حدود 20 پست رو خوندم که همتون از علاقه صحبت کردید و گفتید هرچی علاقه داری برو!
ولی همتون اشتباه میکنید (ببخشیدا:4
مهمترین فاکتور قبل از علاقه استعداده!!!!
تو هرچی استعداد داشته باشید موفق میشید و در نتیجه علاقه مند!!
مثلا اول دبیرستان علاقم به ریاضی خیلی خیلی بیشتر بود! تا جایی که پسر یکی از همکارای پدرم المپ شیمی بود و نقره داشت منم همیشه تو دلم مسخرش میکردم که شیمی که نشد درس!!! هروقت مادر پدرم میگفتن شیمی قشنگه من هیچ علاقه ای نشون نمیدادم و فقط میگفتم ریاضی!! و سال اول هم المپ ریاضی میخوندم. تو دوره استانی هم المپ ریاضی بودم تا اینکه یه روز تو دوره استاد ریاضی ها میخواست 2 زنگ اخر زودتر تعطیل کنه. منم برا اینکه بیکار نباشم رفتم سره کلاس المپ شیمی نشستم! هرچی استاد میگفت با اینکه خیلی سخت و پیشرفته بود حس میکردم یاد گرفتم و خیلی ذوق کرده بودم. فهمیدم استعدادم تو شیمیه! و موفقیت رو توش دیدم (اینکه سوالاتی رو که استاد توضیح میدادن حس میکردم کامل بلدم و واقعا هم یاد میگرفتم) باعث شد علاقه مند بشم و بخونم و همین باعث شد اومدم المپیاد شیمی و الان حاضر نیستم شیمی رو با هیچی عوض کنم!
داستان گفتم که به همون جمله برسم!
استعداد خیلی مهمتر از علاقه هست!
اگر خودتون نمیتونید بین رشته ی ریاضی و تجربی و انسانی متوجه بشید کدوم رو بیشتر دوست دارید روانشناس ها یه تست هایی میگیرن به نام رغبت سنجی تحصیلی برای کمک به تعیین رشته تو دبیرستانه! تست خوبیه. کمک میکنه استعدادتونو متوجه بشید! همه ی روان شناس ها هم میگیرن حتی عمومی ها البته اگر روانشناس تربیتی باشه شاید بهتر باشه!
موفق باشید