمه تهرانی میدونم( با توجه به حرف های خود عارف صادقی) امکاناتشون به اندازه ی تهران نیست ولی از شهرستان ها خیلی بیشتره.
4. مقوله ی کنکور پیچیده تره. مقایسه های این گونه درست نیستند.
یک چیزی دیگه هم اینه که توی بعضی رشته ها مثل ریاضی یک تسلسلی به وجود اومده. یعنی هر سال یک عده تهرانی قبول میشن. بعد میرن تهران توی مدارس خودشون درس میدن. بعد تهران بیشتر قبولی میده. دوباره این تهرانی های بیشتر میرن تو مدارس خودشون بیشتر درس میدن و بعد تهرانی ها بیشترتری قبول میشه و ... . و با ادامه این این روند خیلی به تدریج، شهرستانی ها از لیست قبولی های مرحله دو بیرون انداخته میشن.
من نمی فهمم امکانات دقیقا چه تاثیری داره چون ما که تهارنیم یکی قبول میشه میگیم خودش خوند قبول شد!
در ضمن اگر به امکانات تو رشته های دیگه ام باید تاثیرشو بذاره اما تو زیست تهرانیا افتضاحن...
من فک می کنم بهتر دنبال عوامل دیگه ای برای توجیح این تفاوت باشین!
مگر اینکه اب و هوای تهران باهوش کرده باششون:4:
پس پرا زیست و شیمی تو تهران خوب نیست؟؟!
اگر امکانات بود که باید رو اینام تاثیر میذاشت!
به نظر میرسه تاثیر این امکانات همه ساله توی ریاضی، کامپیوتر و فیزیک واحش تره. شاید دلیلش اینه که این سه المپیاد بیش از بقیه مبتنی بر تمرین هستند و یک راهنمای خوب توی این سه رشته خیلی میتونه کمک زیادی کنه. تو بعضی رشته ها مثل زیست هم بعضی شهر های دیگه یک سری فعالیت های خودجوش بسیار مفید انجام دادن که باعث شد این تفاوت کمرنگ بشه...
حرف آخرم هم خطاب به شهرستانی هاست. با همه ی این اوصاف بسی دیده شده که این تفاوت امکانات( که وجود هم داره و زیاد هم هست) تبدیل به دست مایه ای برای توجیه شده. با تمام این ها باز هم از شهرستان ها کسانی قبول میشند و طلا میشند و تیم میشند و ... . این محدودیت ها بار ها توسط هم شهری های شما پشت سر گذاشته شده. شما هم درس بخونین و فقط سعی کنین ته تهش از تلاش خودتون خرسند باشین.
ببخشید سرتون رو درد آوردم
این حرف ها ته دلم مونده بود
هم تهرانی و هم شهرستانی... موفق باشید
