پاسخ : دلنوشته ها
آدم*های ساده را دوست دارم.
همان*ها که بدی هیچ کس را باور ندارند...
همان*ها که برای همه لبخند دارند.
همان*ها که همیشه هستند،
برای همه هستند.
آدم*های ساده را،
باید مثل یک تابلوی نقاشی
ساعت*ها تماشا کرد...
عمرشان کوتاه است.
بس که هر کس از راه می*رسد؛
یا ازشان سوء استفاده می*کند یا زمینشان می*زند،
یا درس «ساده نبودن» بهشان می*دهد...
آدم*های ساده را دوست دارم.
بوی ناب «آدم» می*دهند!