پاسخ : تاثیردار بودن یا بی تاثیر بودن امتحان بر افزایش شوق افراد به مدرسه
من یه طرحی توی نظرم دارم.چون بچه هایی که میان اینجا و ممکنه ده بیست سال دیگه کاره ای بشن این طرح رو بدونن بد نیست.ممکنه با کمی تغییرات موجب تحول شگرفی توی نظام آموزشی بشه.
این چیزی که توی نظرمه بیشتر برای تغییر نحوه برگزاری امتحانات ترم هستش و نه حذفشون.
شما الان امتحان نهایی رو در نظر بگیرید.واسه دانش آموزی که توی سال تحصیلی درس خونده باشه و با درس آشنا باشه و توی ایام امتحان هم یه مقدار خیلی کمی درس بخونه مثل آب خوردن 20 میشه.
دلیلش اینه که سوالات طراحی شده اصلا و ابدا جنبه ی خلاقیتی ندارند.
یه عادت بدی که توی همه ما ایرانیا جا افتاده و همین طور هم داره بهش دامن زده میشه معضل 20 شدگی هستش.
به همین دلیل آموزش و پرورش هم تسلیم این تصور غلط شده و مجبوره برای ارضای خانواده ها امتحانات رو عملا بدون خلاقیت برگزار کنه.
این فقط به آموزش و پرورش مربوط نمیشه و متاسفانه اکثر معلمای دبستان این رو به بچه ها آموزش میدند که امتحان باید فاقد خلاقیت باشه و همه بتونند
بدون زحمت اضافه 20 بگیرن.
حالا نظر من اینه.
توی هر ناحیه ای از هر شهری کلا مثلا 20 تا معلم ریاضی داریم.این 20 تا معلم ریاضی بشینن دور هم و سوال طرح کنند به صورت زیر.
1- 15 نمره در حد کتاب درسی
2- 3 نمره از مباحث تلفیقی تر کتاب داده بشه.
3- 6 نمره از مباحث کاملا خلاقانه داده بشه به طوری که مثلا 10 درصد دانش آموزا بتونند حداقل 2 نمره از 6 نمره رو بگیرن.
این نوع امتحان واقعا فرق دانش آموزای خوب و بد رو مشخص میکنه و صرفا بر اساس عدد ظاهری نیست.
این عددی که از این امتحان بدست میاد خیلی واقعی تره.
یه مزیت دیگه ای هم که این روش داره اینه که توی مقیاس کوچیکی طراحی میشه و طراحان در واقع خود مدرس ها هستند و وقتی طراح میاد سوال خلاقانه توی امتحانش میگنجه پس مجبوره طوری به دانش آموزا درس بده که بچه ها از پس سوال های غیر حفظی و بر پایه کاملا مفهومی(نه این مفهومی کاذبی که بچه ها توی گزارش های امتحان نهایی گزینه 2 میگن:45
بر بیان.
البته طبیعتا این روش باید از اول دبستان روی بچه ها اجرا بشه تا از همون روز اول به 20 عادت نکنند.مثلا اگه الان این روش یهویی روی یه دانش آموز دوم دبیرستانی احرا بشه که تا الان آرمانش 20 بوده قطعا از درس و امتحان متنفر میشه.چون برای این دانش آموز امتحان هم ارزه با 20.امتخان واسه این دانش آموز با فهمیدن و خلاقیت هم ارز نیست و نمی تونه این رو به عنوان یه هدف بپیذیره.
این روش و روش های مشابه اون تنها مشکلی که دارند اینه که استارت زدنشون سخته و باید از یه سالی شروع بشه و دانش آموزای اول دبستانی با این روش بالا بیان.همیشه مخالفت های نابجا از روی ترس و تلقین شکست موجب اجرا نشدن این گونه طرح ها شده.
هر چقدر دیر تر شروع کنیم بیشتر ضرر می کنیم.بالاخره از یه جایی باید شروع کرد.
حالا این کار در تک تک گروه های آموزشی کشور فرض کنید برگزار بشه(مثلا 2000 گروه ریاضی)
در نهایت آموزش و پرورش بیاد و از 2000×15 سوال ایجاد شده 20 سوال رو گلچین کنه و از بهترین طراحا قدردانی کنه.
این طوری به طور اتوماتیک رقابت شهر به شهر ، روستا به روستا و ... بین معلم ها ایجاد میشه تا بهتر درس بدند و بهتر امتحان بگیرند و بچه ها رو مجبور کنند به قصد خلاقیت درس بخونند.