پاسخ : روحیه ی دختران ایرانی در مقایسه با کشور های دیگه
ممکنه چند تا از اون امکاناتی رو که ایرانیها دارن و خارجی ها ندارن بگین.
بچه های ایرانی به خاطر این فکر میکنن باید حتما کنکور قبول شن و برن دانشگاه که این تنها راهیه که جلوی پاشون گذاشته میشه. یکی از دلایلش اینه که شغل نیست و به خاطر همین هرسال ظرفیت رشته ها رو افزایش میدن و دانشگاه آزاد هرجایی میسازن و سهمیه پسر ها رو زیاد میکنن چون میخوان دیرتر وارد بازار کار بشن و همش به خاطر اینه که هر روز فرصت های شغلی کمتر و کمتر میشه. یه بچه ای که میره دانشگاه درس میخونه وقتی میاد بیرون براش کار نیست حالا چه برسه به این که درس نخونه. فکر میکنین چرا ظرفیت پسرها رو توی دانشگاه افزایش دادن؟ به خاطر این که دخترها توی اینجا به حقوق کم راضین و اگه مثلا تحصیلاتی نداشته باشن با حقوق خیلی کم جایی کار میکنن و یا میشینن خونه ولی یه پسر نیاز به یه شغل با یه حقوق کافی داره پس این پسر رو میفرستن دانشگاه تا یه 4 سالی سرگرم باشه حالا هر رشته ای و هر دانشگاهی به هر حال بعد از 4 سال هم که فارغ التحصیل میشه بازم براش کار نیست و میره فوق میخونه اینطوری کلی از بازار کار عقب میمونه و آخرش باید با یه فوق لیسانس یا کاری رو انجام بده که اصلا در شانش نیست یا بیکار بمونه.
خوب از این بچه انتظار میره چه روحیه ای داشته باشه؟
نباید تمام کاسه کوزه ها رو سر خودمون بشکنیم چون این واقعیت نیست
مثلا یه مورد این که ما از بچگی استعدادهامون شناخته نمیشه و در همون زمینه به کار گرفته نمیشه به خاطر همین یه دفعه می بینیم پنجاه سال از عمرمون رفته و توی همه این مدت اون کاری رو که بهش علاقه داشتیم انجام ندادیم.
توی ژاپن وقتی بچه به یه سنی میرسه توی همون مدارسشون میبینن که این بچه توی چه رشته ورزشی میتونه موفق باشه و توی همون زمینه روش سرمایه گذاری میکنن ولی اینجا چی؟
ایران با هیچکدوم از کشورهای اروپایی و پیشرفته قابل مقایسه نیست. پس دلیل نداره که مدام توجیه کنیم و بگیم نه همه چی خوبه. من قبول دارم که باید تمام تلاشمون رو برای درست کردنش بکنیم ولی درست کردن با پوشاندن عیبها میسر نمیشه و وقتی فکر کنیم همه چی خوبه درصدد بهتر کردنش برنمیایم.
خب ایراد ما هم همینه که همیشه فکر می کنیم همه چی خوب نیست.
من خودم اعتقاد دارم اگه یکی چه پسرش چه دخترش فرقی نمی کنه,وقتی پاشو تو یه رشته گذاشت به نحو احسن کارشو انجام بده هم کار گیرش میاد هم زندگیش رو به راه میشه و... .
این میسر نمی شه مگه این که سد این همه چشم و هم چشمی و تعارف که توی ایران هست شکسته بشه و عنصر علاقه برای ادامه زندگی(نه صرفا ادامه تحصیل)شکسته بشه.
اگه اون ژاپنیه یا فلان خارجیه از بچگی میره رو ورزش سرمایه گذاری می کنه چون بهش علاقه داره و میدونه عنصر علاقه و استعداده که می تونه اونو به اون جایی که لایقشه برسونه نه صرفا قبولی تو یه رشته عالی تو بهترین دانشگاه ها.
اگه همه ایرانی ها بر طبق علاقشون شغل انتخاب کنن مطمئن باشین هم مشکل بیکاری بر طرف میشه هم جامعه آباد میشه هم روحیه ها همه درست میشه.
اگه ظرفیت برا دختران کمه اولن برا یکی دو نفر نیست که فقط صدای یکی دو نفر دربیاد.برای همه دختران هستش.
ثانیا مملکت ما یه مملکت اسلامیه و تو اسلام هم همه مردم اعم از مرد و زن به علم آموزی دعوت شدن.پس مطمئنا سران دولت هم این قانون رو به طور کامل رعایت کردن و همچنین مطمئن باشید که اگه یه قانونی چه برا ظرفیت پذیرش و چه برای هر چیز دیگه ای در نظر گرفته میشه منافع همه توش در نظر گرفته شده و چند تا آدم با سواد هم نشستن و اینو وضع کردن.پس جای هیچ گونه اعتراضی روش نیست.
به نظر شخصی خود من ظرفیت پسران بیشتره چون اولن درصد پسرایی که تو کنکور شرکت می کنن کمتره.پس اگه مثلا همه کنکوریها بخوان مجاز بشن و برن دانشگاه تعداد کمتری پسر نسبت به دختر ها وارد دانشگاه میشه.
به فرض این که اصلا تو هیچ کجای ایران جنسیت مطرح نباشه و اگه مثلا بانک ها بخوان افرادو ارتقاع بدن برحسب تواناییشون ارتقاع بدن.
اون وقت چی میشه؟
خانم هایی که وارد بازار کار میشن و ارتقاع پیدا می کنن بسیار بیشتر از آقایون میشن.
اما کی می خواد یه زندگیو اداره کنه؟
آیا اون خانم حاضره دست تو جیبش کنه و خرجی همسرشو هم بده؟
مسلما خیر.
اگر هم حاضر باشه این باعث عوض شدن جایگاه زن و مرد تو زندگی میشه و ثبات خانواده و جامعه رو هم به خطر میندازه.
البته اینا همشون نظرات شخصی بنده بودن.و درست یا غلطش معلوم نیست.
با این حال به نظر من راه آخر برای کسانی که فکر می کنن خارج خوبه و ایران خوب نیست اینه که برن خارج.
کسی کسیو محدود نکرده.
موفق باشید.